Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010


Στο γραφείο το πρωί πάλι τρέχανε νερά.. Ο Κ. και η Μ. κοιμήθηκαν εκεί κι αυτό το βράδυ, αλλά σήμερα, μέχρι να φύγω από το γραφείο, όλα ήταν έτοιμα για την παράδοση του διαγωνισμού.
Τα ακροδάχτυλά μου είναι πάλι γεμάτα σπρέυ και το πουλόβερ μου γεμάτο μικροσκοπικά κομματάκια foam που ηλεκτριζόταν και δεν λέει να ξε-ηλεκτριστεί. Ήταν και η τελευταία επίσημη μέρα του Τ. στο γραφείο, καθώς αρχές Φλεβάρη αρχίζει η θητεία του. Κρίμα, γιατί τον συμπαθώ πάρα πολύ και θα ήθελα να κάνουμε παρέα. Είπαμε να πάμε σε κανένα πάρτι πριν φύγει για τη Θήβα.
Ακόμη δεν έχω στα χέρια μου τις συστατικές.. Αλλά με αυτή τη συχνή επικοινωνία με το γραφείο του Π.Κ., τουλάχιστον βοηθάω την Ε. που δουλεύει εκεί με ό,τι προβλήματα έχει με τα χαρτιά της για το μεταπτυχιακό. Αντίθετα, η επικοινωνία με αυτόν που σηκώνει τα τηλέφωνα στο γραφείο της Θ.Ξ. δεν μου είναι διόλου ευχάριστη.
Έχω έναν διαρκή κόμπο στο στομάχι σήμερα, προφανώς λόγω άγχους για το αν θα προλάβω την προθεσμία της Παρασκευής για την υποτροφία. Όχι και τόσο προφανώς, για διάφορους άλλους λόγους. Κυρίως δεύτερες και τρίτες σκέψεις σχετικά με τις επιλογές μου και αν είναι σωστές ή όχι.
Την Παρασκευή θα πάω (εκτός απροόπτου) στο Fuzz, να.. απολαύσω τον Αγγελάκα. Η καλή μου Κ. πήγε και πήρε εισιτήρια για εμένα, εκείνη, την Α. και δυο ξαδέλφια της Κ. (δεν τους ξέρω, αλλά δεν θα τους κουβαλάω και στην πλάτη μου, οπότε..).
Αύριο θα πάμε με τα παιδιά από το γραφείο να φάμε παϊδάκια και να γιορτάσουμε με αυτόν τον βουκολικό, ρετρό και γευστικότατο τρόπο τη νίκη στο Europan.
Σήμερα δεν έχω καμία όρεξη δυστυχώς. Ευτυχώς η δουλειά στο γραφείο με κράτησε συγκεντρωμένη εκεί για κάποιες ώρες.
Τα χαμόγελα στο τρένο εξακολουθούν να μου φτιάχνουν στιγμιαία τη διάθεση, ανεξάρτητα από το αν απευθύνονται σε μένα ή σε άλλους, αν τα ανταλλάσσουν γνωστοί ή άγνωστοι, νέοι ή ηλικιωμένοι.
Με εκνευρίζει η απόσταση. Με εκνευρίζει να έχω αγωνία για τους δικούς μου ανθρώπους και να μην μπορώ έτσι απλά να επικοινωνήσω μαζί τους, γιατί έχουμε άλλα ωράρια, πηγμένο πρόγραμμα, γιατί δεν μπορούμε να συντονίσουμε τις συχνότητες και τις διαθέσεις. Με στενοχωρεί που κοντεύω να ξεχάσω γκριμάτσες, μυρωδιές, καθημερινές συνήθειες, ιδιοτροπίες. (Πίνακας: Ed. Hopper)

3 σχόλια:

  1. θα έρθουν οι επιστολές μην ανησυχείς. Τα παιδάκια καλά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απ' το στόμα σου και στων καθηγητών τ' αυτί mahlerάκο!!
    Τα παϊδάκια-παιδάκια σήμερα θα τα τσακίσω και φυσικά θα ενημερώσω!
    Bonjour!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προς στιγμήν νόμισα ότι ήρθε ηΤσικνοπέμπτη και ταράχτηκα γιατί λέω πότε πέρασε ο καιρός!
    Μας άνοιξες την όρεξη... άντε τώρα να βρω ντελίβερι παϊδάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.