Σαντεη μορνινγκ, βέρι νάης.. Εχθές πήγαμε με την Α. για καφεδάκι στο Hoxton. Της είπα να νέα μου, μου είπε τα δικά της, άκρη δε βγάλαμε πάλι σε ό,τι την απασχολεί, αλλά γελάσαμε μια ακόμη φορά με την παράνοια που μας δέρνει. Ευτυχώς αυτή τη φορά είμαι εγώ σε καλή περίοδο και μπορώ να υποστηρίξω ψυχολογικά και να είμαι η φωνή της λογικής.. Τέλος πάντων, η φωνή του παρατηρητή :).
Μετά την πήρα και την πήγα στο γραφείο. Τα παιδιά, ο Κ. και η Μ., ήταν πολύ ζεστά μαζί της και γελαστοί. Της έδειξαν το γραφείο, της έδειξα κι εγώ τι κάνω, το νέο μηχάνημα για μακέτες, ό,τι με έχει εντυπωσιάσει. Τα παιδιά της εξήγησαν πώς δουλεύουν και ο Κ. μας έβγαλε να μας δείξει διάφορα βιβλία που ήξερε ότι θα με ενδιαφέρουν. Και το πρώτο βιβλίο που βγάζει, ήταν του Γ.Ι. Μπαμπασάκη, στον οποίο έχω μια κάποια αδυναμία, αλλά ο Κ. δεν το ήξερε. Για ακόμη μια φορά βρέθηκα να σκέφτομαι από μέσα μου "πόσο τυχερή είμαι..". Τους φάγαμε τα δυο τελευταία αμυγδαλωτά που είχα πάει την Πέμπτη για το "καλώς σας βρήκα" και φύγαμε, για να τους αφήσουμε να δουλέψουν. Η Α. κατάλαβε αμέσως ότι αυτό το μέρος έχει φτιαχτεί για μένα. My happy place. Ο Ν. μου είπε ότι δεν πρέπει να εμφανιστώ και σήμερα από το γραφείο, γιατί θα αρχίσουν να με φοβούνται :)
Αγχώνομαι λίγο, γιατί αυτή τη βδομάδα πρέπει να συγκεντρώσω όλα τα χαρτιά για το ΤΕΕ και την υποτροφία και να στείλω και τα χαρτιά στο DELFT και θέλω να είμαι και στην ώρα μου στο γραφείο. Αλλά θα βγάλω άκρη, ελπίζω.
Χθες γύρισαν και οι γονείς μου, που είχαν πάει εκδρομούλα.. Πφφφφ.. πολυκοσμία πάλι γαμώτο. Αλλά τουλάχιστον ξεστόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο επιτέλους. Και τώρα μπορεί να έρθει η άνοιξη και επισήμως :)
Υ.Γ.: τι ωραία να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που χαίρονται στ' αλήθεια με τη χαρά σου..