Ένα από τα τρία ποτήρια κρασί που ήπια απόψε. Αποφάσισα να σταματήσω να είμαι αρνητική, και βγήκα με τους γονείς μου, για να πάμε σε σπίτι οικογενειακών φίλων, με τους οποίους βρίσκονται πολύ συχνά, αλλά εγώ συνήθως είμαι πολύ κουρασμένη ή πολύ κακόκεφη για να πάω. Μιάς, όμως που φυσούσε τόσο πολύ και τα κορίτσια δεν ήταν για έξω, είπα να κάνω το καλό.. Οι άνθρωποι δεν με είχαν δει από όταν γύρισα στην Αθήνα και χάρηκαν που βρεθήκαμε, όπως χάρηκα κι εγώ. Ψήσαμε μπριζόλες στο τζάκι, φάγαμε ζυμωτό ψωμί (της μαμάς μου, παρακαλώ), και φοντύ σοκολάτας με φράουλες και μπανάνες και γκραν μαρνιέ. Είχαν βάλει Παπαδόπουλο, που είχε αφιέρωμα στο Νέο Κύμα, και νοσταλγούσαν. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουν λίγη ζεστασιά και περιποίηση και τη σιγουριά ότι είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που με αγαπάνε, διότι καλές και οι έντονες συγκινήσεις, αλλά σε εξαντλούν, και πρέπει κάπως να φορτίζεις τις μπαταρίες σου.
Ο Κ., ο φίλος των γονιών μου, είναι αρχιτέκτονας και μου είπε ότι θέλει κάποια στιγμή να τα πούμε, να μου δώσει κάποιες συμβουλές και να τον ακούσω. Από μέσα μου, εκνευρίστηκα πάρα πολύ, διότι θεώρησα ότι τον έχει βάλει ο πατέρας μου (επειδή τον έχω σε δηλωμένο απερίφραστα αποκλεισμό και δεν θέλω άλλες συμβουλές). Μετά που έμαθα όμως ότι αυτό δεν ισχύει, ένιωσα άσχημα για την καχυποψία μου.
Η γυναίκα του Κ., η Μ. όταν είχε διαφημίσεις η τηλεόραση, έβαζε στο τέρμα το "τρελοκόριτσο" και το χόρευε μόνη της στο κέντρο του σαλονιού. Θλιβερή εικόνα δυστυχώς.. Δεν είναι άσχημο να νοσταλγείς τα νιάτα σου, αλλά υπάρχουν κομψοί και άκομψοι τρόποι να το κάνεις.
Αφιέρωσα αρκετό χρόνο και στην Ε., η οποία είναι δευτέρα γυμνασίου και παρ' ότι είναι το μικρότερο από τρία συνολικά παιδιά και η χαϊδεμένη του αδελφού της, εξελίχθηκε σε ένα καθόλου κακομαθημένο και πάρα πολύ γλυκό και συγκροτημένο παιδί. Μου είπε ότι θέλει να γίνει γιατρός και την ενέπνευσε ένας καθηγητής της, μαθηματικός, που της κάνει και χαλκογραφία. Πιστεύω όμως ότι κάπου μέσα της θυμάται ότι και ο Γ. , ο αδελφός της, στην ηλικία της ήθελε να γίνει γιατρός (τελικά έγινε δάσκαλος και είναι πολύ πολύ ικανοποιημένος με αυτή του την επιλογή).
Η Ε., λοιπόν, με πληροφόρησε ότι ο λατρεμένος καθηγητής των καλλιτεχνικών μου στη δευτέρα γυμνασίου γύρισε και πάλι στο Πειραματικό γυμνάσιο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν εκείνος που-μαζί με τους γονείς μου-με οδήγησε στην αρχιτεκτονική. Με έχει εμπνεύσει τρομερά και δεν τον ξεχνάω ποτέ. Έψαχνα, μάλιστα, το τηλέφωνό του, για να τον καλέσω στην παρουσίαση της διπλωματικής, αλλά δεν το είχα βρει. Σκοπεύω να πάω να τον βρω, να του δείξω το Portfolio μου και να του ζητήσω να κανονίσουμε να πάω από το ατελιέ του (είναι ζωγράφος) να δω τη δουλειά του.
Κατά τ' άλλα, είμαι πολύ μπερδεμένη όσον αφορά το όριο μεταξύ του να έχεις τον έλεγχο της ζωή σου και του να μην έχεις τίποτα άλλο στη ζωή σου, εκτός από τον έλεγχο. Βρίσκομαι σε μια φάση που δεν θέλω να αφήσω κανέναν και τίποτα να επηρεάσει την υπέροχη διάθεση που έχω όταν είμαι στο γραφείο και τη σιγουριά που αισθάνομαι για τον εαυτό μου, αλλά διαπιστώνω ότι είμαι άνθρωπος και όχι ρομπότ και όσο κι αν θέλω να είμαι ψυχρή και απρόσβλητη, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τα λόγια τους λειτουργούν στο μυαλό και την ψυχή μου, όπως η υγρασία στο πλάι απ' τα κουφώματα: πάντα βρίσκει τρόπο και τρυπώνει κι από την πιο μικρή χαραμάδα και τελικά αφήνει το ίχνος της διαβρώνοντας. Βέβαια, δεν αγνοώ το ότι εκείνοι που μπορούν και επηρεάζουν τη διάθεσή μας πολύ αρνητικά είναι συνήθως και εκείνοι που έχουν την ικανότητα να μας απογειώσουν. Δεν φαντάζομαι να έχουν δει πολλοί από εσάς το Μπερνάρ και Μπιάνκα, αλλά τέλος πάντων, σε αυτή την ταινία παίζει μια λιβελούλα που προσπαθεί να βοηθήσει σε μια διάσωση παίζοντας τον ρόλο εξολεμβίου. Αλλά είναι μονίμως ασταθής και στον κόσμο της . Ε, σαν αυτή τη λιβελούλα είμαι αυτή την περίοδο. Σαν τον Evinrude. Δεν είναι ότι θέλω να 'μαι μυστήρια και δεν αναλύω αυτή τη σύγχυση μου παραπάνω, απλώς δεν ξέρω τι μου γίνεται. Αυτά.