Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Η Α. με πήρε μόλις τηλέφωνο και μου είπε ότι όχι, δεν περνάω φάση, χρειάζομαι απλώς ψυχανάλυση. Διότι, μου είπε, "διαβάζω και στο μπλογκ σου.. "περνάω φάση και μισώ τον κόσμο..", "περνάω φάση και το ένα.. περνάω φάση και το άλλο". Δεν περνάς φάση! Πρέπει να πάμε για καφέ. Ψυχανάλυση χρειάζεσαι.". Μάλλον θα περνάει φάση :Ρ
Τα νέα της ημέρας:
Το πρωί πήγα από το ΤΕΕ να δώσω το πρωτότυπο του πτυχίου και της αναλυτικής, διότι όταν είχα πάει με την Α. είχα μαζί μου επικυρωμένο αντίτυπο από ΚΕΠ. Και επειδή το ΤΕΕ δεν εμπιστεύεται τα ΚΕΠ, αλλά μόνο τις γραμματείες, έπρεπε να πάω το πρωτότυπο. Το πήγα, το πέταξαν σε μια γωνία, τους ρώτησα αν χρειάζεται μια υπογραφή ότι το παρέλαβαν, κάτι.. Μου απάντησαν "τσου. Είμαστε εντάξει.". Ελπίζω απλώς να μην χαθεί.
Μετά πήγα από το γραφείο και έκοψα κάτι ανθρωπάκια και κάτι αυτοκινητάκια κλίμακας 1:500 για τη μακέτα του διαγωνισμού της Ισπανίας. Ύστερα πήγα από το γραφείο της υπεύθυνης της διπλωματικής για τη συστατική της υποτροφίας Έδειξε αρκετό ενδιαφέρον για το τι κάνω στη ζωή μου και δεν παρέλειψε να στείλει χαιρετίσματα στην Α.. Μετά πήγα από το γραφείο του δεύτερου επιβλέποντα, για τη δεύτερη συστατική. Βρήκα εκεί παιδιά δυο-τρια χρόνια μεγαλύτερα από 'μένα, που έχουν τελειώσει τη σχολή και μου είπαν τα νέα τους, πώς σκέφτονται να προχωρήσουν επαγγελματικά, τις δυσκολίες που συνάντησαν.. Ωραία συνάντηση.
Δυστυχώς στο γραφείο τα πράγματα δεν ήταν και τόσο χαρούμενα σήμερα.. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες, γιατί φαντάζομαι ότι τα παιδιά δεν θα το ήθελαν, αλλά το σημερινό μάθημα ήταν ότι όσο φίλος κι αν είσαι με τον άλλο, όσο καλό παιδί κι αν τον θεωρείς, όσο κι αν τον εμπιστεύεσαι, καλό είναι όταν μπαίνουν στη μέση επαγγελματικά, να υπάρχουν γραπτές συμφωνίες. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να επηρεάσει ποιον με τι τρόπο και τι κόστος. Φαίνεται ότι ο λόγος τιμής δεν μετράει πλέον..
Χθες το βράδυ πήρα ακόμη ένα μάθημα: υπάρχουν άνθρωποι που κατάγονται από τον Αδάμ, άνθρωποι που κατάγονται από την Εύα και "άνθρωποι" που κατάγονται από το κωλόφιδο και σέρνονται ακούραστα χρόνια και χρόνια. Και χρόνια. Κι άμα τους κόψεις την ουρά, βγάζουν και δεύτερη. Οπότε περιμένεις απλά να πέσει ο χειμώνας και να πέσουν πάλι σε χειμερία νάρκη. Αυτούς τους ανθρώπους θέλω πάρα πάρα πολύ να τους κάνω τσάντες και παπούτσια.
(η εικονογράφηση σήμερα είναι κολλάζ από εικόνες του δωματίου μου :) )

7 σχόλια:

  1. Λοιπόν καλησπέρα.
    Εγω πάντως μία τσαντούλα φιδίσια την ήθελα- αν δέχεσαι παραγγελλίες...
    Μην στενοχωριέσαι για τίποτα. Το εννοώ.
    Οι γραπτές συμφωνίες πρέπει πάντως να σου γίνουν συνήθεια και αυτό στο λέω σαν δικηγόρος που βλέπω πολλά(- αν δούλευα και λίγο περισσότερο θα έβλεπα πιο πολλά αλλά είμαι και μάνα!). Βλέπεις αδέρφια να σκοτώνονται για επαγγελματικές διαφορές, πόσο μάλλον αγνώστους- ή γνωστούς. Και όταν λέω να σου γίνουν συνήθεια όχι τόσο για να διεκδικείς πράγματα, κάτι που δεν είναι αμελητέο όταν έχει να κάνει με τον ιδρώτα σου και στην περίπτωσή σου λόγω αντικειμένου με τις ιδέες σου, αλλά γιατί η αδικία σε πνίγει. (Και όταν δεν τον δεσμεύεις τον άλλον με έγγραφα, δυστυχώς, σε έχει γραμμένη).
    Οπότε για να γλυτώσεις την ψυχανάλυση- που κάτι θα ξέρει η Α. για να το λέει- να είσαι τυπική. Για να μην στενοχωριέσαι εσύ και για κανέναν άλλο λόγο.
    Παρεμπιπτόντως, το δωμάτιό σου είναι φανταστικό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ax Jerry, γι' αυτό κάθε μηχανικός έχει ανάγκη έναν δικηγόρο :)
    Όσο για το "να μην στενοχωριέμαι για τίποτα", μπορεί για σένα που έχεις ζήσει τη μεγαλοσύνη της γέννας, και ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη Ζωή την ίδια, να είναι λιιιιιιγουλάκι πιο εύκολο. Δυστυχώς εγώ είμαι ακόμη εγκλωβισμένη στο μικρόκοσμό μου και όσο κι αν θέλω να αγνοώ η ίδια μικρούς ανθρώπους, δεν μπορώ να προστατεύσω και το περιβάλλον μου από "μικρότητες". Και σκοπεύω να σπάσω αυτό τον φαύλο κύκλο όντας ψύχραιμη και αδιάφορη.
    Το δωμάτιό μου είναι φανταστικό.. Κάποτε το πίστευα, όταν το δωμάτιό μου ήταν όλο μου το σπίτι. Τώρα που μεταφέρθηκε στο πατρικό, έχει χάσει κάτι από τη μαγεία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το δωμάτιό σου το αγαπώ. επίσης, χρειάζομαι κι εγώ ψυχανάλυση -ψυχοθεραπεία θα έλεγα, βασικά- και γι'αυτό η μάνα μου μού σύστησε μια φίλη της που θα μου κάνει γκεστάλτ, λέει. ελπίζω να μη χρειαστεί να βγάλω τα ρούχα μου γι'αυτό.
    αλληλεγγύη και αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχαχαχαχαχαχ
    πρωτεύον θηλαστικό, δυστυχώς, δυστυ-χέστα κι άστα θα έλεγε κανείς, η δική μου μάνα είναι ψυχολόγος και όχι μόνο δε βοηθάει την κατάστασή μου, αλλά την αποτελειώνει :Ρ
    Σε ευχαριστώ για την αλληλεγγύη, ανταποδίδω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ότι έχει σχέση με το κωλόφιδο είναι αστικός μύθος. Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι ότι ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν φίδι σε ένα κινέζικο ρεστοράν που ονομαζόταν Γνώση και τελείωσαν το γεύμα τους με λι-τσι και μπισκότα της τύχης...

    Στοιχειώδης ανάλυση της παραπάνω άποψης, στο παρακάτω link :

    Aναδυόμενες Σκέψεις


    Ο αιθέριος πιανίστας παίζει ΠΑΝΤΑ ... με τα μάτια κλειστά (ναι, κλειστά !)



    (χρονικό σημείο 3:10)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Σταύρο. Διασκεδαστικότατη η αποψή σου περί Αδάμ,Εύας και φιδιών, απολαυστικό το ποστ.. Βέβαια, όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν μπορώ να έχω αντίρηση επ' αυτού :)
    Αλλά όπως καταλαβαίνεις, θα ήταν χρήσιμο ένα λινκ σε οτιδήποτε περιέχει στον τίτλο τις λέξεις κλειδιά: "ποταπός, αργόσχολος, ζηλόφοθνος, εκδηκητικός, αρρωστημένα εγωιστής" (κατά προτίμισιν όλα μαζί). Μα, για το φίδι λέω, φυσικά.. (και, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στο φίδι σαν δρόμο προς το μήλο.. εε.. τη γνώση)
    Απίθανος ο πιανίστας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.