Αυτές είναι οι πολυκατοικίες στο στενό δίπλα από το γραφείο. Τις βλέπουμε από το μπαλκόνι-καπνιστήριο. Μπορεί να είναι άχαρες, κλασσικές πολυκατοικίες, όμως εγώ βλέπω σ' αυτή την εικόνα πολλή ομορφιά. Μ' αρέσουν οι κεραίες, μ' αρέσει η μπορντώ λωρίδα πάνω από την ώχρα κι οι πράσινες τέντες κι οι γλάστρες, που δείχνουν τη διάθεση των ανθρώπων να φωτίσουν τη ζωή τους, σε όσο μικρά κουτάκια κι αν κλείνεται..
Σήμερα έφυγα από το γραφείο στις οκτώ. Είχαμε meeting για τον νέο διαγωνισμό που θα δουλεύουμε. Είχαμε μοιράσει διάφορα κομμάτια της έρευνας που έπρεπε να γίνει μεταξύ μας, και τα παρουσιάσαμε στην ομάδα. Εγώ είχα αναλάβει να βρω πληροφορίες για την πόλη, που βρίσκεται στη Σλοβενία. Γεωγραφικά, ιστορικά, δημογραφικά, στατιστικά δεδομένα.. Αλλά και την υπάρχουσα αρχιτεκτονική: παλιότερη και σύγχρονη. Καθώς και τις τάσεις της νέας αρχιτεκτονικής στη Σλοβενία. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα μέρα με πολύ όγκο πληροφοριών και πολλά ερεθίσματα. Ακόμη μια κοπέλα ήρθε στο γραφείο σήμερα, η Χ., που είναι ελληνοαμερικανίδα και συνεργαζόταν με τα παιδιά από τον Οκτώβρη. Καλά που έλειπε η Κ., διότι αλλιώς δεν θα χωρούσαμε. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από την ταχύτητα της οργάνωσης και της διανομής εργασιών. Βέβαια, διεπίστωσα ότι κι εμείς έχουμε την τάση της αυτο-οργάνωσης, καθώς ξέρει ο καθένας τα δυνατά του σημεία και αναλαμβάνει ό,τι του ταιριάζει περισσότερο. Ε, δεν είμαστε και μικροί πια.. Ξέρει ο καθένας τα ταλέντα και τις δυνάμεις του.
Τα παιδιά φεύγουν αύριο για Όσλο, αλλά εγώ και η Κ. και ίσως ο Τ. θα πάμε στο γραφείο Δευτέρα και Τρίτη να αποτελειώσουμε μερικές δουλίτσες. Και να δούμε αν έχει νερό ο Πούλι (δεν ξέρω αν τον λένε στ' αλήθεια έτσι, αλλά η Β. έτσι τον φωνάζει. Απλώς δεν ξέρουμε αν παρατονίζει το "πουλί" ή αν έτσι τον έχει βαφτίσει). Όταν τους χαιρετούσαμε και έλαβαν χώρα μερικά πολύ ζεστά και μέσα από την ψυχή μας "φιλιούνται-αγκαλιάζονται" με μπόλικα "καλή επιτυχία", ο Κ. έβγαλε την φωτογραφική και τραβούσε βίντεο και ήταν κάπως περίεργα, αλλά και κάπως ωραία. Είναι συγκινητικό να ξέρεις ότι ο άλλος δεν μοιράζεται απλώς μαζί σου κάποιες στιγμές, αλλά θέλει και να τις θυμάται.
Χθές χάρηκα πολύ, γιατί ένα βραχιολάκι που είχα φτιάξει για μια φίλη με τον πυρρογράφο και της το είχα στείλει με το ταχυδρομείο, έφτασε. Χάρηκε, έμαθα, με την έκπληξη, αλλά εκνευρίστηκε, γιατί βρήκε το φάκελο ανοιχτό. Θα μπορούσα να σκοτώσω εκείνους που ανοίγουν τα ξένα γράμματα. Από την άλλη, πόσο απελπισμένος και χωρίς ζωή μπορεί να είναι κάποιος, ώστε να ψαχουλεύει τις ζωές των άλλων τόσο αδιάκριτα; Είναι τόσο αξιοθρήνητος από μόνος του, ώστε να μην του αξίζει τιμωρία; Baaahhh.. lets kill the bastard!
Και έφτασε και το τακτικό μου γραμματάκι αυτής της εβδομάδας στον προορισμό του. Μιλάμε για ένα συγκλονιστικό σερί γραμμάτων που δεν χάνονται. Εκπλήσσομαι πολύ ευχάριστα με τα ΕΛΤΑ, το ομολογώ.