Εντάξει, είμαι επισήμως πιο ευδιάθετη.
1.Καταλαβαίνω ότι γίνομαι καλύτερα, γιατί σήμερα είχα όλη την "καλή" διάθεση να πειράξω τον αδελφό μου και να διαβάσω, χωρίς να ζαλίζομαι από την κούραση.
2.Επίσης γύρισε η Α. στην Αθήνα και έχουμε πολλά να πούμε.
3.Δυο άνθρωποι χαίρονται ακούραστα τα κείμενά μου: 1.ο μπαμπάς μου, που έδωσε τα παλιά διηγήματά μου (μόνο αυτά έχει) στη συνάδελφο και πολύ καλή του φίλη Π., χωρίς να πει ότι είναι δικά μου, και μετά όταν εκείνης της άρεσαν (κρίση σεμνότητας και δεν λέω πόσο πολύ της άρεσαν :Ρ) καμάρωνε σαν.. χαζομπαμπάς. Και 2.εκείνος που ξέρω ότι αν γράφω βλακείες, θα μου το πει και δεν θα με αφήσει να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.Θέλω να είμαι καλά την Πρωτοχρονιά, για να δω τον Σ., μη φύγει πάλι για Αγγλία έτσι :(. Εντάξει, πέρα από τα μελό κλισέ, είναι στ' αλήθεια κρίμα να είναι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι μακριά. Βέβαια τα γράμματα και οι βιντεοκλίσεις και τα msn μπορεί να έχουν τη χάρη τους, αλλά τίποτα δεν είναι σαν μια "live" αγκαλιά. Ανυπομονώ να ακούσω τον Σ. να με "κράζει" για.. τα πάντα :). Οι καλοί φίλοι φαίνονται από το ότι τολμάνε να σου πουν ό,τι σκέφτονται για σένα. Και τα καλά και τα άσχημα. Και δεν φοβούνται τίποτα, γιατί ακόμη κι αν υπάρξει εκνευρισμός και τσαντίλα, ξέρουν ότι υπάρχει αγάπη επί της ουσίας. Με τον Σ. δεν γνωριζόμαστε από μικροί. Ούτε από τη σχολή.. Γύρω στα δυόμιση χρόνια τον ξέρω όλα κι όλα. Αλλά αυτά τα χρόνια ήταν και είναι πάντα "εκεί" όταν τον χρειάζομαι. Μπορεί να έχουμε τεράστια χάσματα όσον αφορά τις έννοιες του ρομαντισμού, της πίστης, της τιμιότητας. Μπορεί να έχουμε χαοτικά διαφορετικές εμπειρίες. Αλλά είναι μέσα στους τρεις ανθρώπους που θα πάρω πρώτα τηλέφωνο σε κάθε μεγάλη χαρά ή λύπη (οι άλλοι είναι ο αδελφός μου και η Α.. Υπάρχουν άλλα δυο άτομα, που συμπληρώνουν την πεντάδα των "δικών" μου ανθρώπων, αλλά έχουμε καιρό γι' αυτά..). Επίσης ξέρω ότι κι εκείνος νιώθει έτσι για μένα και είναι τόσο ανακουφιστικό το ότι δεν χρειάζεται να είμαστε τυπικοί στην επικοινωνία μας. Είτε έχουμε να μιλήσουμε μια μέρα, είτε ένα μήνα, όταν ακούσω τη φωνή του στο ακουστικό, ξέρω ότι, οκ, ίσως να μην πάνε όλα καλά, αλλά θα νιώσω εγώ καλύτερα.
Πέρα, τώρα, από αυτά τα χαζά συναισθηματικά (που καθόλου χαζά δεν είναι, εντάξει; αν δε μετράνε οι άνθρωποι, τότε τι;) θέλω να είμαι καλά την πρωτοχρονιά για να πιω, να βάλω τα λαμπερά μου, να χορέψω, να ξορκίσω το κακό παγανιστικά και να μπω θριαμβευτικά και παραπατώντας στο 2010..