Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Είναι γεγονός ότι δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι και οι δυο γονείς μου είναι μοναχοπαίδια και τα τελευταία 24 χρόνια το χριστουγεννιάτικο τραπέζι συνεπάγεται τη συνάντηση μπαμπά, μαμάς, παππού, γιαγιάς, άλλης γιαγιάς και αδελφού. Πόσο εορταστικό μπορεί να είναι αυτό; Υπάρχουν βέβαια κατά καιρούς και τα τραπέζια με το ευρύτερο σόι, αλλά τώρα πια τα ξαδέλφια είναι το καθένα στον κόσμο του (σε άλλη χώρα, παντρεμένα, με παιδιά, με την πρώτη κατάθλιψη κλπ). Σε ένα τέτοιο βρέθηκα χθες, για να μαζέψουμε τη γιαγιά, που είχε πάει εκεί να περάσει την παραμονή. Δεν υπήρχε και πολλή ευτυχία τριγύρω.. Γκρίνια και θλίψη. Αν και χάρηκαν όλοι που με είδαν (ή τουλάχιστον το προσποιήθηκαν πολύ πειστικά), γιατί είχαν να με δουν δυο χρόνια, λόγω σχολής. Κανόνισα να πηγαίνω από τη Δευτέρα μετά τις γιορτές στο αρχιτεκτονικό (η κάρτα γράφει "Τεχνικό") γραφείο του θείου Π., ο οποίος μου είχε αδυναμία από όταν ήμουν μικρή και νομίζω θα κάνει καλό και στους δύο να είμαστε στον ίδιο χώρο. Χρειάζεται τον ενθουσιασμό μου (τον δικό του του τον έκλεψε η Ελληνική πραγματικότητα) και χρειάζομαι την πείρα του και τη θεώρησή του για τα πράγματα. Θα δείξει πώς θα πάει..

Έχω μια θεωρία.
Ας πούμε ότι η ζωή του καθενός είναι μια άδεια, ζεστή κατσαρόλα όταν γεννιόμαστε Προσπαθούμε να την γεμίσουμε πετώντας μέσα σπόρους καλαμποκιού. Όμως, από τη ζέστη, πολλοί σπόροι σκάνε και γίνονται ποπ-κορν. Άλλοι σπόροι καταλαμβάνουν διπλάσιο κι άλλοι τριπλάσιο όγκο απ' ότι υπολογίζαμε αρχικά. Περίπου ένα δέκα-δεκαπέντε τις εκατό είναι αρκετά σεμνό, δεν σκάει ποτέ και έτσι δεν πιέζει τα διπλανά ποπ-κορν ή την κατσαρόλα. Και υπάρχει και ένα πέντε τις εκατό, που καίγεται, αλλά είναι κρυμμένο κάτω από τα υπόλοιπα ποπ κορν και κατά λάθος το τρώμε, ή πικρίζει και τα διπλανά. Το θέμα είναι, γιατί αφού ξέρουμε ότι αν παρέχουμε στο καλαμπόκι ζεστασιά, θα καταλάβει τον χώρο και θα πιέσει την κατσαρόλα-ζωή μας, εμείς δεν μένουμε "κρύοι"; Φαντάζομαι επειδή το ποπ κορν είναι πολύ πιο νόστιμο. Θα ήταν πολύ ωραία αν υπήρχε ένας τρόπος να στέλνουμε στοχευμένη θερμότητα στα καλαμπόκια που πιστεύουμε ότι θα γίνουν τέλεια ποπ κορν, κι έτσι να μένουν τα υπόλοιπα στη θέση τους, ήσυχα και χωρίς να μας πιέζουν.. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν. Εγώ δυσκολεύομαι Αν μπει κάποιος στην κατσαρόλα μου, θα τον ζεστάνω. Και ίσως να φταίω εγώ και για τα καμένα ποπ κορν. Ίσως να προσπαθώ να ζεστάνω τα αγαπημένα μου παραπάνω, για να γίνουν μεγαλύτερα, και νοστιμότερα και να ξεχωρίσουν, και έτσι τελικά τα καταστρέφω. Ίσως, για να αποδείξω σε κάποια ποπ κορν, ότι για μένα έχουν περισσότερη αξία από τις υπόλοιπες λευκές μπαλίτσες γύρω τους, να πρέπει να αρχίσω να τα αλατίζω ή να τα περνάω από καυτό βούτυρο και πάπρικα (και δεν έχω ιδέα πώς μπορεί να μεταφραστεί αυτό σε "πραγματική ζωή").

4 σχόλια:

  1. πως πήγε το σημερινό τραπέζι? Καλές γιορτές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. pfffff ... booooring.. Α και έκανα και ένα ωραιότατο 38.1 τώρα το απόγευμα. Γαμώ τη γκαντεμιά μου γαμώ. (ξέρω, είμαι κοριτσάκι, δεν πρέπει να βρίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι υπέροχη παρομοίωση!

    ρε δεν ξέρω,αυτοί που μπορούν να μην καίνε και να μη ζεσταίνουν καλαμπόκια μάλλον δεν έχουν δει ποτέ ποπ κορν και δεν ξέρουν τιχάνουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :) γαμώτο γαμώτο αυτή την παρομοίωση πληρώνω τώρα και είμαι τρίτη μέρα με πυρετό :/
    (σορυ για τη γκρίνια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.