Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Ωραία, φτάνει με τις λογοτεχνικές αρλούμπες. Η πραγματική ζωή μου ξαναχτύπησε την πόρτα. Μαζί με την εικονική. Και εξηγούμαι:
Αρχίζω από την εικονική.. Το TU Delft έστησε μια κοινότητα τύπου Facebook, για να γνωριστούν όλοι οι φοιτητές από το εξωτερικό μεταξύ τους. Θα σας έδινα λινκ, γιατί είναι συγκλονιστικά ενδιαφέρον να χαζεύεις μια κοινότητα όπου όλοι είναι μηχανικοί και ετοιμάζονται να πάνε σε ξένη χώρα. Τέλος πάντων, μέσα από αυτή την κοινότητα, λέγαμε τι ειδικότητες έχουμε επιλέξει και είπα κι εγώ ότι με πήραν στο "hyperbody". Έλα όμως που και άνθρωποι που το είχαν δηλώσει πρώτη επιλογή δεν είχαν ειδοποιηθεί ακόμη.. Βέβαια, πάει ανάλογα και με το πότε έχεις κάνει τη δήλωση.. Παρ' όλα αυτά έστειλα ένα μέηλ στον αγαπητό Marco Verde, που μου είχε στείλει ένα πολύ θερμό μέηλ καλωσορίσματος, ο οποίος μου είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι στείλανε σε ανεπίσημη λίστα μέηλ, από "παρεξήγηση" και ότι δεν μπορεί να μου πει επίσημα ότι θα είμαι στο Hyperbody. Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν το πήρα και πολύ καλά. Παρ' ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα, όταν έχεις ανταλλάξει δυο-τρια μέηλ με έναν άνθρωπο, ο οποίος σε αντιμετωπίζει κανονικά σα να είσαι μέλος του Hyperbody και απαντάει σε ερωτήσεις σου, δεν είναι πολύ ωραίο να περνάς πάλι στην αβεβαιότητα. Ειδικά για μένα, που ενώ το είχα δεύτερη επιλογή, μετά το συμπάθησα, μετά ενθουσιάστηκα, μετά το ερωτεύτηκα. Αλλά αυτό είναι το λάθος! Δεν πρέπει να παθιάζεσαι με τίποτα. Άπαξ και παθιαστείς, πάει, βασανίζεσαι μετά. Τέλος πάντων, θέλω να πιστεύω πως ότι γίνει θα είναι για καλό. Έτσι κι αλλιώς είναι πολύ εύκολο να αλλάξεις κατεύθυνση, εξαρτάται και από τα μαθήματα που θα επιλέξεις. Αλλά είναι αυτά τα ψυχολογικά "χουνέρια" που η κράση μου δεν τα αντέχει ιδιαίτερα.
Και πίσω στην εικονική κοινότητα.. Οι "φίλοι" μου είναι Κινέζοι. Πολλοί. Πάρα πολλοί. Και πάρα πολλοί Ινδοί. Κυκλοφορούν και αρκετοί Έλληνες, οι οποίοι ξεχωρίζουν πριν καν δεις το όνομα, από τις πόζες (φραπές-ήλιος-θάλασσα-τσιγαράκι-ανεμελιά). Γενικά όλοι έχουν χαμογελαστές φωτογραφίες και εκφράζουν ενθουσιασμό ανάμικτο με αγωνία. Η κοινότητα αυτή στήθηκε, γιατί εκεί θα "μαζεύονται" οι ομάδες για το Online Summer Program, στο οποίο θα πάρω μέρος, αλλά έχουν πρόσβαση και όλοι οι "international students". Έχει και κάποια αρκετά κατατοπιστικά και λιγάκι τρομακτικά βιντεάκια σχετικά με την Ολλανδική ιδιοσυγκρασία και το Ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα. Προτείνω αυτό και αυτό, αν έχετε χρόνο για χάσιμο.
Κατά τα λοιπά, τελείωσα επιτέλους το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας". Και λέω "επιτέλους" όχι γιατί δεν μου άρεσε -κάθε άλλο- αλλά γιατί όσο έμενε ατελείωτο από τη μία δεν με άφηνε να συγκεντρωθώ σε παραγωγικές δραστηριότητες και από την άλλη ένιωθα να με καλούν τα επόμενα αδιάβαστα βιβλία, που με περιμένουν να τα ξεζουμίσω.
Το άλλο άχρηστο πράγμα που έκανα αυτές τις μέρες ήταν να φτιάξω ανακυκλωμένο χαρτί. Μπορεί οι οδηγίες να λένε να το αφήσεις να στεγνώσει στον ήλιο και τέτοια, αλλά άμα το βάλεις για 3 ωρίτσες στο φούρνο (πάνω-κάτω και αέρας) στους 120 είναι μια χαρά. Το πρώτο που έφτιαξα ήταν πράσινο και αποτελούνταν από χαρτοπετσέτες, μερικές σελίδες Μητροπολιτικών Ιστοριών (είχα πάρει πάάάάρα πολλά τεύχη από εκείνο το πάρτι) και άρωμα τριαντάφυλλο Το επόμενο είχε χαρτοπετσέτες, κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρύφαλλο, Μητροπολιτικές Ιστορίες, κομματάκια χρωματιστής τσόχας. Αλλά νομίζω παρά βγήκε παρδαλό.
Α, έχω και καλά νέα από το Delft.. Στην αρχή πίστευα ότι είμαι πολύ έξυπνη που έκλεισα εισιτήριο για τις 17, ενώ 19-20-21 έρχονται και σε μαζεύουν από το αεροδρόμιο με πούλμαν και σε πάνε έξω από την πόρτα σου. Μετά κατάλαβα ότι είμαι βιαστική και έχω κάνει ακόμη μια παρορμητική βλακεία. Διότι δεν ήξερα αν θα μπορούσα να πάρω τα κλειδιά από το σπίτι μου πριν από αυτές τις τρεις μέρες "υποδοχής". Επίσης, λόγω μετακομίσεων, μετακινήσεων κλπ των "συνδέσμων" μου στο Delft, δεν υπήρχε και σίγουρο σπίτι για φιλοξενία. Παρ' όλα αυτά, ευτυχώς το συμβόλαιό μου αρχίζει 16 Αυγούστου κι έτσι, αν καταφέρω στις 17 να είμαι σε ένα μέρος που το λένε "International Office" πριν τις πέντε το απόγευμα (φτάνω Άμστερνταμ στη μία), θα έχω στέγη.
Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, έχω και τον πατέρα μου να με παίρνει τηλέφωνο για να μου πει ότι έπιασε ένα ψάρι 4,5 κιλά και μετά να με ρωτάει γιατί δεν τον πήρα τηλέφωνο, πριν απαντήσω στον κύριο Verde (διότι του απάντησα, ότι μετά το μπάχαλο που έγινε, ελπίζω να πάνε όλα καλά και να βρεθώ στο Hyperbody). Και να του είναι παντελώς αδύνατο να αντιληφθεί ότι αν ζητάω τη συμβουλή του για τα πάντα, δεν θα ανεξαρτητοποιηθώ ποτέ. Των ποτών. Πιστεύει ότι είναι θέμα εγωισμού, που φυσικά, "το έχεις πάρει από μένα, το καταλαβαίνω.". Τζίζους, σαμ μέρσι, πλιζ.

10 σχόλια:

  1. εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι πρέπει να ιδωθούμε πριν φύγεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. *Φαντάζεται το μπαμπά-άλεξ να ψαρεύει σολωμούς λίγο έξω από το Bergen με τη συνοδεία του Knut, γραμματέως και του Bengt, μπράβου.*

    - "Bengt μου φαίνεται τσίμπησε. Κράτα γερά να μη σου φύγει. Knut: Πάρε σε παρακαλώ μια την κόρη μου στο δορυφορικό να δω τι έκανε με το ρημάδι το hyperbody"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Flo, θα γίνει.
    Φιλέα, έχω πεθάνει στα γέλια. Κάνω εικόνα (εγώ που ξέρω και το μπαμπά-άλεξ) και δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω, πραγματικά. Μου έφτιαξες το κέφι :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο ταπεινός μυθοπλάστης του Αιξ-λα-Σαπέλ στις υπηρεσίες σας. Βέβαια με απασχολεί αραιά και που το εξής φιλοσοφικό ερώτημα, που έχω θίξει και σε παμπάλαιο (προ 5ετίας) ποστ στο μπλογκ μου: Τελικά είμαι σε θέση να φανταστώ μια εντελώς "δική μου" σκηνή η απλώς αναμασώ ότι με έχουν ποτίσει τα μήντια -είτε βιβλία, είτε τηλεόραση είτε ο ΣυΣωλήν ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. O Έλληνας του εξωτερικού πάντα αναγνωρίζεται από χιλιόμετρα μακριά. Πράγμα που δεν είναι πολύ καλό πάντα, εκτός κι αν θες να σπάσεις πλάκα με τους Έλληνες μετανάστες της Αμερικής.
    Χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εγώ στο έχω πει ο πατέρας σου είναι όλα τα λεφτά!παρτον για γραμματέα σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όσο για τα βίντεα, νομίζω δεν πρέπει να πανικοβάλλεσαι! We are blunt λέει ο τύπος και δεν κάνει καμία προσπάθεια να το διαψεύσει. Ακόμη και για την ώρα (εκεί που λέει we will be *very* angry με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά) δεν μας είπε κάτι καινούριο ;)

    Νομίζω το πιο ενδιαφέρον απο τα δύο ήταν το 2ο. Μου αρέσει που αναγνωρίζουν στο φοιτητή το δικαίωμα να είναι και αυτός blunt όταν πρέπει και να έχει αντιρρήσεις. Γενικότερα νομίζω ότι απο τη στιγμή που δεν είχε ύφος "σκουλήκια, θα σας τεντώσουμε τα κορμιά! μην ελπίζετε να ξαναδείτε το φως της μέρας πριν απο δύο χρόνια" κλπ, everything will be OK...

    ... or will it?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάνο, ναι, κι εμένα δεν μου φαίνεται πολύ καλό :/. Αμάλθεια, στον δίνω εσένα για γραμματέα, ότα πάρει σύνταξη, με 800 το μήνα. Τζάμπα πράμα.
    Deacon, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! (γιορτάζεις σήμερα, όχι;). It will, it will..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστώ για την ευχή, επίσης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολυ ενδιαφερον ακουγεται το site...μακαρι να χαμε κι εμεις ενα αντιστοιχο εδω οι μηχανικοι γιατι οι δυσκολιες ειναι παμπολλες!!!

    (γειαααα, τιιιι κανεις?)

    Παντως, εισαι τυχερη απο αποψη σπιτιου, εγω ενω ημουν Λωζαννη απο τη 1/9 , το σπιτακι μου ελευθερωθηκε αρχες Οκτωβρη!


    statler

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.