Νέα από χθες: Γραφείο το πρωί και μετά στα καπάκια Mac Donalds στο Σύνταγμα, να φάω κάτι, και Booze, για να συναντήσω μια φωτογράφο που ψάχνει άτομα να φωτογραφήσει για έναν διαγωνισμό της Μπένετον. Με είχε προτείνει η Μ. από το γραφείο και επειδή έχω μια φυσική ροπή στα μπλεξίματα, είπα να γνωρίσω τη φωτογράφο και να αποφασίσω. Φαντάστηκα ότι είχα φτάσει πρώτη στο Booze, και έτσι παρήγγειλα ένα κρασί και διάβαζα τη Lifo. Χαιρετήθηκα με το Λούβρο και κανονίσαμε να πάω μερικά αντίτυπα από τα ποιήματά μου να τα αφήσω στο μεγάάάάάάλο τραπέζι και μου πρότεινε να παίζουν και στην προβολή στον τοίχο. Είναι η μόνη περίπτωση να καθίσω να τα ξεκαθαρίσω λίγο και να τα βάλω σε μια σειρά. Είδα ότι τα κορίτσια (η φωτογράφος και μια φίλη της) αργούσαν και έτσι τους έστειλα μήνυμα να τους πω που είμαι. Τελικά ήταν στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Η Λ. και η Τ., η μια μεγαλωμένη στην Αγγλίδα και η άλλη Αγγλίδα, αποδείχτηκαν πολύ ζωντανοί και ευχάριστοι άνθρωποι. Έτσι, αφού μιλήσαμε για το γύρισμα, τις ρώτησα αν είχαν δουλειά ή αν ήθελαν να πιούμε ένα δεύτερο κρασί. Υποτίθεται ότι θα πήγαιναν στο Γκάζι, να βρουν άτομα για τη φωτογράφιση, αλλά τελικά, αυτό δεν έγινε ποτέ. Περάσαμε, όμως μια υπέροχη βραδιά. Σύντομα στην παρέα προστέθηκε μια κοπέλα από τη Λιθουανία, μία ακόμη Αγγλίδα και μια κοπέλα από την Αυστραλία. Άλλες ασχολούνταν με τη φωτογραφία, άλλες με την αρχαιολογία, άλλες με το διάβασμα και το γράψιμο. Κάθε κοπέλα που ερχόταν στην παρέα, με ρωτούσε πόσο καιρό ξέρω τις Λ. και Τ. και όταν απαντούσα "μια ώρα" έμεναν με ανοιχτό το στόμα. Είχαμε γενικά πολύ καλή χημεία μεταξύ μας όλες και με τη βοήθεια της πολύ καλής μουσικής, του κρασιού και της μπύρας, ξεδιπλώθηκαν υπέροχες συζητήσεις για την τέχνη, τις θρησκείες, τις διαφορές και τις ομοιότητες των λαών, τις σχέσεις, τις ιστορίες της καθεμίας από το παρελθόν και τις ελπίδες και τους φόβους για το μέλλον. Είναι πολύ αναζωογονητικό να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, με τους οποίους μπορείς να κάνεις συζητήσεις που σε γεμίζουν και σε βάζουν να σκεφτείς κάποια πράγματα. Μπορώ να πω ότι αυτό το δεύτερο κρασί σηματοδότησε την έναρξη μιας πολύ πετυχημένης Dέrive.
Βέβαια σήμερα ήμουν κομμάτια από την κούραση, αλλά τα κατάφερα να σηκωθώ και να πάω στο γραφείο στην ώρα μου και μάλιστα κράτησα την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου να τον απαλλάξω από την καφεΐνη και τη νικοτίνη. Οπότε το έριξα στους δυόσμος και τα τσάγια βανίλια-καραμέλα.