Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Πολύ καλό το "Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος" του Σκαμπαρδώνη. Λάτρεψα την ιστορία για τον ποιητή Γιάννη Υφαντή, γιατί έχει τύχει να τον γνωρίσω από κοντά πριν από δυο χρόνια και να περάσουμε αρκετές ώρες μαζί, και ήταν τόσο, μα τόσο ακριβείς και ζωντανές οι περιγραφές του Σκαμπαρδώνη, που ήταν σα να ξανασυναντούσα τον Υφαντή από κοντά.
Μου άρεσε και το "IRM" της Charlotte Gainsbourg, αλλά θα ξέρω αν είναι απλός ενθουσιασμός ή απόλαυση επί της ουσίας μετά την τρίτη ακρόαση.
Κατά τα λοιπά, ακόμη δεν ξέρω αν έφτασε το γράμμα μου αυτής της εβδομάδας, και ελπίζω τα ΕΛΤΑ να μην με πρόδωσαν τώρα.
Η διάθεσή μου είναι γύρω στο -150 (η κλίμακά μου ξεκινάει από το 0 και τελειώνει στο +10 κανονικά) και όχι, δεν μου έχει συμβεί απολύτως τίποτα, απλώς διαπιστώνω ότι τελικά είμαι ένα κινούμενο κλισέ, μια αρχιτεκτόνισσα με το ένα πόδι να πατάει στην τέχνη, το άλλο στην επιστήμη και το πάθος να μην φτάνει και για τα δύο και τελικά να πέφτω κάπου στο κενό με τη βιτρίνα μου να αιωρείται για μερικά δευτερόλεπτα, για να πέσει λίγο αργότερα από πάνω μου και να με πλακώσει. Με βαριέμαι απόλυτα, με έχω κουράσει με όλη αυτή την αύρα ασυναρτησίας που με τυλίγει και την παιδική ελαφράδα με την οποία με συγχωρώ, μου επιτρέπω να κάνω λάθη και να αναβάλω, καλύπτοντας την ανωριμότητα μου με επιφάσεις ρομαντισμού και δήθεν άρνησης ένταξης σε έναν πεζό κόσμο. Οι αντιφάσεις μου με έχουν εξουθενώσει πραγματικά και ελπίζω να βρω την απαιτούμενη αποφασιστικότητα να καταλήξω στο τι ακριβώς θέλω από τη ζωή μου, χωρίς να περιμένω νωχελικά την απόφαση από την Ολλανδία για το μεταπτυχιακό

8 σχόλια:

  1. Βρε συ, είσαι ένα νέο κορίτσι με όλες τις προοπτικές στα πόδια σου. Τι και αν είσαι λίγο αναβλητική, τώρα τελείωσες, δεν έχεις μπει ακόμα στη διαδικασία να μην μπορείς να είσαι. Απόλαυσε το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεσαι και δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Είχα γνωρίσει δύο παιδιά που μετά το τέλος των σπουδών τους, πήραν σακίδια και γύρισαν τον κόσμο για ένα χρόνο. Θα μου πεις what's new pussycat. Δεν είναι το γεγονός καθεαυτό, άλλωστε πόσοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά κάτι τέτοιο, ή να περιοριστούν στην απλή επιβίωση για αυτό το διάστημα ώστε να μην ξοδεύουν. Το θέμα είναι να δώσεις- αν θες και μπορείς- χρόνο να χαζέψεις λίγο- γιατί παίζει να μην μπορέσεις ποτέ ξανά, να ξεκουραστείς ψυχολογικά- γιατί άλλο είναι να τα κάνεις αυτά ούσα φοιτήτρια και άλλο να μην έχεις πραγματικά καμία υποχρέωση, και γενικά να ανασυντάξεις δυνάμεις. Ένα διάστημα που δεν θα χρειάζεται να κάνεις τίποτα αλλά θα κάνεις μόνο όσα θέλεις

    Κοίτα, το παν/μιο δεν θα αργήσει να απαντήσει ούτως ή άλλως. Από κει και πέρα η ζωή έχει πολλές εκπλήξεις. Και επίσης ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά- ή οι σπουδές. Επένδυσε στον εαυτό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Jerry παρ' ότι πάντα όσα μου γράφεις με κάνουν να νιώθω καλύτερα, ξέρεις καλά φαντάζομαι, πως όσο και να σου λένε "χαλάρωσε", υπάρχουν άνθρωποι που απλώς δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ, αλήθεια!
    Έχεις δίκιο ότι ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά ή οι σπουδές (χμ, το έλεγε και το ζώδιό μου να πάψω να ασχολούμαι μόνο με αυτά), αλλά αυτά είναι τα πιο εύκολα για μένα. Γι' αυτό αρχίζω από κει. Τα υπόλοιπα δεν τολμώ καν να τα ακουμπήσω :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν έχεις άδικο, είναι και το ζώδιο στη μέση, αλλά νομίζω ότι τα πας ήδη μια χαρά και θα τα πας ακόμη καλύτερα.
    Είναι και η μετά-το-πτυχίο-φάση ρε παιδί μου. Εγώ αμέσως μετά την ορκομωσία μου το έριξα πολύ έξω. Μετά από τρεις μήνες ξεσάλωμα κλείστηκα μέσα- καλοκαιριάτικα- και έβλεπα sex and the city σε dvd όλες τις σεζόν με τη σειρά. Δεν έβγαινα έξω για κανένα λόγο. Μου πήρε λίγο καιρό να συντονιστώ με την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κουλή είσαι αγάπη μου. Τι ανοησίες μας τσαμπουνάς? Η Αρχιτεκτονική από μόνη της ισορροπεί ανάμεσα στα 2 (τέχνη και επιστήμη), εσύ γιατί θα πρέπει να πατάς σε ένα από τα 2?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Jerry: ουυφφφφ... θα δείξει ο καιρός :)
    @Mahler: η Καλή αρχιτεκτονική ισορροπεί. Όλες οι άλλες μπατάρουν λίγο. Αυτό εννοώ. Ότι είναι δύσκολο να ισορροπήσεις. (και μη μου μιλάτε έτσι βάναυσα, διότι διαταράσσεται ο ανάμεσα σε κυνισμό και ευαισθησία ψυχισμός μου και δεν ξέρω πια ποια είμαι και που πάω :Ρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ρε χαζή με στεναχώρεσαν αυτά που έγραψες -ίσως επειδή περνάνε σαν σφαίρες τέτοιες σκέψεις απ το μυαλό μου,ότι θα φτάσω κι εγώ σ αυτή τη θέση και φοβάμαι μην είμαι ήδη σ αυτή,που δεν θα ξέρω,ή ήδη δεν ξέρω τι κάνω και τι θέλω στ αλήθεια- και όσο σκεφτόμουν τι να σου απαντήσω διάβαζα αυτά που έγραψε η τζέρρυ.και ένα έχω να πω: αγαπάμε τζέρρυ!

    ρεεεεεεεεεε τζέρρυ,πώς ανακουφίζεις έτσι κόσμο?βασικά να ρωτήσω και κάτι άσχετο?εσύ τι πτυχίο έχεις?γιατί μου κάνεις κάτι σε ψυχολογία! εκτός αν είναι απλώς το γεγονός πως είσαι μαμά και το ξερώ και αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα από μόνο του :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λοιπόν, αγαπάμε Τζέρρυ σίγουρα! Σου προτείνω να περνάς συχνά πυκνά από το blog της, διότι νομίζω κάπως έχει παρασυρθεί και γράφει συχνά τελευταία, ίσως επειδή κατάλαβε επιτέλους ότι όταν δεν το κάνει μας λείπει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ καλέ τι γλυκές που είστε και οι δυο!
    Μου φτιάξατε τη μέρα με τα λόγια σας!
    Όχι δεν είμαι ψυχολόγος!
    Όπως λέει κι ένας εκνευριστικός κίτρινος σπόγγος (ή σπόγκος;) "το κάνω με αγάπη" και μάλλον γι' αυτό λειτουργεί,γιατί το εισπράττετε ακόμα και μέσα από τα πληκτρολόγια..
    alex ευχαριστώ για τη συστατική!
    Θέλω να δηλώσω πως καθημερινά παρακολουθώ τις νέες αναρτήσεις όπως φαίνεται βέβαια, αλλά ακόμη περισσότερο ότι έγινε ανάγκη, που την απολαμβάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.