Εχθές ήρθε η Α. και με πήρε κατά τις 9 παρά από το γραφείο και πήγαμε στο Τριφασικό, στο Μεταξουργείο, όπου μετά από λίγο ήρθαν το έτερο δίδυμο, η Σ. με την Κ., επίσης αρχιτεκτόνισσες. Μπύρες, μια παρέα με κιθάρες να παίζει από Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι Blister in the sun, εξομολογήσεις, στεγνά κουτσομπολιά, αρχιτεκτονικά κουτσομπολιά, αυτοσαρκασμός, μια θεσπέσια πρόταση από την Α., για να σηματοδοτήσουμε την αρχή της συνεργασίας μας (έχουμε το όνειρο να ανοίξουμε σε μερικά χρόνια που θα έχουμε πείρα, ένα γραφείο οι δυό μας, και αν γίνεται και θέλουν τα κορίτσια ακόμη, οι τέσσερις μας). Πολλά γέλια, πάρα πολλά γέλια, μιμήσεις του Σόμπολου για λόγους που ούτε καν μπορείτε να διανοηθείτε, μπύρες, ρακόμελα, Havana, κι άάάάάάλλες εξομολογήσεις, κι άλλα γέλια. Μια γνώριμη αίσθηση ζεστασιά, που πάντα καταλαβαίνω πόσο μου έχει λείψει, όταν την ξανανιώθω, ανάμεσα στις φίλες μου.
"Them there eyes" στο repeat, η "Συννεφούλα" σε ..σχεδόν.. live εκτέλεση από την Ολλανδία (η καλύτερη που έχω ακούσει ποτέ).
Κάποιοι ετοιμάζουν βαλίτσα για Ιρλανδία, χαίρομαι με τη χαρά τους, σβήνω μέρες στο ημερολόγιο για Ολλανδία, και στο μεταξύ απολαμβάνω την Ελλάδα. Στο γραφείο το κέηκ της μαμάς μου ανταγωνίζεται το κέηκ της μαμάς του Κ. και το χταπόδι στιφάδο της μαμάς μου το χταπόδι στιφάδο της μαμάς της Μ. (μας ξέσκισαν, αλλά δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη!).
Η Β. αρρώστησε και κάνει εμετούς, οι υπόλοιποι προσευχόμαστε να μην έχουμε κολλήσει και φτιάχνουμε τις μακέτες, που είναι πλέον σε τελικό στάδιο, κάνοντας τεράάάάάάστιες σε διάρκεια φιλοσοφικές (και όχι μόνο) συζητήσεις.
Ααααα βέέέβαια.. Άνοιξη!!