Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Ξέρω ότι έχω καταντήσει λιγάκι αηδιαστική με όλα αυτά τα κύματα χαράς τις τελευταίες ημέρες, αλλά αν πάτε στις πρώτες αναρτήσεις, θα διαπιστώσετε ότι χρειαζόντουσαν, για να ισορροπήσουν τη γκρίνια των πρώτων ημερών (εδώ που τα λέμε.. μηνών).
Χθες το πρωί ξύπνησα κατά τις 10, με μύτη βουλωμένη, τρομερό βήχα και κεφάλι καζάνι. Ακύρωσα έναν καφέ με τον φίλο μου τον Ρ. (είναι ο μόνος για τον οποίο το αρχικό γράμμα προέρχεται από το επίθετο και όχι από το μικρό του όνομα), ο οποίος έδειξε κατανόηση. Αποφάσισα να πλακωθώ στα Comtrex, τα οποία είναι τρομερά αποτελεσματικά για το συνάχι, αλλά εμένα με μαστουρώνουν σε γελοίο βαθμό. Πήρα δυο από τα πράσινα χαπάκια και μέχρι τις 4.30 το απόγευμα κοιμόμουν στον καναπέ. Ξύπνησα με κεφάλι ακόμη πιο βαρύ, απαίσια διάθεση και δίλημμα για το κατά πόσον έπρεπε να πάρω τα επόμενα δυο χάπια και να γλιτώσω το συνάχι, αλλά να είμαι σαν ζόμπι στον επερχόμενο καφέ, ή να μην πάρω τα χάπια και να είμαι με το χαρτομάντηλο στο χέρι, φυσώντας τη μύτη μου διαρκώς, σαν τη μαύρη χήρα.
Τελικά τα πήρα.
Αποφάσισα να με κακομάθω, για να νιώσω καλύτερα, και γέμισα την μπανιέρα με καυτό νερό (ο ηλιακός θερμοσίφωνας είναι μια από τις αγαπημένες μου εφευρέσεις). Ε, αν έχετε μπουκωμένη μύτη και κεφάλι καζάνι, ΜΗΝ κάνετε καυτό μπάνιο. Κόντεψα να λιποθυμήσω από τους ατμούς, καθότι δεν μπορούσα να αναπνεύσω κανονικά. Βγήκα από το μπάνιο, ακόμη πιο ξενερωμένη που δεν μπόρεσα να απολαύσω μια από τις μικρές χαρές της ζωής, και ντύθηκα και ξεκίνησα για τους Κόκκους Καφέ. Φυσικά, αφού είχα διαλέξει να βάλω το αέρινο γαλάζιο φορεματάκι μου και μια ελαφριά ζακέτα, έπιασε βροχή. Φυσικά, είχα ξεχάσει σπίτι την "τυχερή" μου ομπρέλα από την Ολλανδία, διότι είχα πάρει άλλη τσάντα και είχε μείνει μέσα στην άάάλλη τσάντα. Συγκρατήθηκα, δεν έβρισα την τύχη ούτε από μέσα μου και άνοιξα την ατζέντα μου με το σχεδιάγραμμα, για να βρω το μαγαζί (ναι, έτσι κυκλοφορώ, με σχεδιαγράμματα). Η ατζέντα μου βράχηκε από μερικές σταγόνες, εκεί δεν άντεξα, έβρισα λίγο, αλλά βρήκα αμέσως το καφέ και ηρέμησα. Είχα αποδεχτεί ότι η μέρα θα κυλούσε απαίσια και ότι το άτομο που περίμενα για να κάνουμε μια κουβέντα για τα αφηγήματά μου και ένα περιοδικό θα ήταν βαρετό, ψωνισμένο, αποκρουστικό, γλοιώδες και θα έκοβα τις φλέβες μου μέχρι να τελειώσει η συνάντηση. Είχα φτάσει νωρίτερα (είμαι μανιακή με το στήσιμο, δεν αντέχω ούτε να στήνω, ούτε να με στήνουν) και μιλούσα με κάποιους γνωστούς (πόσο μικρή πια αυτή η Αθήνα..), όταν ήρθε ο Α.. Αναστεναγμός ανακούφισης. Ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που το απήλαυσα στο έπακρο και έφυγα από τους Κόκκους Καφέ με λάφυρα: τρία τεύχη από το ίδιο περιοδικό, ένα επετειακό τεύχος από άλλο περιοδικό, και πολύ "food for thought". Πήγα καρφί στην Α., από την οποία, τώρα πια όποιος διαβάζει το μπλογκ, ξέρει ότι είμαι εξαρτημένη και δεν κάνω και καμία προσπάθεια απεξάρτησης. Είχα να την δω πάνω από βδομάδα και με ενημέρωσε ότι έχει πιαστεί το μπράτσο της από το τένις. στο Wii (;!;!!). Ωραία ήταν, μιλήσαμε, ήπιαμε και μια λεμονάδα και μια πορτοκαλάδα (δεν είχε ούτε μια μπύρα η άχρηστη, αλλά ομολογώ ότι με είχε προειδοποιήσει), την είδα μια χαρά ήρεμη μέσα στις γκρι πιτζάμες της με τους πιγκουίνους, δε γυάλιζε το μάτι της τόσο όσο συνήθως (:Ρ).
Γύρισα σπίτι, η επίδραση των comtrex είχε περάσει και η μύτη μου έτρεχε σαν συντριβάνι και το κεφάλι μου άρχισε πάλι να βράζει. Ευτυχώς, είχα μια πολύ όμορφη κουβέντα με νέα από το Δουβλίνο και πολλά πολλά τραγούδια και τελικά έπεσα ξερή για ύπνο κατά τις τρεις το ξημέρωμα και ξύπνησα τώρα, πριν λίγο, και ψάχνω το σπίτι για κάνα ξεχασμένο comtrex..

10 σχόλια:

  1. 1.περαστικά.
    2.μάθε με πως να μην σιχτιριζω την ώρα και τη στιγμή για κάθε χαζό και στραβό που συμβαίνει στη ζωή μου. Είσαι το αντίθετο του γκρινιαρη από τα στρουμφακια!
    3.τι στο καλό, επιστήμονας άνθρωπος, πάρε ένα αη φον... Χαχαχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1.Merci beaucoup
    2.Κοίτα τώρα να δεις τι γίνεται, αυτό το πιστεύουν όσοι με ξέρουν από ελάχιστα έως πολύ. Όσοι με ξέρουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πάάάρα πολύ καλά κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, θα σε διαβεβαίωναν ότι περνάω από κρίσεις άγχους σε κρίσεις χαράς και τούμπαλιν, πράγμα που με κατατάσει μάλλον στους μανιακούς και όχι στην κατηγορία των original "Happy Go Lucky" ανθρώπων.
    3.Τι 'ν τούτο;!;!;;;!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. για τη μύτη να παίρνεις νταξαρίν σπρέυ..στην ξεβουλώνει για κάποιες ώρες και δεν σε μαστουρώνει!

    πολύ πεζό το κόμεντ μου,αι νόοου, αλλά προέχει μα γίνεις καλά!μισω τις βουλωμένες μύτες,μπορώ να κάνω φόνο όταν έχω βουλωμένη μύτη και μετά να αυτοκτονήσω! μέχρι και την όρεξη για τσιγάρο μου κόβει!χάου χάρς ισ δάτ?

    λοιπόν,που είχα μείνει? α!ναι! περαστικά σου Άλεξ..αν και δεν έχεις και τίποτα σοβαρο(????)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχα ευχαριστώ Amalthia. Όχι, δεν έχω τίποτα σοβαρό (απ' όσο ξέρω τουλάχιστον..).
    Είμαι τελείως ανίκανη με τα εισπνεόμενα από τη μύτη, καταλήγω να καταπίνω και έχουν απαίσια γεύση :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Wow. Αυτό το πρώτο που θέλει η Φλονς θα το εκτιμούσα κι εγώ. :P

    "μέχρι και την όρεξη για τσιγάρο μου κόβει!"
    Το έκοψα μετά από 12 χρόνια. Ευχηθείτε μου καλή τύχη. Τώρα είμαι στους 2 μήνες χωρίς τζούρα.

    Ωραίο όνομα έχει αυτή η καφετέρια? είναι εξίσου καλή και στους υπόλοιπους παράγοντες που κάνουν μια καφετέρια καλή για σένα? Που είναι?

    "μια κουβέντα για τα αφηγήματά μου"

    Τι αφηγήματααααα? (Ναι είμαι περίεργος)

    "βαρετό, ψωνισμένο, αποκρουστικό, γλοιώδες και θα έκοβα τις φλέβες μου μέχρι να τελειώσει η συνάντηση."

    όσο μεγαλώνω κόβω όλο και περισσότερο τις κοινωνικές μου σχέσεις γιατί συναντάω όλο και περισσότερους ανθρώπους με αυτά τα χαρακτηριστικά. Μερικοί τα αποκτούν και στην πορεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. βρε DmJapan μας δουλεύεις??

    γι αυτό πήρες τα κιλά!! έκοψες το κάπνισμα??φτου φτου φτου(φτύνω τον κόρφο μου τώρα) μακριά από μας!

    Σιριουσλυ νάου. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ,η τύχη είναι για τα άβουλα πλάσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή τύχη με το τσιγάρο!!! Πας πολύ καλά, όπως φαίνεται :)
    Ναι, είναι πολύ ευχάριστο το περιβάλλον στους Κόκκους Καφέ, είναι Διδότου και Ιπποκράτους, είναι φωτεινό, η σερβιτόρες (άλλαξαν δύο όσο ήμουν εκεί)γλυκήτατες και εξυπηρετικότατες, τα μαξιλάρια με χρώμα και τα free press στον πάγκο άφθονα.
    Όσο για τα αφηγήματα, ψιλογράφω κάτι διηγήματα της κακιάς ώρας μωρέ και ας πούμε ότι ίσως δεις κάποιο δημοσιευμένο σε κανα δίμηνο.. Δε λέω παραπάνω, για να μην το ματιάσω. Θα ενημερώσω, εννοείται.
    Όσο για την τελευταία παράγραφο, κακώς τις κόβεις τις κοινωνικές σου σχέσεις, διότι όπως είδες, εγώ αυτό περίμενα, αλλά ακολούθησε ο αναστεναγμός ανακούφισης και γνώρισα έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο. Δε χρειάζεται προκατάληψη, νομίζω.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάλι καλά που ήξερα την Ιπποκράτους και κατάλαβα. Πειραιώτης άνθρωπος ,δεν ξέρω πολλά από την πόλη σας (ναι είμαι ΚΑΙ τοπικιστής. :P )

    Ναι, δεν το έθεσα σωστά. Προκατάληψη δεν υπάρχει, πάντα θέλω να γνωρίζω καινούρια άτομα. Το πρόβλημα είναι ότι εκτός από πολύ κοινωνικό παιδάκι, φιλικό, με χιούμορ, αθλητικό κορμί και όρεξη για ταξίδια, είμαι επίσης και ένα απόλυτα κυνικό κωλόπαιδο με απόψεις που πολλές φορές φλερτάρουν με τον υποκειμενισμό (άλλες φορές πάλι περνάνε και στο κυρίως πιάτο :P ) και πάλι καλά που έχω μερικούς καλούς φίλους που με ανέχονται ( ή το διασκεδάζουν, δεν το ΄χω προσδιορίσει ακόμα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. story of my life, DmJapan.. Μόνο που δεν έχω αθλητικό κορμί, διότι απεχθάνομαι όλα τα αθλήματα. Είμαι απλώς κοκκαλιάρα. Κατά τ' άλλα, σε νιώθω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι, ούτε κι εγώ έχω πλέον. :(
    Γιατί με έκαναν να σιχαθώ τα αθλήματα. Λεπτομέρειες στον μαραθώνιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.