Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ξεχειλίζω από ευτυχία σήμερα.
Δεν είχα δουλειά, κι έτσι αποφάσισα να πάω στο γυμνάσιο και να βρω τον καθηγητή μου των καλλιτεχνικών, τον οποίο έχω να δω έντεκα χρόνια, αλλά πάντα τον σκέφτομαι, γιατί όταν ήμουν δευτέρα γυμνασίου, είχα κάνει αυτή τη ζωγραφιά και είχε καλέσει τους γονείς μου στο σχολείο, για να τους πει να με στείλουν αρχιτεκτονική Όταν στην τρίτη γυμνασίου έφυγε από το σχολείο είχα πλαντάξει στο κλάμα και είχα γράψει μερικές δακρύβρεχτες (κυριολεκτικά) σελίδες στο ημερολόγιό μου με συχνά επαναλαμβανόμενη τη λέξη "προδοσία". Εφηβεία, τι να πεις..
Έμαθα πριν από κανένα μήνα τυχαία ότι διδάσκει στο γυμνάσιο που πήγαινα ακόμη, από μια μικρή μου φίλη. Και σήμερα ντύθηκα, στολίστηκα, πήρα μαζί μου διαλέξεις, portfolio, κείμενα και πήγα. Στο δρόμο είχα αρκετό άγχος για το αν θα με θυμηθεί, ή θα μείνω να στέκομαι σα βλάκας και να μην ξέρω τι να πω. Κακώς.
Διότι με γνώρισε αμέσως, ενθουσιάστηκε, κι εγώ επίσης, διότι είναι αγέραστος και έλαμπε ολόκληρος και χάρηκα πάρα πολύ που διεπίστωσα ότι δεν τον είχα "έρωτα" άδικα στο γυμνάσιο, αλλά όντως, και τώρα που τον είδα σαν ίση προς ίσο, είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Με ρώτησε για τη ζωή μου, μου είπε για τη δική του, μιλήσαμε για τις παρέες, που γράφουν ιστορία, επέμεινε να δίνω αξία στις "συντροφιές", μου είπε τι κάνει εκείνος στη δουλειά και τη ζωή του.. Κάθισα και την επόμενη ώρα του μαθήματος. Με παρουσίασε στους μαθητές, οι οποίοι πραγματικά δεν καταλάβαιναν τι γινόταν και γιατί έπρεπε να μας φωτογραφίζουν με τον Μ.Σ., τι το τόσο ιδιαίτερο συνέβαινε. Το μάθημά του ακόμη μια φορά με κράτησε "σκαλωμένη" να αναρωτιέμαι που τα σκέφτεται όλα αυτά και ένιωσα πολύ περίεργα όταν μου ζήτησε να κάνω παρουσίαση στα παιδιά της δουλειάς μου. χρησιμοποιούσε εκφράσεις όπως "είναι μεγάλη μας τιμή" και "τη χαρά μου τη βλέπετε, δε χρειάζεται να σας την πω" και τα παιδιά μάλλον την έβλεπαν όντως, διότι είχαν μείνει μουγκά και δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν την όλη κατάσταση με την τρελή που έσκασε από το πουθενά και ο καθηγητής της έλεγε "κάθισε στην έδρα, στην έδρα να καθίσεις!" (δεν κάθισα Κάθισα στο πρώτο θρανίο, από σεβασμό στο πρόσωπό του). Τι γεμάτος άνθρωπος, τι πληθωρική κι όμως σεμνή προσωπικότητα. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και κανονίσαμε να βρεθούμε όταν θα έχει "ξεψαχνίσει" όλο το υλικό που του έδωσα.
Χάρηκα πολύ που είδα ότι τα παιδιά τον χαιρετούσαν με το χαμόγελο και τον κυνηγούσαν από πίσω να του δείξουν σχέδια και ζωγραφιές. Χάρηκα που μου σύστησε τα "ταλεντάκια" του. Που έδειχνε τις δουλειές μου στα μικρά και καμάρωνε για μένα και έδειχνε τις ζωγραφιές των μικρών σε μένα και καμάρωνε για εκείνα.
Μπορεί να είμαι λίγο ή πολύ τρελή που μου έρχονται αυτές οι επιφοιτήσεις και αναστατώνω ανθρώπους στα καλά καθούμενα, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι κάτι που φουσκώνει μέσα μου και κάποια στιγμή σκάει, δε γίνεται αλλιώς. Δεν έχω μάθει να αφήνω τον αέρα να φεύγει λίγος-λίγος.
Είναι τόσο συγκινητικό όμως το ότι η σημερινή συνάντηση δεν ήταν απλά ένα ταξίδι στο παρελθόν, αλλά μια υπόσχεση για πολύ συναρπαστικά ταξίδια στο μέλλον.
(Η Α. σύντομα θα αρχίσει να φοβάται πραγματικά εμένα και τις καμένες ιδέες μου και θα με εγκαταλείψει. Οπότε όποιος ενδιαφέρεται να γίνει ο καλύτερος μου φίλος, που θα τον πρήζω στους αιώνες των αιώνων, ας στείλει βιογραφικό αν και ελπίζω να συνεχίσει να με αντέχει και να μην χρειαστεί να τα διαβάσω :Ρ)

24 σχόλια:

  1. εγώ το βρήκα καταπληκτικό και συγκινήθηκα και λιγάκι! είσαι φανταστική, ναι αυτό είσαι. καθόλου τρελή, στο λέω εγώ που είμαι ψυχολόγος, αμέ. (και καλά, δηλαδή, όχι εντάξει, είμαι, έχω αποφοιτήσει μεν δηλαδή, τώρα κάνω και μεταπτυχιακό... δεν ξέρω. τέλος πάντων κατάλαβες. :p)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :), αχ μπράβο που είσαι ψυχολόγος και στηρίζεις τις αποφάσεις μου! Αλλά δε θέλω "και καλά" και τέτοια! Θέλω η ψυχολόγος του μπλογκ μου να έχει κύρος αδιαμφισβήτητο, εμ πώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γκουχου γκουχου πνίγηκα μωρη φλό!

    κοπελιά (alex) σε σένα μιλάω! η φλο είναι τρελή,το έχει σκάσει απο ψυχιατρείο και τώρα παριστάνει την ψυχολόγο γιατί είχε ερωτευτεί εναν ασθενή απο κει μέσα και τώρα θέλει να τον γιατρέψει,κόλλημα λέμε!

    και δεν στο λέω "και καλά"! στο ορκίζομαι στην παρθενία μου,αλήθεια λέω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχαχαχαχα "σε κάθε σπίτι ένας τρελός και στο δικό μας όλοι"!!
    Καλώς την :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν φτάνει που σε έστειλα να διαβάσεις- εγώ την έστειλα, ορκίζομαι στα πτυχία μου- με διασύρεις κιόλας! τσ τσ τσ. έχε χάρη που η άλεξ είναι σοβαρή κοπέλα, αρχιτέκτονας, μορφωμένη και δεν πίστεψε τις σκευωρίες σου.

    (αποσυρόμαστε τώρα, δεν έχουμε σκοπό να σου κάνουμε λαμπίρη το σπιτικό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χαχαχαχαχα ελεύθερα, ελεύθερα! Θα βάλω και καφέ και κουλουράκια να σας κεράσω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. alex σκέτο τον δικό μου σε παρακαλώ!

    και που'σαι? αν τα κουλουράκια δεν είναι με σοκολάτα,άστα μη κάνεις τον κόπο!

    α δε σου πα, σου πα? είναι και Τσοκαρο η φλό!Ξέρει αυτή τι λέω!
    χαχαχαχα

    ωραίο μπλόγκ πάντως!!και ευχαριστούμε για την φιλοξενία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κοίτα εδώ ρεσιτάλ ψεμμάτων.
    Μαμπ...αυτό που ξέχασε να σου πει η Amalthia είναι ότι ο ασθενής που ερωτεύτηκε η Φλο είναι η ίδια. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και μπλόκαρε τα κόμμεντς τους. Τώρα.

    Κι εγώ θέλω να πρήζω τους φίλους μου αλλά όυτε για ένα Ρουτ 66 δεν με πάνε. Γκούχου Γκούχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. όοοοου DmJapan, φαίνεται ότι έπεσα σε κλίκα! Ο μον ντιέ! Πώς θα γλιτώσω;!!
    Εδώ που τα λέμε Amalthia, εμένα δε μ' αρέσουν κάν τα μπισκότα. Να βάλω στο φούρνο τίποτα μάφιν σοκολάτας με υγρή σοκολάτα στο κέντρο και από δίπλα παγωτό (μετά το φούρνο) να γίνει χαμός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ ALEX θεωρείσαι επίσημα φίλη μου!!!

    υγρή σοκολάτα και κουβεντούλα? αν μου πεις πως θα πάμε και για μαραθώνιο μπύρας κάποτε θα γίνουμε αδελφές ψυχές!

    @DmJapan και εμένα μου έχει τάξει ρουτ 66 η βρώμα η φλο! θες να την γράψουμε και να πάμε οι 2 μας??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαραθώνιο μπύρας? Θα σας αγαπάω για πάντα.

    @Amalthia Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Amalthia: Θα σου στείλω τη διεύθυνσή μου να μου στείλεις κονκάρδα "Ι ΑΜ AMALTHEIA'S FRIEND", κι εγώ θα την βάζω κάθε μέρα από μπλουζάκι σε μπλουζάκι, από ζακέτα σε παλτό κπλ (και πάει λέγοντας)
    @DmJapan και Amaltheia: Μαραθώνιο Μπύρας, οκ, γιες αη ντου, αλλά θέλω και μια "πάπια"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλέ σιγά μη σε αφήσει η Α. αφού οι ιδέες σου τα σπάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αχ σε ευχαριστώ mahlerako! Παρεπιπτόντως, ωραιότατη η εκδρομή στον Πόρο, αλλά που να προλάβω να στο πω απ' τα μέρη σου?! Πήχτρα το σπιτικό σου, δεν χώραγα πουθενά με τόσο κόσμο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επ για αφήστε και καναν άλλον άνθρωπο να πει τίποτα, τι το κάναμε εδώ πέρα;;;;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτά γίνονται άμα με αφήνεις μόνη μου Τζέρρυ! Μόνη κι απροστάτευτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λοιπόν ε!
    Τρέχω γιατί πληρώνω το τριήμερο που έφυγα. Γι αυτό σημειώνω απουσίες και έχει επικρατήσει αταξία εδώ μέσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ναι, αλλά θέλω να μάθω πώς πέρασες, άσε που πρέπει να τρέξεις στη δουλειά, διότι έχεις και.. εχμ.. ανάγνωση,ε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλε ναι, θα στα πω!
    Το σχέδιο απίστευτο..
    Η ανάγνωση έχει αρχίσει και είναι απολαυστική... Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Και ήθελα να πω ότι στο σχέδιο ένα σημείο, αυτό με τα τέσσερα συνεχόμενα που μοιάζουν με δάχτυλα, μου θυμίζει gaudi, νομίζω το pedrera πρέπει να είναι αυτό που εννοώ.
    Όχι πες μου... (κομπλιμάν:::)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μπορεί, μπορεί.. Ποίος ξέρει τι υπήρχε μέσα στο μυαλό μου στα 13.. Πάντως ό,τι και να 'ταν, ο Μ.Σ. το είδε. Και ο Gaudi μου αρέσει ακόμη πάρα πολύ, κει τον εκτίμησα ακόμη περισσότερο όταν "τον" είδα από κοντά στη Βαρκελώνη. (Πάντως ειδικά το σημείο με τα δάχτυλα μου φαίνεται λίγο ανατριχιαστικό τώρα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πόση χαρά του έδωσες,δε λέγεται.Αλλά ορισμένα πράγματα,είναι δανεικά.Σου δίνει κάποιος το έναυσμα να δεις νοερά το μέλλον σου και αργότερα επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο τρόπο,για το κοφτερό μάτι του. Ποιοι καθηγητές το κάνουν αυτό;Πόσοι ασχολούνται πραγματικά με το τι γίνεται στην τάξη τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ελάχιστοι, νομίζω, Vany. Γι' αυτό κι εγώ τσακίστηκα και πήγα να τον βρω. Ήταν μια κίνηση αναγνώρισης των προσπαθειών του. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα πρέπει να τα ενθαρύνουμε, μπας και γίνουν περισσότεροι οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.