Την αγαπώ, την αγαπώ, την αγαπώ. Την Α., ντε! Γύρισα σήμερα στο σπίτι και την πήρα τηλ. να της πω κάτι νέα, δεν την πολυάκουγα από το ασύρματο και της απαντούσα ό,τι να 'ναι και ως συνήθως με πήρε χαμπάρι και με κοροϊδευε. Κλείσαμε το τηλέφωνο και πήγα να δω τα μέηλ μου και τότε είδα το πιο φανταστικό μέηλ που μου έχουν στείλει ποτέ. Η Α. μου είχε γράψει ένα ποίημα, το οποίο είναι χιουμοριστικό, απαράδεκτο, γεμάτο απρεπέστατες εκφράσεις και γελοίες καταστάσεις, αλλά είναι όλο ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ :)))). Το τέλειο κλείσιμο για μια φανταστική μέρα.
Το πρωί (κατά τις δώδεκα, εδώ που τα λέμε) πήγα και πήρα μερικά foamboard από μια καταπληκτική αποθήκη χαρτιών, για τα πανέλα του διαγωνισμού. Πήγα από το γραφείο να δω πως πάνε οι εκτυπώσεις και τι κάνουν τα παιδιά και ύστερα ήρθε και με πήρε η Σ. και πήγαμε για έναν γρήγορο καφέ στα Κανάρια. Μετά η Σ. έφυγε, ήρθε και με πήρε η Κ., η οποία επίσης είχε περάσει πρώτα από το γραφείο, και πήγαμε στο Hoxton. Ήρθε και μας βρήκε η Π. και στη συνέχεια ο φίλος της Κ.. Μέχρι εκείνη την ώρα είχα πιεί έναν φραπέ, έναν καπουτσίνο και μισή Paulaner. Και πήρα τηλ. έναν φίλο, ο οποίος ήταν στο πρώτο έτος μαζί μας στην Ξάνθη, και μετά πήρε μεταγραφή. Έχω να τον δω δυο χρόνια, αλλά όποτε ακούει το "Blister in the Sun", ό,τι ώρα κι αν είναι, με παίρνει τηλέφωνο, διότι είναι το "τραγούδι μου". Βέβαια, πάντα κοιμάμαι όταν με παίρνει και του στέλνω ένα μήνυμα το επόμενο πρωί. Ήρθε στο Hoxton, λοιπόν, κι αυτός, ο Γ., και χάρηκα τρομερά που τον είδα. Είπαμε τα νέα μας και πήγαμε και για ένα κρασί κάπου στο Γκάζι πάλι και δε θυμάμαι το όνομα του μαγαζιού και είναι πολύ κρίμα, γιατί ήταν πολύ όμορφο και θα το πρότεινα. Είναι πολύ περίεργο πώς έχω κρατήσει επαφή από την Ξάνθη με ελάχιστα άτομα, έχω χαθεί με ανθρώπους που κάναμε πάρα πολύ παρέα, και με τον Γ., έχουμε αυτή την παράξενη αίσθηση οικειότητας κάθε φορά που βρισκόμαστε, κι ας μην έχουμε καν κοινούς γνωστούς πλέον να συζητήσουμε, κι ας βρισκόμαστε κάθε δυο χρόνια. Τώρα πλέον που είμαστε και οι δυο στην Αθήνα βέβαια, μπορούμε να είμαστε κανονικά φίλοι και όχι "δια αλληλογραφίας".
Γύρισα σπίτι πριν λίγο, έχω πάρει το απαράδεκτο Cosmopolitan και την Athens Voice και τη Lifo και σκοπεύω να σαπίσω στις σελίδες τους, να κοιμηθώ νωρίς και να ξυπνήσω αύριο και να μην κάνω τί-πο-τα όλη τη μέρα. Γραφείο ξανά από Δευτέρα :)