Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Η μέρα σήμερα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα
Ξεκίνησε με ένα πολύ περίεργο ξύπνημα. Είδα στον ύπνο μου κάποιον που έχω να τον ονειρευτώ γύρω στα τέσσερα χρόνια, ίσως και παραπάνω, και ήταν ένα όνειρο πολύ ζωντανό, τόσο που ξύπνησα σχεδόν με νοσταλγία, αλλά παράλληλα και με έντονη μελαγχολία (μην πάει ο νους σας στο κακό, μια χαρά είναι ο άνθρωπος, φαντάζομαι). Ήταν, λέει, εκείνος γερασμένος πολύ, κάπου πενηνταπέντε-εξήντα χρόνων (τώρα είναι λίγο μεγαλύτερος από μένα), αλλά με το πρόσωπό του πολύ σπασμένο, και εγώ εξίσου γερασμένη, αλλά τα μάτια του λάμπανε πάρα πολύ και έφεγγε από ευτυχία, σα να είχε ζήσει μια υπέροχη ζωή, και με ρωτούσε διαρκώς "εσύ τι κάνεις;" κι εγώ ήμουν γκρίζα και στεγνή και άδεια και δεν είχα τι να του πω και σκεφτόμουν ότι έκανε όλο λάθος επιλογές και μετάνιωνα για όλη μου τη ζωή. Ξύπνησα πολύ άσχημα.
Έφαγα για πρωινό noodles με τσίλι, πράγμα που δεν βοήθησε ιδιαίτερα το ήδη σφιγμένο στομάχι μου.
Έριξα έναν πρωινό καυγά με τη μανούλα, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είμαι σχεδόν 25, έμενα 6 χρόνια μόνη μου και άρα μάλλον μπορώ να βρω έναν τρόπο να πάω στο γραφείο παρά την απεργία, χωρίς τη συμβολή και συμβουλή τη δική της, του παππού, της φίλης της κλπ..
Στο δρόμο για το γραφείο άκουγα τις διασκευές της Σωτηρίας Λεονάρδου σε Αγγελάκα και Σκαρίμπα, πράγμα που με έκανε να νιώθω ακόμη πιο περίεργα. Κάπου εκεί αποφάσισα να βυθιστώ στην υπόγεια θλίψη μου.
Φτάνοντας στο γραφείο, ξεκίνησα να δουλεύω ένα τεράστιο σχέδιο, στο οποίο έπρεπε να βάλω εκατομμύρια ανθρωπάκια, για να αποκτήσει ζωή. Κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι ιστορίες για τα ανθρωπάκια και το τι κάνει το καθένα, τι ονόματα έχουν κλπ και ξεχάστηκα. Βγήκε και ήλιος..
Πήρα κάπως τα πάνω μου σκεπτόμενη ότι η ατζέντα μου θα βρίσκεται σύντομα πάλι στα χέρια μου (την ξέχασα αλλού) και έκανα τη σκέψη ότι αν δεν είχα δυο αντίγραφα (ναι, οκ, έχω ΔΥΟ ατζέντες με όλα μου τα τηλέφωνα) ίσως να έδινα παραπάνω αξία στη μια και να μην την άφηνα όπου να 'ναι. Και ίσως τελικά από όλα τα πράγματα να είναι καλύτερα να έχεις από ένα. Όπως και από όλα τα είδη σχέσεων (έτσι κι αλλιώς δεν θα σήκωνε ο οργανισμός μου δύο Α. ή δυο Σ. για παράδειγμα :Ρ). Διότι αλλιώς απλώς καταλήγεις να τα υποτιμάς.
Καθώς η μέρα προχωρούσε και αφού η Μ. ήταν πολύ ευδιάθετη, διότι φαίνεται να έχουμε τα χρονοδιαγράμματα από το διαγωνισμό υπό έλεγχο, χαλάρωσα κι εγώ, ξέχασα κάπως την αίσθηση που μου άφησε το όνειρο και επικεντρώθηκα στο ότι το Σ/Κ θα δω πάλι τις Φίλες μου και θα πιώ αρκετό αλκοόλ ώστε να: 1. χαλαρώσω, 2. πω εκατοντάδες μαλακίες με τα κορίτσια, 3. αναπτύξω δεκάδες αβάσιμες θεωρίες για τη συμπεριφορά μου και των γύρω μου, 4. χορέψω (οκ, αυτό το τελευταίο δεν το πιστεύω πραγματικά ότι θα συμβεί, αλλά δε με πολυνοιάζει κιόλας).
Γυρίζοντας στο σπίτι, ήμουν αρκετά κομμάτια από την κούραση, ώστε να μη σκέφτομαι πλέον τίποτα. Απλώς απολάμβανα την ιδέα του ότι αύριο μπορώ να ξυπνήσω ό,τι ώρα θέλω και να πάω στο γραφείο ουσιαστικά απλώς για επίσκεψη. Αυτός ο ήλιος, αυτή η πρώιμη άνοιξη με έχουν ζαλίσει πραγματικά και θέλω τόσο πολύ έναν καφέ με τις ακτίνες να με τυφλώνουν.. Γαμώτο, μπορεί στην Αθήνα να καίνε τα μπετά το καλοκαίρι, αλλά φωτίζουν και τα αρχαία μάρμαρα τόσο όμορφα μέσα στα αγριόχορτα. Αυτό το Απριλιάτικο φως περιμένω (ξέρω, προτρέχω..).
Τελικά, η μέρα έκλεισε πολύ όμορφα. Με ένα τηλέφωνο από το Δουβλίνο, που μετέφερε ενθουσιασμό, χαρά, ανανέωση, αλλά και ενδιαφέρον για τα νέα μου. Σκέφτομαι πόσο όμορφα ένιωσα με αυτή την κουβέντα και νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου, που δε βρίσκω λίγο χρόνο να τηλεφωνώ πιο συχνά στους φίλους που είναι μακριά ή δεν συναντιόμαστε συχνά ή τις γιαγιάδες και τον παππού. Και κάπου εκεί πάλι μπερδεύομαι, γιατί σκέφτομαι ότι αν παίρνεις τον άλλο τηλέφωνο, απλώς για να νιώσει καλά, ενώ μπορεί να βαριέσαι, τότε είσαι ανειλικρινής. Κι ύστερα ξανασκέφτομαι, ότι αν δεν μπαίνεις στον κόπο να δείξεις το ενδιαφέρον σου, και ξέρεις μόνον ε΄συ ότι το 'χεις, δεν είναι ειλικρίνεια, αλλά ματαιότητα και εγωισμός. Και μετά πάλι σκέφτομαι.. ουφφφ.. αυτό τέλος πάντων.. ψάχνω τη χρυσή τομή ή κάτι τέτοιο..

4 σχόλια:

  1. εσείς οι αρχιτέκτονες- αν κατάλαβα καλά δηλαδή ότι είσαι αρχιτέκτων- την έχετε την εμμονή με την τελειότητα, νο;

    ωραίο όνειρο, δηλαδή από το τίποτα θα ήταν ενδιαφέρον να δει κανείς κάτι τέτοιο. εγώ είδα σήμερα ότι η ζωή μου είχε γυρίσει 4 χρόνια πριν πίσω και είχα τρομοκρατηθεί. ήταν ενδιαφέρον αν σκεφτώ ότι προχτές είχα πει στον ταξιτζή "φέτος γίνομαι 24 και μπορεί να μην είμαι πολύ μεγάλη, αλλά δεν θα με χαλούσε να έπαιρνα αυτά τα 4 χρόνια πίσω". σχεδόν κινηματογραφικό όνειρο, και δεν το συνηθίζω, μπράβο μου. :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σκατά όνειρο ήταν. Και το λέω διότι είμαι από τους τυχερούς που βλέπουν και θυμούνται τα όνειρά τους σχεδόν κάθε βράδυ, οπότε μπορώ να σκεφτώ πάρα πολά όνειρα καλύτερα απ' αυτό. Αλλά, ναι, βεβαίως, να σου πούμε ένα μεγάλο μπράβο για το κινηματογραφικό σου όνειρο :)
    Και, ναι, είμαι αρχιτέκτων (πλάκα έχει να το γράφω, το διασκεδάζω λιγάκι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ψυχολόγοι, αρχιτέκτονες... Μήπως τελικά να το ανοίξουμε εκείνο το beach bar στην Χαβάη?

    "Σκέφτομαι πόσο όμορφα ένιωσα με αυτή την κουβέντα και νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου, που δε βρίσκω λίγο χρόνο να τηλεφωνώ πιο συχνά στους φίλους που είναι μακριά ή δεν συναντιόμαστε συχνά ή τις γιαγιάδες και τον παππού. Και κάπου εκεί πάλι μπερδεύομαι, γιατί σκέφτομαι ότι αν παίρνεις τον άλλο τηλέφωνο, απλώς για να νιώσει καλά, ενώ μπορεί να βαριέσαι, τότε είσαι ανειλικρινής. Κι ύστερα ξανασκέφτομαι, ότι αν δεν μπαίνεις στον κόπο να δείξεις το ενδιαφέρον σου, και ξέρεις μόνον ε΄συ ότι το 'χεις, δεν είναι ειλικρίνεια, αλλά ματαιότητα και εγωισμός."

    Τελευταία είχα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Ειδικά για τους "φίλους" και λιγότερο για τους συγγενείς. Είμαι στην φάση λίγο πριν συνηδητοποιήσω γιατί έβαλα τα εισαγωγικά πριν. Και μάλλον ξέρω. ίσως γιατί στους φίλους δεν θα χρειαστεί (σχεδόν :P) ποτέ να σκεφτείς έτσι. Ίσως. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. DmJapan, καλώς όρισες :)
    Δίκιο έχεις για τους φίλους, νομίζω ότι συμφωνώ.
    Θα περάσω μια βόλτα από τα μέρη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.