Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Οκ, αυτή η ανάρτηση θα είναι αηδιαστικά γεμάτη ενθουσιασμό, οπότε προετοιμαστείτε ψυχολογικά.
Δουλειά σήμερα έκανα autocad. Γενικά το απεχθάνομαι, αλλά η Β. μου εξήγησε κάποια πολύ βασικά πράγματα σχετικά με την οργάνωση των layers (συγνώμη στους μη-μηχανικούς που δεν ξέρουν για τι μιλάω :/ ) και χαίρομαι πολύ όταν μαθαίνω πώς να εξοικονομώ χρόνο και ενέργεια. Και οι τρεις τους έχουν τρομερή μεταδοτικότητα, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο: η Β. είναι πολύ ακριβής και τυπική και οργανωτική, η Μ. σου μεταδίδει τον ενθουσιασμό αλλά και το άγχος της να πάνε όλα τέλεια και σε εμπνέει, ο Κ. είναι πολύ ευγενικός και ενθαρρύνει κάθε τι που γίνεται σωστά. Σου δίνουν, δηλαδή, διαφορετικού τύπου κίνητρα για να γίνεις καλύτερος.
Μετά το γραφείο πήγα για κρασάκι στο Καφεκούτι με τον Γ.. Είχαμε άπειρο καιρό να βγούμε οι δυο μας (ήταν πάντα μαζί φίλες μου ή φίλοι του ή ο Σ, ο κολλητός μου και παιδικός φίλος του Γ.) και ήταν πολύ όμορφα που τα είπαμε. Όχι ότι είπαμε κάτι που δεν θα λέγαμε σε μια ευρύτερη παρέα, αλλά ήταν όμορφα γιατί μιλήσαμε για διάβασμα, γράψιμο, γκόμενες, γκόμενους, εμμονές, απωθημένα, γονείς, τον σκατοχαρακτήρα μου, τον παλιοχαρακτήρα του.. Παρ' ότι θεωρώ ότι ο Γ. είναι τραγικά επιεικής μαζί μου και επομένως δεν βοηθά ιδιαίτερα στη βελτίωση του χαρακτήρα μου, είναι υπέροχο να έχεις κάποιον να σε καθησυχάζει πως "όλα πάνε καλά, δεν έχει αρνητικό πρόσημο η εντύπωση που δίνεις". Ο Γ. με καταλαβαίνει πολύ καλά και δεν με κρίνει, όχι γιατί δεν είναι επικριτικός χαρακτήρας (και πολύ καυστικός και πολύ εύστοχος είναι στις κρίσεις του), αλλά γιατί όσα του λέω δεν του φαίνονται περίεργα. Είναι ωραίο να έχεις τέτοιους φίλους. Νιώθεις κάπως σα να γυρίζεις "σπίτι". Μπορεί να έχω πιεί τρία ποτήρια κρασί στις 8 και τελευταία φορά που έφαγα να ήταν στις 12 το μεσημέρι, και να είμαι ακόμη λίγο.. dizzzzy, αλλά δεν θα διστάσω να γράψω ότι ο Γ., αν και μόλις τρία χρόνια φίλος, είναι δικός μου άνθρωπος. Βασικά, (ναι, θα συνεχίσω να παραληρώ), γύρισα σπίτι και πήρα τηλέφωνο στην άλλη άκρη της Ευρώπης, μόνο και μόνο για να μιλήσω για τη σημασία της φιλίας. Το κρασί αυτό είχε επάνω μου την ίδια επίδραση που έχουν οι καφέδες με την Α.. Αυτό το "ό,τι σκατά και να γίνει, μπορώ να το ξεπεράσω με αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου". Και αυτό το αίσθημα το έχω μεγάλη ανάγκη σε αυτή την περίοδο της αναμονής και αβεβαιότητας :)

10 σχόλια:

  1. Συγγνωμην αλλα γιατιν απεχθανεσαιν το autocad???
    Tο βρισκω διασκεδαστικον και σε γλυτωνει απο αρθριτικα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @sarper: Συγχωρεμένος, απλώς είμαι της μακέτας και τη βρίσκω να μουτζουρώνεται το χέρι μου με μύτες HB, 2B, 3B, κάρβουνα και τέμπερες :)
    Αλλά φυσικά και αναγνωρίζω τη χρησιμότητά του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Yeap αλλα με μουτζουρωμενα χερια, μουτζουρωνετε και το σχεδιο! Εμενα μου τη σπαει αυτο...
    Και εννοειται μακετες. Αλλα μακετα χωρις σχεδιο υπαρχει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @sarper: ο Δάσκαλος Τ.Μ. μας είχε προειδοποιήσει από το πρώτο έτος να μην ερωτευόμαστε τα σχέδιά μας, γιατί τότε χάνουμε την ουσία :)
    Μακέτα χωρίς σχέδιο δεν υπάρχει, αλλά πρόσφατα έμαθα ότι μπορεί η μακέτα να προϋπάρχει του σχεδίου και να αλληλεπιδρούν στην πορεία. Δουλεύει. Στο λέω εκ πείρας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To τελευταιο που ειπες μου το εχουν πει αρκετοι καθηγητες μου με κορυφαια την κυρια Φ.
    Αλλα προσωπικα προτιμαω πρωτα το σχεδιο τουλαχιστον σε προχειρη [προχειρη οψη και προχειρη κατοψη] φαση και μετα μακετα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα
    το αίσθημα αυτό θα το 'χεις ανάγκη σε όλες τις φάσεις της ζωής σου, καλές ή κακές. Είναι σαν το back-up plan ένα πράγμα.Όταν όλα πάνε στραβά,να έχεις και κάποιο εναλλακτικό σχέδιο.Ακόμα κι αν δε χρειαστεί,η ψυχολογική ανάταση που σου χαρίζει, είναι τεράστια.
    Καλά σε "βλέπω" και πολύ χαίρομαι για αυτό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν μάθεις καλά autocad κάνεις τα σχέδια σε απείρως λιγότερο χρόνο πράγμα που σημαίνει ότι το αφεντικό θα σου βάλει να κάνεις κι άλλα..οπότε δεν ξέρω πόσο νόημα έχει να γίνεις αστέρι στο autocad...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Morbid: συμφωνώ πιο πολύ με την προτελευταία σου πρόταση. Θα αδικούσα πολύ τους δικούς μου ανθρώπους αν τους αποκαλούσα "back up plan". Καταλαβαίνω πώς το είπες (μάλλον, απλώς δεν μου αρέσει σαν έκφραση, για τους ανθρώπους που πάντα είναι στην "πρώτη γραμμή" της ζωής μου.
    @kalo paidi alla..: riiight.. riight!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ψυχολογικά πάντως,είναι όμορφο να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος εκεί γύρω,σε περίπτωση που τον χρειαστείς.
    Κάτι σαν τους αγνώστους που αφήνουν ένα σχόλιο σε μια ανάρτηση και σε βάζουν σε διάφορα τριπάκια. Της αμφισβήτησης,του καλού προβληματισμού, της ικανοποίησης,της αίσθησης ότι υπάρχει κι άλλος που περνάει τα ίδια κι ενίοτε χειρότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχεις απόλυτο δίκιο Vany :)
    (Και χαίρομαι και το απολαμβάνω που όντως υπάρχετε κι εσείς εδώ, κι έρχομαι κι εγώ εκεί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.