Οι φίλοι δεν μετριούνται με το χρόνο.-
Σήμερα ήταν μια πολύ όμορφη μέρα από το πρωί, ως τώρα. Μια όμορφη μέρα μετά από πολλές μέτριες έως κακές ημέρες.
Εντόπισα γιατί οι περασμένες μέρες ήταν τόσο άσχημες. Ήταν άσχημες γιατί καθόμουν σπίτι και ψυχαναγκαζόμουν ακραία. Γιατί φοβάμαι την αλλαγή, όσο κι αν δεν το συνειδητοποιώ, κι επειδή όσο κι αν υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο πλευρό μου και με στηρίζουν, όταν αλλάζεις χώρα, πάντα το κάνεις μόνος και κανείς δεν μπορεί να νιώσει ό,τι νιώθεις. Γιατί ακόμη κι αν πήγαινα στην Ολλανδία με όλους μου τους φίλους, ο καθένας θα βίωνε την αλλαγή διαφορετικά.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απομακρύνω τους δικούς μου συνειδητά ή ασυνείδητα, σε μία να προσπάθεια είτε να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν θα μου λείψουν, είτε να πεισθώ ότι τα καταφέρνω και μόνη μου και είμαι ένα αυτόνομο άτομο.
Μπαρούφες.
Ευτυχώς οι άνθρωποί μου ήταν εκεί και με ανέχθηκαν. Και όχι μόνο αυτό. Είχαν την υπομονή και την επιμονή να με στηρίξουν.
Σήμερα ξύπνησα με πολλή όρεξη να ασχοληθώ επιτέλους με το portfolio μου επί της ουσίας. Βρήκα γραμματοσειρές που μου άρεσαν, βρήκα εικόνες και μουσικές που με εμπνέουν και έφτιαξα αρκετές σελίδες.
Επίσης, έκλεισα το δωμάτιο της εστίας όπου θα μένω. Είναι 16m2 με μπάνιο και κουζινίτσα. Είναι ένα "spacebox", από το οποίο οι γνώστες με είχαν αποτρέψει (γιατί πόση μόνωση να έχει ένα τέτοιο πράγμα). Αλλά το είδα και το αγάπησα, κι εγώ όταν αγαπώ κάτι δεν καταλαβαίνω τίποτα μετά. Νομίζω ότι θα γεμίσει όμορφες αναμνήσεις και όταν έρθει η ώρα να φύγω από εκεί θα κλαίω.
Η μέρα πέρασε και το βράδυ πήγα στο Nixon να βρω τα αγαπημένα μου αγόρια: Α., Αλέξανδρος Χ., Σ., Γ., και φαντάρος Γ. (που είναι μόλις δεύτερη φορά που τον βλέπω, αλλά είπαμε, είναι όλοι εξωφρενικά συμπαθείς). Βλέπανε τον αγώνα και είναι ωραία το πως γίνονται τα αγόρια παιδιά με τη μπαλίτσα.
Ύστερα ήρθε και η Κ., αδελφή του Α., με τον Δ. και οι "ηθοποιές" φίλες του Σ., τις οποίες έχω δει άλλες δυο τρεις φορές, αλλά αυτή τη βραδιά κάναμε στ' αλήθεια παρέα. Πήρα ένα Jameson με πάγο, γιατί τα αγόρια μου έχουν πει ότι "πρέπει να μάθεις να πίνεις ουίσκι πριν φύγεις". Και σιγά το δύσκολο. Ωραίο ήταν. Ήταν όμορφα γιατί είχα αρκετό καιρό να τους δω όλους μαζί (έλειπε ο Γ., που είναι Ναύπλιο για δουλειά βέβαια). Δηλαδή, είχα καιρό να τους δω, χωρίς να τριγυρίζουν στο κεφάλι μου οι ψυχαναγκασμοί μου. Ο Α. έφυγε σχετικά νωρίς, και ο Αλέξανδρος Χ. πήγε σπίτι να κάνει παρέα στην Ε., που καιρό έχουμε να τη δούμε, γιατί φαίνεται πως η τύχη δεν την ευνοεί τελευταία. Η Κ. με τον Δ. επίσης μας εγκατέλειψαν και πήγαν να συνεχίσουν κάπου αλλού.
Αλλά εμείς οι υπόλοιποι πήγαμε στην ταράτσα του Bios. Πήρα ένα μπλάντυ Μέρυ και θυμήθηκα τον αδελφό μου, που το παίρνει πότε-πότε και ακόμη δεν ξέρω αν το κάνει επειδή του αρέσει ή για το "εφέ" του πράγματος. Ήταν νοστιμότατο. Συνειδητοποίησα ότι οι ηθοποιοί είναι ωραία παρέα για τους αρχιτέκτονες -και όχι, δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις, αλλά ήταν πολλές οι ηθοποιοί και καμία που να παίρνει λιγότερο από 7/10 σε κλίμακα συμπάθειας. Η Δ. μου έταξε ότι θα μου δίνει λεφτά αν αναφέρω τον Σ. σαν "σημείο G." και παρ' ότι δεν κανονίσαμε το ποσό, μόλις το έκανα. Πόσα παίρνω; (:Ρ). Τα υπόλοιπα κορίτσια, οι Σ., Μ. και Ν. (είναι απίστευτο, αλλά θυμάμαι όλα τα ονόματα) κάνανε μερικούς "αυτοσχεδιασμούς" που μου έφτιαξαν πολύ τη διάθεση. Επίσης, ο Α. μου είχε πει πριν αποχωρήσει ότι δεν χρειάζεται να κόψω τίποτα από το κείμενό μου για τις καλοκαιρινές "Μητροπολιτικές Ιστορίες", πράγμα που με χαροποίησε πάρα πολύ, αν και ξέρω ότι το κείμενο ίσως γινόταν καλύτερο αν συμμάζευα δυο-τρεις προτάσεις. Πάντα είναι βολικό και ανακουφιστικό να σε δέχονται όπως είσαι.
Η Δ. έβγαλε από την τσάντα της έναν από αυτούς τους κυλίνδρους με τις σαπουνόφουσκες. Κάποτε μου είχαν κάνει δώρο ένα τέτοιο στην ενήλικη πλέον ζωή μου και είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που έχω πάρει. Η Δ., λοιπόν, έκανε σαπουνόφουσκες με αυτό και σκάγαμε όσες προλαβαίναμε Ο Σ., ή αλλιώς G. ή αλλιώς "σημείο G." τις φυσούσε μακριά και -αν θέλετε το πιστεύετε μερικές έφταναν πολύ πολύ μακριά χωρίς να σπάσουν. Είναι τόσο μαγευτική η αβάσταχτη ελαφρότητα της σαπουνόφουσκας..!
Η Α. ήταν στα Εξάρχεια. Ταλαντεύτηκα μεταξύ του να πάω να την βρω και του να πάω στο Bios, αλλά επειδή είχα απομακρυνθεί βλακωδώς από τα παιδιά τον τελευταίο καιρό, αποφάσισα να επενδύσω χρόνο σε εκείνους (η σχέση μου με την Α. δεν το έχει έτσι κι αλλιώς ανάγκη).
Το ήξερα, ότι όταν το μόνο που θέλεις είναι να μείνεις σπίτι και να μιζεριάζεις πιστεύοντας ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει, το καλύτερο είναι να ζοριστείς να βγεις "εκεί έξω" και όλα θα πάνε καλύτερα. Αλλά υπάρχουν μερικές φορές που είναι πιο δύσκολο να το κάνεις και χρειάζεσαι λίγο σπρώξιμο. Παρ' ότι αυτή η βραδιά δεν είχε τίποτα τα κραυγαλέα συναρπαστικό, ήταν μια βραδιά που αν ήταν φαγητό θα ήταν μια ζεστή κοτόσουπα μια κρύα νύχτα του χειμώνα.
Αυτό είναι το τραγούδι της ημέρας.
Υ.Γ.:Μαθήματα της ημέρας:
1.Να μάθω να δείχνω πίστη στους ανθρώπους.
2.Όταν ζητάω βοήθεια από κάποιον, να έχω την υπομονή να περιμένω να την πάρω.