Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Μια καστανιέτα-σκύλος, ένα μουσικό κουτί που παίζει το "that's what friends are for", το "Μουσική για Χαμαιλέοντες" του Τρούμαν Καπότε, μια ζυγαριά, το "Ο κινηματογράφος του απρόοπτου, 2 κείμενα για τις ταινίες του Ρένου Χαραλαμπίδη" του Andrew Horton, μια μαργαρίτα-ανεμιστήρας που συνδέεται με usb με τον υπολογιστή και πάρα πολλά παγωτίνια και πολλές μπύρες ήταν τα δώρα των γενεθλίων μου. Αλλά σίγουρα το μεγαλύτερο δώρο ήταν ότι ήταν όλοι εκεί (εκτός από εκείνους που μας τους στέρησε η μαμά-πατρίδα, καθώς δεν είχαν έξοδο χθες).
Ο Γ. και ο Σ., πραγματικοί κύριοι και ιππότες, ήρθαν λίγο νωρίτερα από την ώρα που είχαμε συμφωνήσει (8-8.30), καθώς ήταν οι υπεύθυνοι για το ψήσιμο. Άναψαν τη φωτιά και άρχισαν να ψήνουν με μεγάλη επιτυχία και πολύ καλό συγχρονισμό με τις αφίξεις των επομένων. (Α., Μ., Αλέξανδρος Χ., Α., Σ., Κ.). Φάγαμε σουβλάκια (οι πιο μερακλήδες τυλίξαμε και ένα δυο σε πίτα με τζατζίκι-ντομάτα, οι υπόλοιποι, σαρκοβόρα τέρατα, μόνο σάρκες), μετά παγωτό, πιο μετά πατατάκια με τζατζίκι. Ήπιαμε 8 λίτρα σανγκρία και μετά από ένα-δυο ποτάκια. Κατά τις 3 η Α. δεν την πάλεψε άλλο και πήγε να ξαπλώσει μέσα (οι υπόλοιποι ήμασταν ταράτσα). Κατά τις 3.30 έφυγαν και οι υπόλοιποι, πλην των Γ. και Σ., που κάθισαν για άλλο ένα ποτό, γλιτώνοντάς με έτσι από την κατάθλιψη της μαζικής αποχώρησης και βοηθώντας στο μάζεμα.
Η Κ. χθες έδωσε ρέστα με αποκορύφωμα την ιστορική ατάκα "..και νεκρούς ανασταίνει", που θα μείνει αλησμόνητη στους αιώνες των αιώνων. Εμείς ξέρουμε, κι αυτό αρκεί.
Ο Αλέξανδρος Χ. και η Μ. μου αποκάλυψαν ότι στην ταράτσα μας έχουμε κάτι λουλούδια που τα λένε μελάκια (νομίζω ότι μόνοι οι δυο τους τα λένε μελάκια), τα οποία, αν τους τραβήξεις τους στήμονες, έχουν στην άκρη μια σταγόνα μέλι.
Η Α., κατά τις 3 ήθελε να πει δυο κουβεντούλες με τη χελώνα, εκείνη όμως είχε ξεραθεί στον ύπνο. Σε αντίθεση με τον Φίλιππο Φουντούκη, που καθ' ότι τρωκτικό είναι νυκτόβιος, και έκανε μεγάλες χαρές όταν ο Σ. έπαιξε μαζί του κατά τις 4 το χάραμα. Τον είχαμε στο κλουβί του καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς, γιατί είναι ύπουλος και αθόρυβος και ζημιάρης (και κουνέλι).
Τα αγόρια στην αρχή της βραδιάς μας εγκατέλειψαν για να δουν λιγάκι μπαλίτσα, οπότε ήταν μια εξαίσια ευκαιρία για τα κορίτσια να σχολιάσουν ένα σωρό "ιναπρόπριετ" πράγματα με μια κάποια περιγραφικότητα και χωρίς ίχνος ντροπής. Οι γιούνισεξ συζητήσεις μας είχαν να κάνουν κυρίως με το να φέρνουμε σε δύσκολη θέση την Κ. και τον Σ., κάνοντας αδιάκριτες ερωτήσεις για την προσωπική τους ζωή, πράγμα που μας διασκέδαζε όλους. Ακόμη, η Σ. μας εξήγησε πόσο έντονα αντιλαμβάνεσαι ότι τα δημοτικά τραγούδια είναι πολύ μακάβρια όταν τα βλέπεις να "εμψυχώνονται" στη θεατρική σκηνή. Η Μ. ήταν ελαφρώς σιωπηλή όταν οι συζητήσεις αποκτούσαν ένα παραπάνω ενδιαφέρον, αλλά όπως μας εξήγησε, περνούσε ωραία "αλλά είμαι με το αγόρι μου και την οικογένεια του αγοριού μου (βλ. Κ.) και δεν μπορώ να εκφραστώ". Το σεβαστήκαμε. Ο Γ. είχε χορευτικές διαθέσεις (όπως πάντα, νομίζω), αλλά χόρευε όση ώρα έψηνε και μετά εξαντλήθηκε (και ψήθηκε). Γενικά, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η χθεσινή βραδιά είχε μια αβάσταχτα ευχάριστη ελαφρότητα (κοινώς, δεν θυμάμαι να συζητήσαμε ούτε ένα σοβαρό πράγμα).
Το σάουντρακ ήταν ο "Εν Λευκώ", πράγμα που από μόνο του αποδεικνύει πόσο έχουμε γεράσει. Και ως επιστέγασμα, έρχεται και το γεγονός ότι το απολαμβάναμε
Ήταν μια ωραία βραδιά.
Υ.Γ.: Πήρα δίσκους "Η Πεντάμορφη και το Τέρας" για το viewmaster που μου είχε χαρίσει ο BFF. Είναι μαγικό.
Υ.Γ.2: Ο Γ. πίστυε μέχρι χθες ότι ξέρω τα παιδιά 2-3 χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι έτσι νιώθω από την τρίτη-τέταρτη φορά που βγήκα μαζί τους. Ε, και τώρα πια πάνε και 4-5 μήνες. Παλιώσαμε.
Υ.Γ.3: Σήμερα θα βγω για καφέ με την Jerry. Είναι ωραίο να γνωρίζεις κόσμο που σε διαβάζει και τον διαβάζεις :) (αυτό το γράφω σε περίπτωση που η Jerry αποδειχθεί η σχοιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι και εξαφανιστώ, να μπορεί κάποιος να πει στις αρχές από που να ξεκινήσουν την έρευνά τους :Ρ)

3 σχόλια:

  1. Βρε Αλεξακι, από οτι καταλαβα - ΑΝ καταλαβα γιατι τωρα ξυπνησα το αμοιρο το πνευμα- λες το κουνελι σου Φιλιππο Φουντουκη? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. για να ακριβολογούμε, το λέο Κύριο Φϊλιππο Φουντούκι, και χαϊδευτικά Ντούπη. :) Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για να ακριβολογούμε, το λέω κύριο Φίλιππο Φουντούκη και χαϊδευτικά Ντούπη. :) Καλημέρα! (σπαστικέ τύπε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.