Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Χθές ήταν τα εγκαίνια της έκθεσης του Metropolis. Στην ουσία ήταν μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί, παρά τις εξεταστικές, τις δουλειές, το Μουντιάλ κλπ.. Εγώ είχα αποφασίσει ότι θα έπρεπε να διασκεδάσω με κάποιο τρόπο τον κόσμο και αφού η διάθεσή μου είναι σαν ένα χρυσόψαρο που έχει ήδη αναποδογυρίσει μέσα στη γυάλα και απλώς περιμένει να βγει η τελευταία του πνοή, έπρεπε να βρω κάποιον άλλο τρόπο ψυχαγωγίας. Οπότε έβαλα ένα μακρύ, μεταξωτό, πολύχρωμο φόρεμα (το οποίο η Α. αποκαλεί αμφίεση της πριγκίπισσας Σίσσυ), έβαλα και κάτι ασημένια σκουλαρίκια με γαλάζιες πέτρες και μετά έκανα τα μαλλιά μου μοϊκάνα Ναι. Ναι τόσο κάψιμο. Όχι ότι ξύρισα και τα πλαϊνά, είναι κοντά-κοντά έτσι κι αλλιώς, αλλά είχα ένα λοφίο που αμφιβάλλω αν χώρεσε ολόκληρο σε καμία φωτογραφία. Και όντως, ο κόσμος ψυχαγωγήθηκε αρκούντως. Άξιζε τον κόπο. Πέρα παό τη δική μου σουρεαλιστική εμφάνιση, τα κοριτσάκια ήταν όλα στολισμένα και καθώς πρέπει: η Μ., που χθες ήταν και η "πρώτη κυρία", καθώς το αμόρε της, ο Α., έβγαλε λόγο, με ένα ασπρόμαυρο φουστανάκι και πλατφόρμες, η Σ. κατευθείαν από το γραφείο, παρ' όλα αυτά με γόβες με φιογκάκια και ένα πολύ ωραίο γκρι παντελόνι, η Α. με το κολλητό μαύρο φόρεμα (που είναι απλώς ΤΟ κολλητό μαύρο φόρεμα), η Σ. με μια αέρινη μπλούζα με όλη την πλάτη έξω και τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι κρεμόταν και μια μωβ ΚΑΡΔΟΥΛΑ από το λαιμό της (?! πότε έγινε η Σ. τόσο ρομαντικό πλάσμα?!). Τα αγόρια, αγόρια είναι, ποιος νοιάζεται τι φορούσαν. Ήδη ο Γ. θα με κράζει από μέσα του που μιλάω για ρούχα τόσην ώρα, αλλά αδιαφορώ. Τα αγόρια, λοιπόν, ήταν όλα εκεί. Ο Σ. και ο Αλέξανδρος Χ. είχαν ένα λόγο παραπάνω, καθώς εκτίθεντο. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Σ. άρεσαν σε όλους, και ειδικά εκείνη με το περιστέρι και τον μακάβριο λεκκέ δίπλα του. Ο Αλέξανδρος Χ. μπορεί να τα πήγε καλά με αυτό το βίντεο, αλλά τώρα ανυπομονεί για το επόμενο. Ο Α. έβγαλε λόγο και μετά είπε ότι δεν θέλει ποτέ να ξανα-αναφερθεί αυτό (ουπς, μόλις αναφέρθηκε). Ήταν και ο άλλος Γ, καθώς και ο Χιχι, και η άλλη Σ.. Και γενικά μαζεύτηκε αρκετός κόσμος και ήταν ωραία, είχε και τζάμπα Amstel Pulse (που είναι λίγο μπούρδα και όχι μπύρα) και σανγκρία.
Μετά πήγαμε στην πλατεία Μαβίλη για μπύρα και πατάτες τηγανητές (εγώ μόνο πατάτες τηγανητές) όλοι μαζί και άρχισε πάλι το θέμα με τις διακοπές και ήξερα ότι θα γίνει αυτό ("μα έλα!", "όχι!", "μα γιατί", "έτσι. Δεν μπορώ τους αποχωρισμούς", "ε, πες τώρα γιατί δεν έρχεσαι", "όχι" κλπ κλπ) . Αλλά αυτή τη φορά ήταν η Α. μαζί μου και με στήριξε. Μετά προσπαθούσαν να αποφασίσουν για μέρος διακοπών και ο Αλέξανδρος Χ. είπε ότι θέλει να πάει μόνο σε μέρη που έχουν δοξαστεί οι Έλληνες ".. Πλαταιές, Μυκάλη..". Ακόμη δεν έχουν αποφασίσει.

Επίσης, με το που γύρισα σπίτι, είχα φανταστικά νέα από τον Ν., τον οποίο τον πήραν για πρακτική σε μια μεγάλη εταιρία στη Χάγη και του ανέθεσαν απευθείας ένα πρότζεκ, επειδή απάντησε σωστά σε κάποιες ερωτήσεις με διαγράμματα, στις οποίες πήγαιναν όλοι άπατα. Επίσης, φαντάζομαι, επειδή δεν είχε προσδοκίες και ήταν άνετος και γελαστός. Και τα νέα ήταν ευχάριστα, πέρα από το ότι χαίρομαι γι' αυτόν, και γιατί είναι μια απόδειξη ότι όντως, υπάρχουν ευκαιρίες, ότι η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο (καταλαβαίνετε, αυτό έχει να κάνει με τον πόνο μου με τα Ολλανδικά) και ότι πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, γιατί να, υπάρχουν πάντα άλλοι που πιστεύουν σε μας :)

6 σχόλια:

  1. ήθελα πολύ να έβλεπα φωτογραφίες από χτες, όχι ότι η ανάρτηση σου δεν ήταν αρκούντως περιγραφική, αλλά να... τόσα φορέματα... :))

    και σένα με μαύρα μαλλιά επίσης και μοϊκάνα!

    μα γιατί δεν πας διακοπές με τους φίλους σου- να βλέπεις λέω μέχρι και φίλους, ενώ έχει και αγόρια! είναι κρίμα, εγώ στεναχωριέμαι και ας μην είμαι καν στην παρέα. :( θα περάσετε τόσο ωραία και θα έχεις όμορφες αναμνήσεις όταν θα είσαι στα κρύα. επίσης δεν πειράζει να σε δουν να κλαις, σιγά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι, κι εγώ είμαι περίεργη να δω φωτογραφίες, διότι υπάρχουν!
    Στις 16 Αυγούστου θα νοικιάσω τη Μαλακάσσα και θα βγάλω λόγο, όπου και θα εξηγώ τα πάντα σχετικά με αυτό το θέμα. (Ανεξάρτητα από αυτό, κλαίω κι άσχημα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α εγώ κλαίω πολύ ωραία..οι μύξες και τα τεντωμένα χείλη(σαν της Βαρδινογιάννενας) μου πάνε πολύ!!

    και τα μάτια μου αποκτούν αυτό το βαθύ ερωτικό κόκκινο...

    ..για τις μύξες είπα?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άσε με μάνα σηκώνω μοϊκάνα, που λέει και το σόνγκι. Λίγο πριν παρουσιαστώ για θητεία (έπρεπε να περιορίσω την πλούσια χαίτη αναγκαστικά) προσπάθησα κι εγώ να τα σηκώσω, με οικτρά αποτελέσματα. Δε στέκονταν με τίποτα βρε παιδί μου!

    Να δώσω επίσης τα συγχαρητήρια μου στο Ν. κι εγώ. Τελικά ίσως υπάρχει ελπίς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ελπίζω να έχεις φωτο. γουστάρω τρελά μοϊκάνα.
    άλεξ με μοϊκάνα; ο γιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. deacon, δεν είναι έτσι απλό. Θέλει χρόνο, θέλει θυσίες, θέλει ένα μπουκάλι λακ, θέλει το μαλλί το ει-δι-κό βρε παιδί μου. Αυτό που στέκεται.
    Υπάρχει ελπίς, υπάρχει.
    Jerry, άσε, τρελάθηκα! Δεν ξέρω τι κάνω :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.