Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

turritopsis nutricula
Η αθάνατη μέδουσα. Αυτό το είδος μέδουσας έχει τη δυνατότητα, αφότου γίνει σεξουαλικά ώριμο, να περάσει πάλι στο στάδιο πριν τη σεξουαλική ωρίμανση (οπότε αρχίζει ουσιαστικά και η φθορά του) και έτσι αναγεννάται. Θεωρητικά αυτό μπορεί να γίνεται για πάντα. Όμως πρακτικά έχει τόσους εχθρούς στη φύση, που δε νομίζω να υπάρχει κανένα τέτοιο πλασματάκι χιλιάδων ετών.
Τις τελευταίες μέρες βρίσκω τις μέδουσες συνέχεια μπροστά μου. Πάντα με γοήτευε ο κυματισμός των πλοκαμιών τους, η ηρεμία τους, αυτή η αίσθηση που δίνουν, ότι πάντα παίζει κάποια απόκοσμη κλασσική μουσική στο φόντο, όταν κολυμπάνε. Όμως το είχα ξεχάσει. Το θυμήθηκα όταν η Κουμίκο, η ηρωίδα του Κουρδιστού Πουλιού, του Μουρακάμι, αποκάλυψε την αδυναμία της στις μέδουσες. Το θυμήθηκα και γεννήθηκε τόσο έντονη μέσα μου η ανάγκη να τις δω, που κουβάλησα τον Ν. στο ενυδρείο της Χάγης. Δεν είχα καμία απολύτως ένδειξη ότι υπάρχει ενυδρείο κάπου κοντά στο Ντέλφτ, ούτε φυσικά ότι θα έχει μέδουσες. Όμως από την άλλη είχα μέσα μου τη βεβαιότητα ότι θα τις έβλεπα, απλώς γιατί είχε έρθει η ώρα να τις δω. Και πράγματι, υπήρχε μια μικρή γυαλίτσα με μερικές μικρούλες, αλλά πάντα μαγευτικές υπόλευκες, σχεδόν διάφανες μέδουσες. Θα μπορούσα να τις κοιτάζω για ώρες, αλλά λίγο πιο δίπλα ήταν τα ενυδρεία με το άλλο αγαπημένο μου ζώο (το οποίο έχει επίσης την καρδιά στο κεφάλι του), τους ιππόκαμπους.
Και σήμερα έμαθα εντελώς τυχαία για την turritopsis nutricula. Και πραγματικά, πιστεύω ότι αν υπάρχει Θεός, θα πρέπει να είναι μια τεράστια, ημιδιάφανη μέδουσα με ήρεμα πλοκάμια, που θα φέγγει στο αβυσσαλέο βάθος κάποιας μαύρης τρύπας και θα τρέφεται φιλτράρωντας το πλαγκτόν των χαμένων ψυχών.
_______________________________________________

Δευτέρα σήμερα και μισώ τις Δευτέρες, όπως όλος ο κόσμος. Πόσο μάλλον που θα πήγαινα στο γραφείο μετά από ένα δεκαπενθήμερο διακοπών. Ήθελα πραγματικά να σκοτωθώ. Να πάρει η μαμά μου στο σχολείο και να πει ότι είμαι άρρωστη. Αλλά η μαμά μου με είχε παρατήσει και είχε πάει τριήμερο με τον μπαμπά μου, με τον οποίο ζει τον έρωτα. Και έτσι σηκώθηκα, έκανα ντουζ και πήγα στο γραφείο. Στο δρόμο με χτύπησε ο ήλιος και η διάθεση μου έγινε κάτι λιγότερο από αυτοκτονική. Όταν έφτασα στο γραφείο, τα παιδιά με αγκάλιασαν λες και είχαν να με δουν πέντε χιλιάδες χρόνια και κάπως συγκινήθηκα. Έφτιαξα και ένα φραπέ και η μέρα άρχισε να γίνεται υποφερτή. Ύστερα μάθαμε ότι τελικά δεν θα κάνουμε τον διαγωνισμό της Ταϊβάν, διότι θέλει άπειρα λεφτά για να στείλουμε τα πανέλα στην Ταϊβάν και αποκλείεται να κερδίσουμε και έχουμε πολύ λίγο χρόνο, οπότε προς τι ο πανικός; Εμένα αυτό μου έκατσε κουτί, διότι τώρα δεν θα πιέζομαι ιδιαίτερα στο γραφείο και θα μπορώ γυρίζοντας να επιδίδομαι σε ακατάσχετη βιβλιοφαγία (χθες έφαγα το Bororo του Λένου Χρηστίδη, και το λέω: Τον αγαπώ) και μαθήματα Ολλανδικών εναλλάξ. Επίσης, αρχές Ιούνη θα σταματήσω τη δουλειά, για να έχω χρόνο να κάνω update στο portfolio μου, πριν φύγω στα ξένα, να πάω εκεί μια κυρία. Το Ντελφ οργανώνει 1-15 Ιούλη ένα ον λάην "εργαστήριο", όπου θα πρέπει να είμαι ον λάην τρεις ώρες τη μέρα και να κάνω εργασίες με άτομα που δεν γνωρίζω, αλλά θα γνωρίσω τον Αύγουστο. Αυτό όλο ακούγεται πολύ σουρεαλιστικό, γι' αυτό και έχω όρεξη να το κάνω και δήλωσα συμμετοχή. Θα δείξει αν θα με δεχτούνε. Αν όχι, δεν θα το πάρω κατάκαρδα.
Επίσης, τα παιδιά από το γραφείο μου έφεραν από το Λονδίνο την πιο υπέροχη μικρή τυρκουάζ τσάντα του Σύμπαντος, την οποία ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα και σκοπεύω να κοιμάμαι μαζί της και το βράδυ, και μια σουρεαλιστική κάρτα με ένα κουνέλι, το οποίο έχει έξτρα σετ μάτια και στόμα, που μπορεί να τα κόψεις και να του τα κολλήσεις, για να αλλάξει διάθεση.
Μετά το γραφείο πήγα για έναν καφέ με τον Γ. και μετά ήρθε και η Σ. για μια γρήγορη μπύρα, μισή-μισή. Ήταν ωραία. Και ακόμη πιο ωραία ήταν που ο Γ. μου έστειλε μια λίστα με βιβλία που θεωρεί ότι πρέπει να διαβάσω. Τρελαίνομαι να μου κάνουν άνθρωποι που εκτιμώ τέτοιες λίστες :)
Εν ολίγοις, για Δευτέρα, δεν ήταν πάρα πολύ χάλια.

8 σχόλια:

  1. χαχαχαχαχα, γιατί ρε λες έτσι?? Είμαι πολύ χαριτωμένη άμα γκρινιάζω. Κι άμα νυστάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ,και μ'έμενα μ'αρέσει αυτό το τελευταίο!
    και λίστες μουσικής και ταινιών...και λίγος,λίγος χρόνος για να ασχοληθώ =)
    καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αλλιώς ξεκίνησαν,μια χαρά τελείωσαν.Ούτε του παπά!
    Φαντάζομαι θα μας γράφεις τα νέα σου όταν την κάνεις με ελαφρά για έξω ε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι, lorel, αυτό με το χρόνο είναι ένα θέμα. Είμαι και υπναρού εγώ, δεν μπορώ να κόψω από 'κει. Με λιγότερο από οκτάωρο δεν τσουλάει η μέρα..
    Vany ναι, θα τα γράφω. Μπορεί να γίνω και ιντερνάσιοναλ και να τα γράφω στα αγγλικά. Αη ντοντ νόου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. άλεξ ιντερνάσιοναλ γιεεεεεεεεεεεεεεεεα!

    Να στο χαλάσω λίγο;
    Τι μέδουσες και μέδουσες καλέ, εγώ τσούχτρες τις ξέρω και αχ καλέ πως τσούζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Jerry δεν τσιμπάνε οι μέδουσες. Τουλάχιστον όχι όλες. Αλήθεια!
    Πρωτεύον θηλαστικό, θα σου πάρω στα γεννέθλιά σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.