Χθες ήταν η τελευταία μου μέρα στους Point Supreme. Αποφασίσαμε να προσποιηθούμε ότι ΔΕΝ είναι η τελευταία μου μέρα, γιατί δεν μπορώ τους αποχαιρετισμούς -κλαίω και άσχημα- και γιατί στην πραγματικότητα όντως δεν είναι η τελευταία μου μέρα. Θα πηγαίνω που και που στο γραφείο, αλλά αυτή τη φορά για να φτιάξω πάλι το portfolio μου και όχι για δουλειά. Μια πρόφαση, στην ουσία, για να βλέπω τα παιδιά και τον Πούλι, το καναρίνι της Β.. Κάποια στιγμή θα γράψω "τι έμαθα στους Point Supreme", αλλά όχι ακόμη.
Χθες, επίσης, ήταν τα εγκαίνια του Radio Bubble. Πήγαμε πολύ νωρίς, κατά τις 9 ήμασταν εκεί: Ο Αλέξανδρος Χ., ο Χ. (τον οποίο μόλις σκέφτηκα ότι μπορώ να τον γράφω "Χιχι" από τα αρχικά του, και αυτό θα κάνω), ο Γ., ο Α.. Ο Α. ήρθε με απαίσια διάθεση, η οποία άρχισε σταδιακά να φτιάχνει. Εγώ σχολίαζα το (μεγάλο) μέσο όρο ηλικίας, που μου φαινόταν μεγάλος και ο Γ. με έκραζε "διότι μετά τα 25 δε σε παίρνει να μιλάς". Αλλά εγώ τα κλείνω 21 Ιουνίου, οπότε συνέχισα να μιλάω. Και αποφάσισα να διασκεδάσω λίγο με τον Γ., πρήζοντάς τον με ζώδια, με το ότι είναι μεταλλάς, φοιτητής, μοναχοπαίδι και λοιπά. Αλλά παραήταν ήρεμος χθες και δεν κατάφερα να τον λυγίσω. Τον λύγισε όμως η μέση του και σύντομα έψαχνε μέρος να καθίσουμε. Βρήκαμε ένα σκαλοπατάκι στο πεζοδρόμιο και ο Γ., ο Α. κι εγώ ακουμπήσαμε τα γέρικα κορμιά μας. Ο Χιχι περιφερόταν χαρούμενος φορώντας την Radio Bubble μπλούζα του, Αλέξανδρος Χ. τραβούσε διαρκώς με την κάμερα. Δεν έχω ιδέα γιατί και πώς, αλλά φαινόταν χαρούμενος και αυτό μας φτάνει. Κάποια στιγμή ήρθε η Ν., φίλη των παιδιών, την οποία είχα συναντήσει και γνωρίσει στο πάρτι του Αλέξανδρου Χ. και χθες κάναμε αρκετά παρέα (δλδ θα την θυμάμαι και την επόμενη φορά που θα την δω, πράγμα που για μένα είναι κατόρθωμα-είμαι απαίσια σ' αυτά). Ο Γ., μετά από μια γρήγορη Veltins αποχώρησε. Ύστερα, ακόμη πιο αργά ήρθε η Κ., αδελφή του Α., και χάρηκα πάρα πολύ γιατί οι βραδιές με αδέλφια είναι οι αγαπημένες μου. (Διασκεδάζω πολύ και όταν βρίσκομαι με την Α. και τον αδελφό της, τον Π.). Ο Α. κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο την καταπίεση του κόσμου, τη δυστυχία του και λοιπά και λοιπά και θέλησε να μεταφέρει το ύφος "Μαρία η Μαγδαληνή η Μετανιωμένη" (δική μου φράση-ανακάλυψη, μόλις χθες) στους Κόκκους Καφέ. Η Κ. δεν ήθελε καθόλου να πάει Κόκκους, διότι ήθελε να διασκεδάσει λίγο η χριστιανή και στους Κόκκους θα ήταν νέκρα. Εμένα η νέκρα με αφήνει αδιάφορη αν είμαι σε ωραίο περιβάλλον με καλή παρέα. Κι έτσι αφήσαμε τον Αλέξανδρο Χ. και τον Χιχι μαζί με τον Ν. (ο οποίος πάντα φεύγει πέντε λεπτά αφότου εμφανίζομαι -αφού πει πάντα έναν καλό λόγο για ό,τι φοράω- και είπα χθες να κάνω την έκπληξη και να προλάβω να φύγω πριν απ' αυτόν), και καμιά εκατοστή άλλους ανθρώπους να περνάνε ωραία, και ξεκινήσαμε για Κόκκους. Η Κ. φορούσε κάτι φανταστικές μπλε γόβες, μια φούστα "Α" με τούλι στο τελείωμα και τεχνοτροπία ασορτί με του φορέματός μου και ένα μαύρο τοπ. Ο Α. της έλεγε ότι είναι απαράδεκτη, ότι δεν του αρέσουν η γόβες κλπ κλπ, κρατώντας την ταυτόχρονα αγκαζέ, διότι οι γόβες είναι και μια άλφα ταλαιπωρία, και εγώ διασκέδαζα με τα αδελφικά "καυγαδάκια". Ο Α. είχε πει στην Κ. ότι οι Κόκκοι είναι κοντά, αλλά με γόβες το "κοντά" είναι μια πολύ σχετική έννοια και προέκυψε γκρίνια. Τελικά φτάσαμε, ήταν όντως νέκρα, και ο φίλος της Κ., ο Δ. μας περίμενε εκεί. Καθίσαμε τετράς σε ένα τραπέζι και αφού παραγγείλαμε το 4ο ποτό μας (εγώ και ο Α., οι άλλοι πρέπει να ήταν στο πρώτο ποτό, μετά από μια μπύρα) η κουβέντα άρχισε να κυλάει. Συμφωνήσαμε με τον Α. αν παρεκτραπώ και λέω ό,τι να 'ναι στον ξένο άνθρωπο να με κλοτσήσει. Δεν με κλότσησε ποτέ, παρ' όλα αυτά δεν είμαι πολύ σίγουρη για το τι εντύπωση κάναμε στον Δ.. Χαμογελούσε βέβαια, δε λέω.. Αφού ανταλλάξαμε κινητά με την Κ. (με διασκεδάζει λίγο να βγάζω τον Α. από τη μέση και να έχω τη δυνατότητα να επικοινωνώ απευθείας με φίλους και αδέλφια κλπ, άσχετα αν τελικά δεν το κάνω), έφυγε με τον Δ., για το Τραλαλά, ενώ εγώ με τον Α. και τη Ν., που είχε έρθει να μας βρει από το Radio Bubble πήγαμε και φάγαμε Σούπερ Πίτσα στα Εξάρχεια, σε κάτι σκαλάκια στην ανηφόρα πάνω απ' την πλατεία, όπου μια γάτα μας πλησίασε. Εγώ χάρηκα και την τάιζα μπέικον, αλλά οι άλλοι δύο αναστατώθηκαν Ο μεν Α. γιατί τα ζώα του προκαλούν μια κάποια αμηχανία, η δε Ν., γιατί είναι αλλεργική στις γάτες. Οπότε έκανα πέρα το γατί, η Ν. πήγε προς τα κάπου με τα πόδια και εγώ με τον Α. πήραμε από ένα ταξί και γυρίσαμε στα σπίτια μας, να ξεκουραστούμε, γιατί σήμερα είναι η Μεγάλη Εκδρομή Στη Μαλακάσα Παρ' όλα αυτά δεν κατάφερα να κοιμηθώ πριν τις 4.30, γιατί ο Ταρτούφος είχε όρεξη να τα πούμε και μου είχε λείψει κι εμένα η αυστηρή του φάτσα και το ατίθασο φτέρωμά του. (Επιπλέον είναι και απίθανος ακροατής, αν και οι συμβουλές του, που περιορίζονται σε μια σιωπή όλο νόημα και ένα επίμονο βλέμμα, είναι λίγο "δυσανάγνωστες".)