Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Με μεγάλη μου χαρά ξεκινάω την εκατοστή ανάρτηση αυτού του ιστολογίου, η οποία θα μιλάει για ακόμη μια "ηρωική", Παρασκευιάτικη έξοδο.
Στις δέκα και μισή είχαμε ραντεβού με τον Α. στο Πανεπιστήμιο, έξοδος "Βιβλιοθήκη". Εγώ πήγα και 25. Ο Α. ήταν εκεί από τις και 12 και ο Αλέξανδρος Χαντζής από τις 20. Φαίνεται ότι ανυπομονούσαμε να ξεκινήσει αυτή η βραδιά. Εγώ είχα άλλωστε ανακοινώσει στον Α. από τηλεφώνου ότι σκόπευα να περάσω καταπληκτικά και το ίδιο ακριβώς είχα ανακοινώσει και στον εαυτό μου. Άλλωστε φορούσα το καινούριο μου σακάκι (το οποίο δεν έχω βγάλει από πάνω μου από την ώρα που το πήρα, άρα πολύ σύντομα δεν θα είναι καινούριο) και ΕΠΡΕΠΕ να περάσω καλά.
Περπατήσαμε περίπου πεντακόσιες πενήντα τέσσερις ώρες και πήγαμε στο μπαρ του Radiobubble, όπου ήπια για πρώτη φορά στη ζωή μου καηπιρίνια. Δεν με συντάραξε ιδιαίτερα αυτή η "πρώτη φορά", παρ' όλα αυτά η καηπιρίνια ήταν ωραία. Ο Αλέξανδρος Χαντζής ήπιε ένα Μεταξά τριών αστέρων και ο Α. ουίσκι σκέτο, χωρίς να πρωτοτυπήσει ούτε τη χθεσινή βραδιά στην επιλογή του. Ο Αλεξάνδρος Χαντζής είχε πολύ καλή διάθεση, πράγμα που με ανακούφισε ιδιαίτερα όταν το διεπίστωσα, διότι τις μέρες που δεν έχει καλή διάθεση τον φοβάμαι πραγματικά, γιατί είναι λες και θα πηδήξει από το μπαλκόνι ή στις ρόδες κάποιου διερχόμενου αυτοκινήτου από λεπτό σε λεπτό. Βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως όταν έχει καλή διάθεση, αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί μου και να αρχίσει τα στοιχήματα για το αν τελικά θα πάω μαζί τους διακοπές ή όχι, στοιχηματίζοντας πως όχι, και όταν άρχισα να παρουσιάζω κάτι μέσες λύσεις, κάτι ημίμετρα τύπου "Σαββατοκύριακο" με βαθμολόγησαν με ένα μεγαλοπρεπέστατο μηδέν. Δεν τα κατάφερε παρ' όλα αυτά να με ταράξει . Εγώ και ο Α., με δυο ποτάκια ήδη να μεταβολίζονται στο συκώτι μας, ένα σφηνάκι με φυσικό χυμό ροδάκινο και κάτι άλλο και δυο κουταλιές από μια μους πορτοκάλι από το Fresh (κερασμένα από τα παιδιά του μαγαζιού που γιόρταζαν) ήδη "πετούσαμε", όταν ήρθε ο Γ.. Ο οποίος ήπιε μια Veltins γρήγορα-γρήγορα, ώσπου να έρθει η Α., και να πάμε να φάμε πίτσα στην πλατεία Εξαρχείων. Εγώ με την Α. πήραμε ένα πράγμα που θα μπορούσε να είναι διαολεμένα νόστιμο, καθώς ήταν πίτσα με πατάτες τηγανητές. Αλλά έφαγα μια μπουκιά από την πίτσα του Αλέξανδρου Χαντζή και διεπίστωσα ότι κάναμε λάθος επιλογή. Δεν ταράχτηκα ιδιαίτερα. Ύστερα πήγαμε στους "5 δρόμους", όπου παραλίγο να πάρω κοκτέηλ καρπούζι, αλλά τα γουρλωμένα μάτια και τα τεταμένα φρύδια του Γ. με απέτρεψαν και έτσι πήρα ένα ρακόμελο, γιατί ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσα. Η ώρα στους "5 δρόμους" πέρασε με την Α. να τεστάρει τα ψυχολογικά όρια του νέου Α. (είπαμε, ο παλιός πέθανε), και ο νέος Α. να είναι πραγματικά στο απυρόβλητο Μιλάμε για ζεν, όχι αστεία. Κανονικά θα έπρεπε να έχει πάθει είτε κατάθλιψη, είτε νευρικό κλονισμό, είτε να κάνει αντίστοιχες ερωτήσεις στην Α., αλλά δεν.. Διασκεδάσαμε λίγο ακόμη, καθώς αποφάσισα κι εγώ να επαναλάβω ότι βαρέθηκα με το δεύτερο μισό ενός άρθρου του (πράγμα που δεν είναι εντελώς αλήθεια, αλλά είχε λίγο πλάκα γιατί έπαιρνε "αυτή" του την έκφραση όποτε το ανέφερα-την λίγο, αλλά στην πραγματικότητα καθόλου, πληγωμένη). Μετά φυσικά ήρθε η σειρά μου και το αγαπημένο θέμα αυτής της παρέας, ότι σε τρεις μήνες φεύγω, τα Χριστούγεννα που θα έρθω θα είναι η καλή τους φίλη η Α. και εγώ θα είμαι και για αυτούς και για την Α. μια ξένη, θα έχω βγει από τις ζωές τους κλπ κλπ κλπ. Το οποίο χαίρομαι που έλαβε χώρα παρουσία της Α. κι έτσι καταλαβαίνει τώρα τι περνάω στ' αλήθεια. Επίσης, όταν είπα στην Α. ότι είναι καλεσμένη και αυτή σε αυτές τις περιβόητες διακοπές, είπε κι εκείνη κάτι για Σ/Κ, πράγμα που προκάλεσε κι άλλη αναταραχή. Εκεί ο Α. χρησιμοποίησε το βρώμικο όπλο: "Καλά, τον Κοσμά δεν τον σκέφτεσαι; Που θα έρθει με ένα χαμόγελο από δω μέχρι εκεί να περάσουμε όλοι καλά στις διακοπές και θα πει Πού είναι η Αλέξια;". Ο Α. είναι ψυχολόγος και νομίζει ότι αυτά τα φτηνά τερτίπια πιάνουν σε μένα. Αλλά εγώ μεγάλωσα με μάνα ψυχολόγο, κύριε. Δεν πιάνουν αυτά :Ρ
Επίσης, ο Αλέξανδρος Χαντζής μου έκανε τη χάρη να δείξει στην Α. την Καμήλα, πράγμα που με χαροποίησε και ύστερα με έκανε να αναπολήσω την πρώτη εκείνη γνωριμία μας με τον Αλέξανδρο Χαντζή, όπου η καμήλα πάλι πρωταγωνιστούσε
Μετά τα παιδιά νυστάξανε, παρ' ότι ήταν 4 και περνούσαμε πάρα πολύ καλά. Με τον Αλέξανδρο Χαντζή να βαθμολογεί τη νύστα του με 7, τον Α. με 8, τον Γ. με 0, την Α. με 1,5 και εμένα με 2, αποφασίσαμε ότι ο Γ., η Α, κι εγώ μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη βραδιά.
Πήγαμε στις 45 μοίρες, στο Γκάζι, όπου πρέπει να καθίσαμε γύρω στη μια ώρα και μετά μας έδιωξαν χωρίς να μας αφήσουν καν να κάνουμε το τελευταίο τσιγάρο. Εκεί ανακαλύψαμε ότι ο Γ. είναι μοναχοπαίδι, πράγμα που αποτέλεσε ιδιαίτερο σοκ (γιατί όντας βασανισμένες από αδελφούς κι εγώ και η Α., μπορούμε να πειράζουμε τα μοναχοπαίδια απλώς για πάντα). Αλλά πέρα από αυτό, νομίζω ότι τον συμπαθήσαμε ακόμη λίγο χθες. Ο Κοσμάς απουσίαζε πάλι, διότι είναι στην Κύπρο με την Ε.. Ο Σ. δεν κατάλαβα γιατί ακριβώς απουσίαζε. Είπε κάτι κουταμάρες για ένα ξύπνημα στις 6 κλπ κλπ βέβαια, αλλά δεν πείστηκα για το βάρος του επιχειρήματός του.
Μετά από δυο εβδομάδες "κρίσης", χωρίς πραγματική επικοινωνία, με κάτι πάρτι και κάτι λάηβ και τα λοιπά και τα λοιπά, χθες είχαμε πάλι μια βραδιά από εκείνες τις "παλιές, καλές"

12 σχόλια:

  1. Αυτός ο α.χ. Είναι ένας ακόμη φίλος σου που θέλει να γίνει διάσημος μέσω του μπλογκ σου, αλλά με το ονοματεπώνυμο μάλιστα;; :)

    Τι ωραία βραδιά. Μιλάμε θα έκανα και γω παρέα αν δεν ήμουν σίγουρη πως δεν θα πετύχει το επιχείρημα! (αυτή μου η δήλωση, καθώς ποτέ στη ζωή μου δεν είχα παρέα από επιλογή, είχα πάντα φίλες, είναι κάπως τρομακτική ακόμα και από μένα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ακριβώς Φλο. Πρόκειται για ένα τέρας ματαιοδοξίας, με καρδιά μικρού παιδιού.
    Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ της παρέας. Μ' αυτή την Α. περνούσα τον καιρό μου κι ήταν όλα καλά. Και με δυο-τρεις φίλους ακόμη, ανεξάρτητους μεταξύ τους. Όμως η συγκεκριμένη παρέα είναι απλώς ακαταμάχητη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πίτσα με πατάτες τηγανητές;
    Αυτό μου έκατσε εμένα.. είδες άμα πεινάς;
    Ρε συ άλεξ πώς μπορείς και μας μεταφέρεις έτσι στη βραδιά; Ωραία περάσαμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι που περάσατε καλά :) Αποτυχία η πίτσα, μην την ζηλεύεις καθόλου.. Ωωωωπ νέα ανάρτηση?? Φεύγω να τη διαβάσω. Τα λέμε "σπίτι σου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με έχει φάει η περιέργεια να μάθω περισσότερα για τον Alexandros Handjis™. Μήπως έχει βλογ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κείμενά του στο http://www.tokaleidoskopio.gr/ και η ταινία μικρού μήκους "Κατάληψη" είναι μια καλή αρχή. Καθώς επίσης και αυτό http://metropolitanstories.blogspot.com/2010/02/1981.html. Ελπίζω να σε κάλυψα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τα παιδιά που μεγάλωσαν με Μαίρυ Πόπινς είναι τα καλύτερα και εσύ η ζωντανή απόδειξη, "γλυκούλη" :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστώ δια τα σχετικά με τον Alexandros Handjis™ λίνκια καθώς και για το ζμπρώξιμο μιας και επιτέλους εδέησα και έβγαλα "φσερ πσοτ". :-).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα :)
    Όσο για το ποστ, been there, seen that.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εξαιρετικά! Κι'εσύ RSS reader, βρούτα; Μούτσας γκράτσιας και για τον δυνητικό σου οβολό...αν ξεκινήσω πάντως τηλεμαραθώνιο συγκέντρωσης χρημάτων μάλλον η δουλειά θα γίνει με paypal καθώς οι τραπεζικοί λογαριασμοί είναι πολύ demodé. Εν τω μεταξύ ξαναδιαβάζοντας το πόνημά μου αναρωτιέμαι ...πως αποδίδει κανείς ορθά εις την βαρβαρικήν την έκφραση "το απολαυστικό "χλάτς"" - αναφερόμενος σε φωτογραφική μηχανή. Ο όρος "luscious clich" που χρησιμοποίησα δεν με ικανοποιεί πλήρως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. κατ αρχάς εγώ δεν έχω ιδέα τι είναι το Rss reader, κι αν το χρησιμοποιώ είναι από καθαρή τύχη. Ύστερα, δεν μπορώ να απαντήσω τόσο επιπόλαια στην απόδοση του "απολαυστικού χλατς". Χρειάζομαι χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.