Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Όσοι διαβάζετε πότε-πότε αυτό το ιστολόγιο ξέρετε ότι σπανιότατα χρησιμοποιώ ακραίους χαρακτηρισμούς ή εκφράζω ακραίες απόψεις. Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Γιατί πριν από δέκα λεπτά πήγα να πεθάνω. Να σκοτωθώ, για την ακρίβεια. Γιατί ένας Μαλάκας δεν μπορούσε να περιμένει δυο δευτερόλεπτα το φανάρι και πέρασε τρέχοντας λες και οδηγούσε το Μπατμομπίλ, με κόκκινο, στην Πατησίων. Ευτυχώς η Σ., που οδηγούσε αντέδρασε και φρέναρε ακαριαία. Γενικά δεν έχω καμία αίσθηση του κινδύνου (με την Α., μια φορά έχει κοντέψει να πατήσει το τρένο ενώ ήμασταν στο λεωφορείο της σχολής, και μια άλλη να μας τρακάρει ένας άλλος μαλάκας, κι εγώ δεν πήρα πρέφα τίποτα). Σήμερα ένιωσα κανονικά ότι μου χαρίστηκε η ζωή. Λίγο από την Σ., λίγο από τύχη. Τύχη αυτού του Μαλάκα, που τελικά δεν θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με τύψεις. Κρεμάλα. Τίποτα λιγότερο. Αυτά τα άτομα θέλουν κρεμάλα. Γιατί πρέπει εγώ, στα 24 μου, να σκέφτομαι αυτή τη στιγμή πώς θα ένιωθε η κολλητή μου αν έχανε δυο αγαπημένες φίλες της σε ένα βράδυ από Μαλακία; Γιατί θα πρέπει να σκέφτομαι ότι θα χτυπούσε το τηλέφωνο των γονιών μου στο Μόναχο, που έχουν πάει να δουν τον αδελφό μου, και κάποιος θα τους έλεγε "Η κόρη σας σκοτώθηκε". Γιατί θα πρέπει να σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα προλάβαινα να γράψω εκείνη την ιστορία που έχω στο μυαλό μου, να βγάλω εκείνες τις φωτογραφίες με αγαπημένους, να σχεδιάσω και να χτίσω το πρώτο μου σπίτι, επειδή ένας Μαλάκας δεν μπορεί να περιμένει δύο γαμημένα δευτερόλεπτα; Δεν θέλω και τα σκέφτομαι όλα αυτά. Έρχονται μόνα τους. Γιατί είδα το χάρο με τα μάτια μου κανονικά. Γιατί κανένας δεν με έχει βιάσει και μαχαιρώσει σε σκοτεινά αθηναϊκά στενά, κανένας δολοφόνος με πριόνι δεν έχει μπει προς το παρόν στο σπίτι μου, κανένας γνωστός-άγνωστος δεν με έχει βομβαρδίσει, και θα έχανα τη ζωή μου (μαζί με τη Σ., δε λέω, θα 'χα καλή παρέα στην κόλαση) για ένα Μαλάκα. Ο οποίος σταμάτησε στο επόμενο κόκκινο φανάρι. Αλλά εμείς, αντί να πάμε να του πούμε "Θα ζούσες ωραία ζωή ρε Μαλάκα αν μας σκότωνες και είχες γλιτώσει τρία δευτερόλεπτα από το φανάρι;", συνεχίσαμε το δρόμο μας. Γιατί όταν κάποιος είναι τόσο κτήνος, ώστε να φέρεται τόσο ανεύθυνα, δεν έχει αυτιά να ακούσει, δεν έχει μάτια να δει.
(εννοείται ότι η απόφασή μου να μην πάρω ποτέ δίπλωμα οδήγησης ενισχύεται ακόμη περισσότερο τώρα, καθώς, ακόμη κι αν εγώ είχα το ελάχιστο ταλέντο στην οδήγηση, πάντα θα υπάρχουν Μαλάκες, που μπορεί να σε καθαρίσουν για πλάκα)


Πέρα απ' αυτό, και πριν απ' αυτό, η μέρα κύλησε πάρα πολύ καλά. Πέρασα πρώτα από το ταχυδρομείο για να δώσω το καθιερωμένο πλέον εβδομαδιαίο παρόν και την ευκαιρία στον ταχυδρόμο να με πειράξει: "Γιατί δεν πας επιτέλους στην Ολλανδία να ησυχάσουμε; Από τόσα γράμματα, πιο φτηνά θα σου βγεί.". Αμ, θα πάω, φίλε μου!
Ήταν μια ευχάριστη μέρα στο γραφείο, η οποία έληξε όταν ήρθε το συνεργείο από το κανάλι της Βουλής για τα γυρίσματα μιας εκπομπής σχετικής με το γραφείο. Τότε έφυγα και αποφάσισα να πάω από τα Public να πάρω ένα βιβλιαράκι, να το απολαύσω στη μοναξιά του σπιτιού (λείπουν και θα λείπουν όλοι ως την επόμενη Τετάρτη). Με το που ανεβαίνω στον τρίτο όροφο, βλέπω φάτσα-κάρτα το "Πανωλεθρίαμβος" του Κωνσταντίνου Τζούμα (είμαι φανατική τζουμικιά και το περίμενα πως και πως. Αλλά να που δεν το είχα πάρει χαμπάρι πως κυκλοφόρησε και είναι ήδη στη δεύτερη έκδοσή του). Το άρπαξα και ψιλοέτρεξα (εντάξει, σίγουρα ήταν γρήγορο βάδιν) στο ταμείο. Ύστερα, και σαφώς επηρεασμένη από τις μνήμες από τους υπέροχους "τύπους" και "τύπισσες" που ο Κωνσταντάν τόσο υπέροχα περιγράφει, πήγα και πήρα ένα σακάκι σε ανδρική γραμμή, με υπέροχη φόδρα, το οποίο ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Μετά πήγα σπίτι, όπου προγραμμάτιζα να κάνω ένα τσάι και να αφιερωθώ στο βιβλίο μου, αλλά κατέληξα να αναζητώ το λάηβ της Λένας Πλάτωνος στο Παλλάς και το Exit της Monika (όχι, δεν μου πέρασε με τους Κόρε.Ύδρο., απλώς θέλω κάτι για τα διαλλείμματα) και να κάνω βιντεοκλίση με το κιτρινοκαφετσιουτσιουίζον πλάσμα της προηγούμενης ανάρτησης. Και μετά ετοιμάστηκα να βγω με την Α. και τη Σ.. Με έστησαν 25 λεπτά, φαντάζομαι επειδή ξέρουν πόσο με εκνευρίζει και τις διασκεδάζει αυτό (ψέμματα: δουλεύουν σαν τα μαύρα σκυλιά οι δόλιες. Η Σ. ήρθε κατευθείαν από το γραφείο). Και μετά γυρίσαμε τα μισά Εξάρχεια, γιατί το Αλεξανδρινό ήταν γεμάτο και τις δυο φορές που περάσαμε, και καταλήξαμε στο Circus, που εμένα δεν μου αρέσει, αλλά καθίσαμε έξω και ήταν καλά και το Mohito πάρα πολύ καλό και φθηνότερο από του Αλεξανδρινού. Ήπιαμε το ποτό μας αργά-αργά, συζητώντας για τα γραφεία μας (αυτά που δουλεύουμε δηλαδή..), τους καθηγητές μας και την πλήρη απομυθοποίηση, κάποια "χρωστούμενα", την κρίση. Ήταν συμπαθητικά, αλλά επειδή ήμουν με τα κορίτσια το καταχωρώ στην κατηγορία "πολύ καλά". Και μετά φύγαμε. Η Α. με ταξί κι εγώ με την Σ., πράγμα που μας φέρνει πάλι στην αρχή της ανάρτησης..

17 σχόλια:

  1. Το σημαντικο ειναι οτι ειστε καλα. Το ακομα πιο σημαντικο ειναι οτι ο Χαρος δε σας ηθελε [ακομα].
    Τετοια πραγματα σε βαζουν ξανα στο παιχνιδι και πρεπει να ειμαστε ευγνωμονες γι'αυτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ πάλι είμαι κάπως πιο λογική και ενισχύω την άποψη μου στον να μην προσπαθήσω ξανά να πάρω δίπλωμα οδήγησης, μέχρι τουλάχιστον να πέσει η τιμή της βενζίνης και να μην κάνει το ένα λίτρο όσο ένα παγωτό! ούτε εγώ θα τον έβριζα, δεν χαλάω το σάλιο μου για καθυστερημένους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το να μη βγάλεις δίπλωμα επειδή υπάρχουν μαλάκες εκεί έξω,είναι λίγο παράλογο.Σα να λες ότι θα σταματήσεις να πίνεις έξω επειδή εκεί υπάρχουν άλλοι μαλάκες,που ετοιμάζουν ποτά μπόμπες. Αν φοβάσαι τόσο πολύ,κυρίως τον εαυτό σου,τότε ναι. Αλλά μαλάκες θα υπάρχουν παντού και πάντα.
    Κατά τα άλλα,σκέψου ότι είσαι τυχερή όπως λες και μην αφήνεις κανέναν να σου τη χαλάσει.Τώρα που έφαγες τη φρίκη (κι ευτυχώς πέρασε), χαλάρωσε για να μη σε πάρει από κάτω. Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Sarper? ναι, σίγουρα αυτό είναι το σημαντικό, δεν τίθεται θέμα περί τούτου..
    Φλο, μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι :) Και κυρίως το ότι μετράς την τιμή της βενζίνης σε παγωτά.
    Vany, όχι απλά τον φοβάμαι τον εαυτό μου. Τον τρέμω! Δεν έχω καμία αίσθηση του κινδύνου κατ' αρχάς, καμία αίσθηση προσανατολισμού κατά δεύτερον, και απαίσια αντανακλαστικά, όταν πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο (διότισε θεωρητικό επίπεδο, τις εξυπνάδες έτσι-τσαααφ-τις πετάω, σε δευτερόλεπτα :Ρ :/)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ορίστε πάλι, μη λείψει ένας άνθρωπος και ΤΟΤΕ να συμβούν όλα!
    Αυτά τα "παραλίγο", ιδίως όταν είναι επεισοδιακά, τρελαίνεσαι όταν τα σκέφτεσαι. Ευτυχώς όμως άλεξ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ε μα, που είσαι βρε Τζέρρυ τόσον καιρό? Έχασες όλα τα καλά και έπεσες στη μέρα :/
    Αλλά ναι, όλα οκ. Και σήμερα δεν έχει δουλίτσα, σπιτάκι, τσαγάκι, ηρεμία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Holly cow batwoman! Όλοι εμείς εδώ που σας διαβάζουμε εκφράζουμε την ανακούφισή μας που τη βγάλατε καθαρή. Και μη μασάτε ταραμά, το δίπλωμα οδήγησης είναι εκ των ουκ άνευ ειδικώς τώρα που θα μετακομίσετε ιν δε εμπρόυντς. Κατα τ'άλλα συμφωνώ απολύτως με τη Vany. Η ζωή έχει κινδύνους οι οποίοι έχουν μύριες εκφάνσεις, λ.χ μετεωρίτες, τσουνάμια, τσερνομπίλια, αλκάϊντες κτλ κτλ και μεταξύ αυτών τον κινδύνων είναι και οι συνέπειες της ανθρώπινης μ*λ*κ*ς/ανευθυνότητας. Όσα μέτρα προφύλαξης και να πάρετε, η ιδέα της "απόλυτης ασφάλειας" είναι μια ψευδαίσθηση. Παραπέμπω στο κλασσικό καρτούν με τον Sylvester και τις 9 ζωές του ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, αλλά τουλάχιστον τους μετεωρίτες και τα τσουνάμι δεν μπορείς να τα κατηγορήσεις για ανευθυνότητα ή αναισθησία, εμ αη ράητ? Δεν μασάμαμε ταραμά, προτιμάμε τη γλαρόσουπα. Με το ζόρι (και πολύ ζόρι, συγκεκριμένα) θα οδηγήσω ποδήλατο ιν δε εμπρόουντς. Και αυτό είναι η τελική μου απόφαση.- (τι υπερβολή..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έχετε δίκιο..από την άλλη και η βλακεία/ανευθυνότητα που δέρνει τον κόσμο είναι κατα βάση φυσικο φαινόμενο...θα κατηγορήσετε την Μαμά Φύση λοιπόν - αλλά οκ θα συμφωνήσω ότι ως ερμηνεία είναι τελείως ρεντουξιονιστική. Πολύ καλή ιδέα το ποδήλατο μιας που θα πάτε σε μια από τις δυο χώρες της Ευρώπης όπου το χαριτωμένο αυτό όχημα είναι βασιλιάς. Και για να κάνω ένα κάκιστο λογοπαίγνιο που απαιτεί ουχί μονον γνώσεις κομβιουτερικής κουλτούρας αλλα ΚΑΙ ολλανδικών:

    "It's not a bug, it's a fietser" ;).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εντάξει.. κι εσείς δίκιο έχετε..
    Το ποδήλατο δεν είναι δικιά μου ιδέα, είναι ανάγκη και ο ποδηλάτης κοινωνικό στερεότυπο στην Ολλανδία. Αν ήταν στο χέρι μου, θα πήγαινα πεζή παντού (εκτός αν είναι άλλος ο οδηγός, οπότε βάλτε με και σε κάρο, νόου πρόμπλεμ).
    Τα λογοπαίγνιά σας εξακολουθώ να τα αντιλαμβάνομαι μονάχα με τη βοήθεια του χούχλ τρανσλέητορ και τις ξεκλεμένες γνώσεις κομβιουτερακικής του μικρού μου αδελφού. Το βρήκα, πάντως, ομολογώ, διασκεδαστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αλεξ κάτι έχω πάθει και τα βλεπω όλα πουά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. α πρέπει να ανανεωθώ κι εγώ, σε λίγο δεν θα με θέλετε για παρέα, το λουκ μου είναι οπισθοδρομικό, σα της γιαγιάς μου τη ρόμπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. χαχα εγώ πάντως θα σε κάνω παρέα έτσι κι αλλιώς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. είχα πολύ καιρό να περάσω και έπεσα σε αυτό το ποστ. Αχ τι να πείς καλή μου Έλληνες οδηγοί. By the way, σούπερ όμορφο το νέο layout άσχετα αν δυσκολεύομαι να διαβάσω τα γράμματα επειδή είμαι γέροντας χαχαχαχα. Καλό 3ήμεροοο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.