Πάει το MG κύριοι. Το Εμ Τζι αλώθηκε! Διότι πήγα εκεί με την Σ. και την Κ. και την φίλη της Σ., την Η., και τώρα το Εμ Τζι είναι Δικό Μου, όσο είναι και δικό σας (ξέρουν αυτοί σε ποιούς τα λέω). Και η γλυκύτατη σερβιτόρα μας άδειαζε το τασάκι κάθε λίγο και λιγάκι και μας έφερνε και νερά με παγάκια και πατατάκια. Δυο φορές πατατάκια! Αμέ!
Αλλά η Α. έλειπε. Η Α. δεν είναι πολύ καλά και έχει λόγους γι' αυτό. Όχι υγείας, όχι προς θάνατον, αλλά ξέρετε τώρα τι ανώριμα κολλημένη είμαι με την Α. και όσο καλά κι αν πέρασα, όλο την είχα στο μυαλό μου. Αλλά θα φτιάξουν τα πράγματα ρε θείο!
Και στο Εμ Τζι έπαιζε το Μακ Δε Νάηφ, και Τζάνγκο Ρέινχαρτ και Δις ιζ α μανς γουορλντ και Σταντ μπαη μη. Και ήταν ζεστά. Και ήταν λίγο σαν Ντίλι-Ντίλι (βλ. Ξάνθη) και λίίίίγο σαν Καταφύγιο πολύυυ παλιά. Και οι φίλοι μετράνε και τίποτα άλλο. Κι οι καινούριοι είναι υπέροχοι και φρέσκοι και συναρπαστικοί, μα οι παλιοί (έστω κι αν "πάλιωσαν" βεβιασμένα, μέσα από ζόρια) είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνοι που δεν ρωτάνε όταν σηκώνεσαι να φύγεις ξαφνικά, εκείνοι που δε ρωτάνε όταν χαμογελάς με νόημα στο άπειρο. Ρωτάνε, δηλαδή, αλλά την ξέρουν την απάντηση από πριν.. Ρωτάνε όταν θέλεις να πεις, σιωπούν όταν δεν..
Και η Σ. βρήκε δουλειά σε αρχιτεκτονικό γραφείο που τα σπάει.
Και χαιρόμαστε γι' αυτό και μπράβο και ζήτω και τώρα να σε δω "κουφάλα", αν θα την παλεύεις πια στις ποτάρες μας.
Και πέτυχα τον πρώτο ταξιτζή που δεν ήταν ρατσιστής, ή φασίστας ή ακροδεξιός σήμερα. Αλητεία μεγάλη ο ταξιτζής. Σιωπηλός, με την κοτσίδα του, ίσα να πετάξει δυο υπονοούμενα για την αστυνομία στην Αλεξάνδρας, να δώσει το στίγμα του και μετά κύριος.
Και βγήκα με διάθεση υπό το μηδέν. Και γύρισα με διάθεση γύρω στο 7. Και διάβασα ένα μέηλ και πήγε στο 8.5.
Και οι φίλοι θέλουν να γνωρίσουν τους φίλους, και σας το λέω, εσάς εκεί έξω, το Σάββατο έχει ταρατσάδα, μην κανονίσετε τίποτα. Μεσημεροαπόγευμα.. Να έχει ήλιο, αλλά να σηκώνει μπύρες.
Είναι το απ' τα πιο άσχημα συναισθήματα να μην είναι καλά ένας δικός σου και να μην μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό, αλλά τελικά πάντα κάτι μπορείς να κάνεις, όταν είναι έτοιμος κι ο άλλος να γίνει καλύτερα. Χαζά πραγματάκια. Δίνουμε χρόνο, περιμένουμε το σήμα και πάλι με χρόνια με καιρούς..
Το μεσημέρι σήμερα πήγα σούπερ μάρκετ με την B. να πάρει υλικά για το χορτοφαγικό μεσημεριανό της. Μια βόλτα ενός το πολύ τετάρτου στο μεσημεριανό ήλιο, να φεύγει λίγο το μάτι από τον υπολογιστή, να φεύγει λίγο το μυαλό από τα άγχη και γίνεσαι σχεδόν καινούριος. Μετά το σημερινό ξενύχτι βέβαια, δε νομίζω να με γλιτώσει αύριο από το σάπισμα και την (εσωτερική πάντα) γκρίνια.