Αυτή η ανάρτηση μάλλον ενδιαφέρει καμιά δεκαριά άτομα όλα κι όλα, είναι τελείως "χαζοχαρά" για ένα από τα πιο επιτυχημένα Σ/Κ από πλευράς καλώς εννούμενης κραιπάλης με τις αγαπημένες μου αρχιτεκτόνισσες, τους Βελβεντινούς μου φίλους και τους όχι-και-τόσο καινούριους πια καινούριους μου φίλους.Ξεκινώ..
Προχθές. Προχθές, δουλειά στο γραφείο, ήλιος έξω, πουλάκια να κελαηδούν, δυνατότητα συγκέντρωσης μηδενική. Ανυπομονησία να τελειώσει η μέρα και να αρχίσει το Πρώτο Πραγματικά Ανοιξιάτικο Σ/Κ. Επιστροφή στο σπίτι, λιγάκι διάβασμα, ραντεβού με την Α. στο Μέγαρο Μουσικής, για να πάμε MG. Σταδιάκα, βρέθηκαν εκεί όλα τα Α. (και τα 4), η Σ. με την Κ., που ήρθαν με έτοιμο κέφι από το Bartessera και ήμασταν όλοι μες την καλή χαρά. Ανάμεσά μας κυκλοφορούσε μια παρεά φερέλπιδων, νέων ωραίων αγοριών και κοριτσιών, που αναζητούσαν εναγωνίως άτομα "να πειραματιστούν", με πρώτο στόχο εμένα. Εγώ επειδή είμαι βλάκας και επειδή ξεχνώ πρόσωπα και ονόματα, θεώρησα ότι γνωριζόμασταν και μου πήρε κανά τέταρτο πριν καταλάβω τις -ευγενικές μεν, πολύ διαφορετικές από τις δικές μου δε- επιδιώξεις τους. Οι φίλες μου διασκέδαζαν μ' αυτό το επεισόδιο, οι φίλοι μου ήταν κύριοι και με προστάτευσαν. Οι φερέλπιδες νέοι έφυγαν τετράς, όπως είχαν έρθει, αφού τους είχε απαρνηθεί το μισό μαγαζί. Λιγάκι θλιβερό. Εμείς, αντίθετα, συνεχίσαμε να πίνουμε, η Σ., παντελώς αχαλίνωτη, δεν επέδειξε καμία σοβαρότητα (και δεν μιλάω για την ηθική της, ως προς αυτό, κυρία). Επέμενε να πειράζει τους καινούριους μου φίλους με ερωτήσεις και ατάκες που από τη μια με έκαναν να πεθαίνω στα γέλια, από την άλλη να φοβάμαι. Η Α., ήταν όντως μια κυρία από όλες της απόψεις, αλλά όλοι ξέρουμε ότι τα φαινόμενα απατούν, διότι όλο και ψιθύριζε στο αυτάκι της Σ. και σιγοντάριζε. Όλο αυτό βέβαια ήταν ένας αρκετά απελευθρωτικός πρόλογος, για την βραδιά στην ταράτσαα που ακολούθησε, διότι πλέον οι καινούριοι μου φίλοι, έχοντας δει σε όλους το μεγαλείο τις φίλες μου, ήξεραν και ποια είμαι.
Ήπια 4 τζιν λεμονάδα. "Αυτά τα ζουμιά που πίνω". Και μετά έφαγα ένα βρώμικο. ΔΕΝ έπρεπε. Κοιμήθηκα στην Α., αφού άδειασα το στομάχι μου στην λεκάνη της τουαλέτας της κι ήρθε κι η Σ. να κοιμηθεί εκεί μετά από λίγο, διότι έχασε τα κλειδιά της. Ξυπνήσαμε κατά τις 11.30. Ήπιαμε έναν γαλλικό, πήρα κι ένα παναντόλ έξτρα. Η Α. πήγε για ψώνια με μια φίλη της. Η Σ. πήγε σε μια άλλη φίλη της, ώσπου να βρει τρόπο ν αμπει σπίτι της, κι εγώ έφτασα σπίτι μου κατά τις δυο και πήγα σούπερ μάρκετ, να πάρω τίποτα για το βράδυ, οπότε και ήταν η "ταρατσάδα". Από τη μια ήμουν τρομερά κομμάτια από την κούραση και το ξενύχτι, από την άλλη χαιρόμουν πολύ που θα μαζευόμασταν.
Είχαμε πει στις 6. Σε όλη την Ελλάδα, αυτό σημαίνει "από τις έξι και μετά". Μόνο εγώ και ο Γ. το αντιλαμβανόμαστε ως "στις 6". Ο καλός μου ο Γ. ήρθε στην ώρα του, λοιπόν, και ήπιε μαζί μου πρώτα φραπέ και μετά κρασί (ένα μπουκάλι μοσχοφίλερο Μπουτάρι, πράγμα που πολύ με χαροποίησε, γιατί κι εγώ μοσχοφίλερα Μπουτάρι είχα αγοράσει), και διασκέδαζε όταν έπαιρνα τους άλλους και τους έβριζα που άργησαν (την Α. και τον Σ., δηλαδή τους παλιούς, καλούς, αγαπημένους φίλους). Ο Σ. ήρθε με τον Μ. και την polaroid του. Χάρηκα πολύ που ήρθε ο Μ. γιατί όποιος είναι σημαντικός για τον BFF μου, θέλω να γίνεται μέρος της ζωής μου και ήταν ωραία που ήρθε να γνωρίσει τους φίλους μου. Στη συνέχεια έφτασαν οι Α.,Α.,Χ . (αδελφός του Α.) και Σ.. Είχα όλη την όρεξη να βρίσω τον Α. (που του έχω πει πόσο μισώ να με στήνουν), αλλά με έλιωσαν με μια κίνηση ματ. Μια κίνηση μοναδική και ανυπέρβλητη και μπορεί να βρίσκετε τον ενθουσιασμό μου υπερβολικό, αλλά περιμένετε να ακούσετε. Φέρανε τη σακούλα με τα δώρα. Πρώτον, ένα μπουκάλι "απ' αυτά τα ζουμιά που πίνω". Αυτό ήταν μια ευγενική χειρονομία, αλλά την έσβησε από το χάρτη το υπόλοιπο περιεχόμενο της σακούλας.
Τα παιδιά μου έφεραν δώρα. Τα βάζω με σειρά δικής μου προτίμησης, αν και εκείνοι πίστευαν ότι δεν ήταν αυτή η σειρά που θα τα έβαζα. 1.Προέκταση καλωδίου, 2.Τρυπητά για το νεροχύτη, 3.Χάρτινα σουβέρ, 4. χρωματιστά μπρελόκ, 5. καλτσάκια Spider man. Κανονικά δεν πίστευα στα μάτια μου και στη χαρά μου και είναι λίγο τρομακτικό που γνωριζόμαστε τόσο λίγο καιρό και με έχουν πάρει τόσο χαμπάρι ότι είμαι "απ' αυτές". Τα παιδιά λάτρευαν τα χρωματιστά μπρελόκ, που κι εμένα μου άρεσαν πολύ, αλλά η προέκταση καλωδίου δεν υπάρχει, απλώς.
Ύστερα ήρθαν η Α. με την Σ. και φέρανε ταρτάκια, που πολύ εκτιμήθηκαν. Και με βασάνισε λίγο η Σ. στέλνοντάς με να φέρω πράγματα από κάτω, ή από δίπλα της, από τρία χιλιοστά μακριά της "γιατί έχω έναν πόνο, από δωωωω μέχρι εδώώώώ΄". Η Α. έπαιξε κι αυτή λίγο μαζί μου, αλλά δεν τους έδωσα σημασία. Όχι, δεν είναι από αυτές που άμα δεν τους δίνεις σημασία, σταματάνε. Και δεν καταλαβαίνω γιατί, αλλά διασκεδάζω τόσο πολύ όταν με "βασανίζουν", που σχεδόν θα στενοχωρηθώ αν σταματήσουν. Ο Γ. χθες ήταν τρομερά χαρούμενος και εξωστρεφής (καινούριος έρως, τι να πεις..), οι Σ. και Μ. όμορφοι, λαμπεροί, κομψοί και αθόρυβοι, και τα υπόλοιπα αγόρια ξεχώριζαν το καθένα με τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του. Ήρθε και ο Γ. με ένα κόκκινο κρασί, (μα τι ευγενικοί και κύριοι που είναι όλοι μου οι φίλοι!), μιλήσαμε, τα είπαμε, ήπιαμε καφέδες και κρασιά και μετά ο Α. κατάφερε να πείσει τον -σε άρνηση- Γ. να παίξουμε Παλέρμο. Αν δεν ήσασταν εκεί, δεν θα καταλάβετε ποτέ πόσο πάθος, ένταση, αγωνία και ένα ίχνος από Δάφνη Μπόκοτα, μπορεί να βάλει ένας άνθρωπος στην αφήγηση για το Παλέρμο. Παρ' ότι ήμουν πάντα θύμα, κατηγορούμουν κατ' εξακολούθηση για δολοφόνος, διότι χασκογελούσα με τις περιγραφές του Α.
Ο Γ. έφυγε πριν το Παλέρμο, γιατί έπρεπε να πάει σε ένα λάηβ. Ύστερα έφυγαν η Σ. με την Α. να πάνε σε ένα πάρτι, μετά έφυγαν ο Μ. με τον Σ. και τα αγόρια έμειναν να με βοηθήσουν να μαζέψουμε, να βγούμε όλοι μαζί. Μαζέψαμε μέσα σε δέκα λεπτά, και μετά από συμβούλιο καθ' οδόν και περίπου ημιώρου, αποφασίστηκε να πάμε όλοι στο Higg's. Πήγαμε. Ήταν ωραία, ήταν όλοι έξω, τα ποτά ήταν αισχρά. Με τον Σ. και τον Γ. πήραμε κάτι να φάμε από τα Everest και μετά καθίσαμε στο πεζοδρόμιο οκλαδόν και αναρωτιόμασταν γιατί δεν το κάνουν κι οι άλλοι και τι κομπλεξικοί είναι. Μετά καταλάβαμε ότι είμαστε ηλίθιοι και ότι εκεί που καθόμαστε κατουράνε σκύλοι και έχει γόπες και σκόνη και βρώμα. Στενοχωρηθήκαμε λίγο και μετά το ξεπεράσαμε και αρχίσαμε να πετάμε φιλτράκια στον Α., για να μας δώσει λίγη σημασία. Μας έδωσε και ησυχάσαμε. Ύστερα γνώρισα τη Σ. και τον Η.. Και πήγαμε όλοι μαζί στο MG, όπου ήρθε και η Ε. Εκεί ο Α. πέρασε ώρες αγωνίας, βλέποντας μια απροσδόκητη συμμαχία ανάμεσα σε μένα και τη Σ. που είναι Υδροχόος με ωροσκόπο δίδυμο, κι εγώ το αντίστροφο. Η Σ. με κέρδισε παίζοντας βρώμικα και προτείνοντάς μου επισήμως να μπω στο κλαμπ με τα ζωάκια. Και υπάρχει ένας όρος γι' αυτό. Είσαι ό,τι ζωάκι που οι άλλοι. Και είμαι το Αρμαντίλο. Δεν θα σχολιάσω την ασχετοσύνη του Α. που δεν ξέρει το Αρμαντίλο (ουπς, μόλις τη σχολίασα :Ρ). Είμαι χαρούμενη που είμαι το Αρμαντίλο, το θεωρώ πολύ τιμητικό. Πέρα από την Σ., πέρασα πολύ όμορφα και με τον Σ., με τον οποίο φαίνεται να έχουμε συμπληρωματικές ιδέες και ίδιο γούστο ("δε θα ταν ωραία να απλώναμε εδώ μια πετσέτα παραλίας?"). Επίσης, αυτή η Σ., η σερβιτόρα στο MG, τι γλυκό κι ευγενικό και αιθέρια μικροκαμωμένο πλασματάκι!
Τελικά η νύστα με κέρδισε, ηττήθηκα (δεν έπινα και αλκοόλ απ' όταν φύγαμε από το σπίτι και ήταν μια τεράστια πάλη που έδωσα με τον εαυτό μου με τη νύστα και την επιθυμία να μείνω στην παρέα να παλεύουν μέχρις εσχάτων). Φύγαμε με τον Σ. και τον Η., μου σταμάτησαν ταξί ιπποτικά και γύρισα σπίτι, όπου εννοείται ότι σπατάλησα κανένα μισάωρο πολύτιμου ύπνου, χαζεύοντας την Polaroid του Σ. και παίζοντας με τα δώρα μου.
Σήμερα θα πάω στον Ειλισσό, να δω μια ταινία την οποία ο Α. έχει εκθειάσει, όχι ότι έχει σημασία κι αν δεν μ' αρέσει, γιατί έχω αποθέματα καλής διάθεσης για τον επόμενο μήνα.