Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

AAAAAAAAAAAAAA δεν έχω πι σι!! Κάτι, έπαθαν λέει, κάτι πράματα που τα λένε παρτίσιονς στο σκληρό δίσκο και είναι δυο μέρες τώρα στο γιατρό. Γι' αυτό δεν είχατε νέα μου. Θα τα πω περιληπτικά, διότι γράφω από το πι σι του πατερούλη και δεν εμπνέομαι ιδιαιτέρως.
Το Πάσχα με αφήνει παγερά αδιάφορη, είχε παππούδες, γιαγιάδες σαλαλαλαλαλα υγεία να 'χουμε και του χρόνου κλπ κλπ.
Την Κυριακή το βράδυ όμως, άρχισε να εμφανίζεται ένα σχετικό ενδιαφέρον. Βγήκα με την Α.. Όχι την Α, τη γνωστή. Την Α. του '89, την παιδική μου φίλη, την οποία θυμάμαι απ' όταν φορούσε πάμπερς και κάναμε κάμπινγκ όλοι μαζί με τους γονείς της και τον αδελφό της, συνομήλικο του αδελφού μου. Πολύ μετά ήρθε στον κόσμο κι η αδελφή της. Τέλος πάντων, μιλάμε για ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, ένα πανέμορφο πλάσμα, λες και βγήκε από τα δάση, τα νερά κλπ κλπ. Η οποία ήθελε συμβουλές σχέσεων. Χάλια κατάσταση. Περίμενα ότι θα αντιμετωπίσω κάτι απλοϊκό και χαζοεφηβικό, αλλά δυστυχώς δεεεν.. Μην φανταστείτε τίποτα τραγικό, απλώς ήταν λίγο βαρύ το κλίμα. Στο πρώτο λικέρ. Στο Βρεττό. Στο τρίτο ήταν όλα μια χαρά. Συνάντησα και τον Λ. με την Ε., την κοπέλα του και έμαθα κι άλλα νέα για την προσωπική ζωή του φίλου μου του Γ. (ξέρω ότι διαβάζεις, βρες χρόνο να πάμε για καφέ, αλλιώς όλα θα τα μάθω από τρίτους-όχι ότι δεν έχει πλάκα). Επίσης είχα μια πολύ ωραία κουβέντα με τα παιδιά, της οποίας το θέμα δεν θυμάμαι ακριβώς, ήταν μάλλον περί ανέμων και υδάτων, αλλά τσούλαγε ωραία. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, μας πλεύρισε ένας τύπος, ο οποίος ρώτησε πρώτα αν είμαστε ομοφυλόφιλες (έλεος πια, έλεος! επειδή έχουμε κοντά μαλλιά και ΔΕΝ κοιτάμε γύρω μας για γκόμενους, είμαστε ζευγάρι! Δηλαδή, έλεος.) και μετά συστήθηκε ως θεατρικός συγγραφέας και δεν με ενδιαφέρει ούτε τι έχει κάνει στη ζωή του ούτε τι θα κάνει. Ήταν από αυτούς τους τύπους με το τελείως κενό, βοηδίσιο βλέμμα, με το οποίο όμως σε καρφώνουν πεισματικά, προσπαθώντας να σε πείσουν για το βάθος των λόγων τους. Αερολογίες, και δεν μπορώ, συγνώμη. Πέρα από αυτόν τον τύπο, τον οποίο ομολογώ ότι παράτησα στην Α. κάποια στιγμή και εκείνη όχι και τόσο κομψά τον γείωσε, υπήρχε και μια παρέα κυρίων γύρω στα 60 οι οποίοι ήθελαν να μας κεράσουν ένα λικέρ. Ομολογώ ότι σπατάλησα 25 περίπου δευτερόλεπτα προσπαθώντας να αντιληφθώ αν πράγματι ήταν δυνατόν να πιστεύουν ότι θα δεχόμασταν το κέρασμα με ότι αυτό συνεπάγεται, ή αν απλά έπαιζαν σαν παιδιά ξέροντας ότι δεν είχαν και τίποτα να χάσουν.
Τέλος πάντων.. Τη Δευτέρα την πέρασα προσπαθώντας να χωνέψω ότι ο υπολογιστής μου πεθαίνει. Αυτό, και διάβασα Ρόμπινς.
Την Τρίτη πήγα στο γραφείο. Ωραία μέρα, είχα όρεξη, μου είχε ψιλολείψει η δουλειά (μην καραφλιάζεις καλή μου Α.), με πήρε κι η Α. από το ΚΤΕΛ, της είπα ότι είμαι γραφείο, με έβρισε, κάπως προβληματίστηκα.. Στις 6.30 προβλήθηκε η εκπομπή στον 902 (γελάτε όσο θέλετε) με το αφιέρωμα στο γραφείο. Φαινόμουν ολόκληρη και έγραφε και το όνομά μου. Χάρηκε η μανούλα μου. Εγώ στο μεταξύ έπινα καφέ με τον Σ., τον υπερ-υπερB.F.F μου, ο οποίος μου είχε λείψει τρομακτικά πολύ και το κατάλαβα όταν τον είδα, αλλά θα καθίσει ως τις 19 Ελλάδα, οπότε θα τον χαρώ λιγάκι. Μου έφερε δώρο το πιο φανταστικό viewmaster του σύμπαντος. Χωρίς αυτά τα κυκλάκια που δεν ξέρω πως τα λένε, και έχουν μέσα τις εικονίτσες. Τα ξέχασε. Αλλά δεν με πειράζει γιατί έχω από μικρή και επιπλέον γιατί όταν κοιτάζω τα λευκά φωτεινά τετραγωνάκια, ηρεμεί ο εγκέφαλός μου. Λέω να το χρησιμοποιήσω έτσι. Σαν κινητό δωμάτιο απομόνωσης.
Μετά το Σ., με τον οποίο ήπια δυο κρασάκια, πήγα στην Α., να μάθω τα νέα από την Πρέβεζα και να της πω τα δικά μου. Με διασκέδασε αρκετά, αλλά δεν θα την εκθέσω (γιατί θα με σκίσει, όχι για κανέναν άλλο λόγο), θα πω μόνο ότι έχει πολλούς και κάθε είδους θαυμαστές τελευταία.
Επίσης χάρηκα με ένα τηλέφωνο που με πληροφορούσε ότι ένας φοιτητής και ένας καθηγητής ήρθαν κοντά και υπήρξε δράση και έμπνευση και σπίθα.
Σήμερα πάλι γραφείο, έκανα μια δουλειά που μου άρεσε τρομερά και δεν ξέρω κατά πόσον σχετίζεται με αρχιτεκτονική (οκ, ξέρω, μάλλον καθόλου). Στην ουσία ζωγράφιζα στο autocad ζούγκλες, αερόστατα, παραλίες και ενυδρεία Μην ρωτάτε, δεν μπορώ να πω παραπάνω.
Η ζωή χωρίς υπολογιστή είναι ωραία. Αν υπάρχει ο υπολογιστής κάποιου άλλου να δανειστείς.
Μ' αρέσει που θα τα έλεγα περιληπτικά.
Υ.Γ.: Ο αδελφός μου έκλεισε σπίτι στο Μόναχο, μου έστειλε και φωτογραφίες. Μ' αρέσει, έχει δυνατότητες.

6 σχόλια:

  1. Τι όμορφα! Εγώ κάθισα μέσα όλο το Πάσχα λόγω της ρινοπλαστικης και ελιωσα στο πισι! Χα και εγώ έχω την ξαδερφη μου που με έχει τρελανει με τα σουξέ της. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. A περαστικούλια Φλο! Αντε, καλές νεες εμφανίσεις :)
    Η Α. δεν με τρελαίνει με τα σουξέ της. Τα σουξέ της είναι μια τρέλα αυτή την περίοδο :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάλι δεν ακούμπησα το πι σι όλο το Πάσχα. Λογικό εφόσον ήμουν στην Κίνα αλλά και τώρα που γύρισα δεν με πολυεμπνέει. Μόνο για να συνεχίσω την πειρατεία και να παίζω και κάνα Στάρκραφτ. Α και για το μουσουνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρεις πόσο χαλαρώνω κάθε φορά που σε διαβάζω, τι κεφάτο πλάσμα φαντάζομαι πως είσαι και πόσο χαίρομαι όταν ενθουσιάζεσαι με κάτι, γιατί μου τον μεταδίδεις (αλήθεια λέμε!!!) τον ενθουσιασμό σου. Αυτάαααα

    Επίσης να προσθέσω ότι σε βρίσκω αρκούντως ώριμη στους αερολόγους-παπαρολόγους διανοούμενους. Έτσι, έτσι. Συνέχισε. Καλά το πας. ;) Εγώ τώρα πειράζει να παώ να διαβάσω και τα προηγούμενα; Δεν θέλω να χάνω τις συνέχειες. Ξέρεις.. :)

    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. περιληπτικά δεν τα είπες! εκτός εάν συνάντησες καμιά δεκαριά φίλους ακόμα και δεν μας το είπες ή εάν έπαιξες και τίποτα άλλο στη δουλειά και το ξέχασες!

    χαχα! τα είπες όμως ωραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Dm Japan,πώς τα πέρασες στην Κίνα; Να υποθέσω ότι αν περάσω απ' τα μέρη σου θα πάρω μια ιδέα. Άσε, έρχομαι από κει.
    Madame de la Luna, τι ωραία που διαβάζεις και τα προηγούμενα :) Ενθουσιάζομαι που ενθουσιάζεσαι που ενθουσιάζομαι! Φιλί!
    Amalthia ναι δεν το έχω το περιληπτικό γαμώτο.. "Μιλάω πολύ;" "Ναι, αλλά τα λες καλά" (Φτηνά Τσιγάρα Για Πάντα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.