Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Ακολουθεί λίστα με τα ανοιξιάτικα "φετίχ" μου (πολύ προσωπική ανάρτηση, γεμάτη υποκειμενισμό, άρα παντελώς βαρετή, μπορείτε να την προσπεράσετε):
  1. Η Margot Tenenbaum
  2. To "I want you, but I don't need you" της Amanda Palmer
  3. H Marla Singer
  4. Αυτή η εκτέλεση του "Where the wild roses grow"
  5. Η Morvern Callar
  6. Το Ουλαλούμ, πάντα
  7. Το ζευγάρι Frida-Diego, όπως αποδώθηκε η σχέση τους στο "Frida"
  8. Οι στίχοι “I’ve been too awful to ever be thoughtful / To ever be nice”, τραγουδισμένοι από τον Adam Green
  9. Η μυρωδιά από τα νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά
  10. Αυτός ο Λεονάρδος, ξανά και ξανά, να λέει αυτά τα λόγια μεγαλοσύνης.
  11. Αυτό το τραγούδι της Πλάτωνος, πρόσφατη, ξαφνική εμμονή, που ξεπήδησε ανάμεσα απ' όλα τ' άλλα των δίσκων της και κυριάρχησε ύπουλα
  12. Οι "εξυπνάδες" του Όσκαρ. Ανάλαφρη, ανοιξιάτικη διάθεση..
  13. O Modigliani με τα υπέροχα, σχεδόν εξαϋλωμένα πορτραίτα του
  14. Η παραμικρή πινελιά του Hopper
  15. Τα άσπρα φανελάκια με τα χαλαρά τζιν και ξυπόλυτα πόδια
  16. Εκδρομές σε κοντινές, έρημες ακόμη παραλίες, με ξαφνικές ανοιξιάτικες βροχές να μουσκεύουν λουουδάτα φορέματα και πλεκτές ζακέτες (εντάξει, είδα πάλι το "The edge of love" και δε μου 'μεινε ο Dylan Thomas)
  17. Pop Corn βουτύρου, για το φούρνο μικροκυμάτων
  18. Τα μουσεία και οι εκθέσεις που είναι ανοιχτά τις Κυριακές
  19. Οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Μαζί με τη μέρα "μεγαλώνουν" και οι ορίζοντες
Πότε ανοίγουν τα θερινά σινεμά;;;

7 σχόλια:

  1. Είχα γράψει ένα ολόκληρο κείμενο και πάτησα καταλάθος ένα λινκ. Πάει το ολόκληρο κείμενο. Τώρα θα είμαι περιεκτικός γιατί βαριέμαι να το γράφω όλο ξανά.

    Η Margot Tenenbaum : Με είχε βάλει η Φλονς να το δω. Οκ, εκτός του κάστινγκ δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Άλλα είναι γνωστό ότι είμαι άμουσος και ρηχός.

    To "I want you, but I don't need you" της Amanda Palmer : Ουατ δε φακ ις σι γουερινγκ??

    H Marla Singer : I haven't been fucked like that since grade school. Είμαι αντιφαιτκλαμπικός. Τελείως υποκειμενικά και χωρίς να μπορώ να το στηρίξω σε λογικά επιχειρήματα.

    Αυτή η εκτέλεση του "Where the wild roses grow"¨: Γούστα είναι αυτά. :P

    Η Morvern Callar : Really, Why? If i am ever close in finishing a novel i wont ever μα έβερ λέμε spend the Christmas holidays with you. :P

    Το Ουλαλούμ, πάντα : Respect.

    Το ζευγάρι Frida-Diego, όπως αποδώθηκε η σχέση τους στο "Frida" : Never heard of it.

    Οι στίχοι “I’ve been too awful to ever be thoughtful / To ever be nice”, τραγουδισμένοι από τον Adam Green : Oooookkk... :P

    Η μυρωδιά από τα νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά : All time classic. I just love that smell.

    Αυτός ο Λεονάρδος, ξανά και ξανά, να λέει αυτά τα λόγια μεγαλοσύνης. : Νομίζω ότι μαζί με τον Μόρισει είναι στην singers i dislike λίστα. :P

    Αυτό το τραγούδι της Πλάτωνος, πρόσφατη, ξαφνική εμμονή, που ξεπήδησε ανάμεσα απ' όλα τ' άλλα των δίσκων της και κυριάρχησε ύπουλα : Αυτό ήταν, το βράδυ θα έχω εφιάλτες.

    Οι "εξυπνάδες" του Όσκαρ. Ανάλαφρη, ανοιξιάτικη διάθεση. : Κάνω εργασία στο De Profundis. No more Oscar Wilde for me, thank you. :P

    O Modigliani με τα υπέροχα, σχεδόν εξαϋλωμένα πορτραίτα του
    Η παραμικρή πινελιά του Hopper : Αυτά τα βάζω μαζί γιατί η ζωγραφική είναι ένα ευαίσθητο θέμα που το πνεύμα αντιλογίας που έχει στοιχειώσει μέσα μου δεν με αφήνει να αναπτύξω, γιατί θα γίνω κακός και δεν θα έχω και δίκιο.

    Τα άσπρα φανελάκια με τα χαλαρά τζιν και ξυπόλυτα πόδια : Κάτι μου θυμίζω αυτό αλλά τι....τι....χμμμμ....

    Εκδρομές σε κοντινές, έρημες ακόμη παραλίες, με ξαφνικές ανοιξιάτικες βροχές να μουσκεύουν λουουδάτα φορέματα και πλεκτές ζακέτες (εντάξει, είδα πάλι το "The edge of love" και δε μου 'μεινε ο Dylan Thomas) : Δεν την ξέρω την ταινία.

    Pop Corn βουτύρου, για το φούρνο μικροκυμάτων : Ειδικά αν τα φτιάχνει άλλος η τα φτιάχνεις μαζί με άλλον, if you know what i mean.

    Τα μουσεία και οι εκθέσεις που είναι ανοιχτά τις Κυριακές: Τα μουσεία και οι εκθέσεις γενικά. Γιατί εκτός από άμουσοι είμαστε και φιλόμουσοι. Ναι το ένα δεν είναι ανάγκη να ακυρώνει το άλλο. :P

    Οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Μαζί με τη μέρα "μεγαλώνουν" και οι ορίζοντες : Ax ax ax...πάλι πονεμένο θέμα. πάω να κλάψω στην γωνίτσα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. DmJapan, λατρεύω την έκταση και το περιεχόμενο των σχολίων σου :) Επίσης, παρ' ότι μου τρίβεις στη μάπα το γεγονός ότι αυτή η μπλογκο-φιλία δεν προκειται να κρατήσει αν δεν πάω ένα ταξίδι στην Ιαπωνία, για να ανπληρώσω όλη αυτή την κολοσιαία απουσία κοινών προτιμήσεων (πέρα απ' τ ανυχτολούλουδα και τα ποπ κορν, που δεν το σώζουν :Ρ), δεν παύω να απολαμβάνω τον τρόπο σχολιασμού σου και να τον θεωρώ πλέον αναγκαίο για τη ζωντάνια αυτού του ξενέρωτου μπλογκ. Μερσί Μποκού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα αγαπητή μου, το γεγονός ότι είμαι άμουσος δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ τον Μπέργκμαν μου, δεν διαβάζω τον Kipling μου πριν κοιμηθώ, ότι δεν θα απολαύσω τις βλακείες που ζωγράφιζε ο Ντε Γκόγια ή ότι δεν θα βυθιστώ στην ευχαρίστηση που μου προσφέρει να βρίζω τον Duchamp και τον ντανταισμό! Οπότε η έλλειψη κοινών προτιμήσεων δεν σημαίνει ότι μας αποτρέπει από συζητήσεις παντός θέματος. Πάντα πίστευα στο ότι πρέπει να γνωρίζεις τον εχθρό σου και μότο μου είναι το "Know before you blow." :P :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι :Ρ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. έφτανε μόνο το πρώτο, για να καταλάβω ότι μ' αρέσει αυτή η λίστα. μακράν ΜΑΚΡΑΝ όμως η αγαπημένη μου ταινία. τι να σου αναλύσω; όλα όσα είπες, συμφωνώ και επαυξάνω και είναι που είμαι και ρομαντική αυτές τις μέρες και με πέτυχες στην περίοδο... αυτή η άνοιξη τα φταίει όλα, και τι κρίμα που δεν έχουν όλοι την όρεξη για βόλτες δίπλα στη θάλασσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κρίμα, αγαπητή Φλό, όντως, αλλά αν μεταφέρουμε αυτό το μαραθώνιο μπύρας με την amalthia και τον Japan σε μια παραλία, θα έρθεις, δεν θα έρθεις;;
    χαίρομαι που σου άρεσε η λίστα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και βέβαια θα έρθω!!!

    αρκεί να φέρει η amalthia magners, μου τις έχει τάξει άλλωστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.