Χθες: ποοοοολυύ μεγάλη σε υποκειμενική διάρκεια μέρα.
Πρωί, καφές με τον Ρ., οδηγίες ζωής, όπως πάντα, μερικές από τις οποίες ήταν:
1.Μπορείς να μείνεις σε πλωτό σπίτι στην Ολλανδία (βάρκα, κοινώς, σκεπαστή), αλλά θα πρέπει να φτυαρίζεις κάρβουνο για να ζεστάνεις το νερό και το χειμώνα θα κάνει κρύο
2.Μην μπλέξεις με τους διάφορους ξένους, κάνε παρέα με Ολλανδούς, να ζήσεις τη χώρα και τη νοοτροπία της
3.Ψάχνε διαρκώς φτηνά εισιτήρια για ταξίδια γύρω γύρω
4.Ξέφυγε από την ελληνική νοοτροπία που λέει "διαβάζω δυο μέρες για να περάσω το μάθημα" και παρακολούθησε τα μαθήματα, για να μάθεις, αλλιώς δεν θα περνάς.
Βέβαια αυτή η τελευταία συμβουλή δεν ήταν κάτι ξένο σε μένα, γιατί έτσι κι αλλιώς έξι χρόνια ζούσα στη σχολή.
Μετά τον καφέ με τον Ρ., πήγα στην Πλάκα, όπου ήταν για καφέ η Α. με την Κ. και πήγαμε περπατώντας Θησείο (πολύ ωραία μέρα, πολύ ωραία βόλτα, ήλιος, καινούρια γυαλιά ηλίου, λευκό φανελάκι, χαλαρό τζινάκι, αθεράπευτα καλοκαιρινή και τέτοια) κι από κει πήραμε ταξί για να πάμε στο σπίτι της Σ., όπου ήταν και η άλλη Κ. και κάναμε την πρώτη μας συνάντηση για ένα αρχιτεκτονικό μπλογκ που σκοπεύουμε να ξεκινήσουμε. Ήπιαμε και μερικά κρασιά για να το γιορτάσουμε, είχαμε φάει και κάτι πιττόγυρα πριν και κοντεύαμε να πεθάνουμε, διότι αδυνατούσαμε να τα χωνέψουμε, φάγαμε και κάτι σοκολάτες στα καπάκια. Η Κ. κάποια στιγμή πήγε σπίτι. Εμείς περιμέναμε να έρθει ο φίλος μας ο Σ., ο οποίος μένει κάτω απ' την Σ, που είχαμε να τον δούμε μήνες. Ήρθε, τα παμε, και μετά τράβηξα τα κορίτσια στο Ντόλτσε, στα Άνω Ιλίσια, διότι έπρεπε να πειστεί η καινούρια μου παρέα ότι έχω όντως φίλες και δεν το βγάζω απ' το μυαλό μου αφενός, και αφετέρου, να γνωρίσουν οι φίλες μου τους καινούργιους μου φίλους. Στο Ντόλτσε είχε πάρτυ, έπαιζε ο Παπασπυρόπουλος, μέσα γινόταν χαμός από ζέστη και πολύ δυνατή μουσική. Αλλά δεν μας απασχολούσε, γιατί καθόμασταν απ' έξω και ήταν μια χαρά άνετα, ούτε πολύ κρύο, ούτε τίποτα.
Γύρισα σπίτι γύρω στις 5.30 με την καινούρια ώρα, είπα μια καληνύχτα στην Ολλανδία και έπεσα για ύπνο.
Μαθαίνω ότι όντως ισχύει σύμφωνα με στατιστικές ότι οι Ολλανδοί είναι οι πιο ευτυχισμένοι Ευρωπαίοι, και δεν είναι απλά μια γενική αίσθηση (και μη μου αρχίσετε τα αστεία για το χόρτο, διότι είμαι αλλεργική στα κλισέ :Ρ).
Α, το 'πα; Δεν το 'πα! Καλοκαιριάζει!
Υ.Γ.: Σήμερα ήταν να ξεκινήσουμε με μια ερευνητική "εκδρομή" τις κινήσεις για το μπλογκ, αλλά τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια.. :/ Από βδομάδα.