Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Χθες. Χθες ήμουν στο γραφείο μόνη με την Β., η οποία προσπαθεί να γεφυρώσει το πολιτισμικό χάσμα Ελλάδας-Αυστραλίας, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, καθώς της είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει πώς λειτουργούν οι Έλληνες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Όταν, δε, μπαίνει στη μέση και το ερωτικό, χάος! Πέρασε λοιπόν όλη η μέρα με εμένα να κάνω photoshop και μια φωνούλα να ακούγεται από το πλάι κάθε τόσο "and what does it mean when a greek boy..... I am confuuuuuuuseeed.. I don't understaaannndd...".
Μετά πήγα για ένα κρασί σε ένα μέρος που δεν θυμάμαι καθόλου πως το λένε, και είναι κρίμα, γιατί ήταν ωραία, και μετά στο MG, όπου ήταν όλη η όμορφη παρέα του ποστ της προηγούμενης Κυριακής και όπου ήρθε κι ο αδελφός μου για ένα ποτό. Χάρηκα, γιατί μ' αρέσει να γνωρίζει τους φίλους μου και να τον γνωρίζω στους φίλους μου, ειδικά όταν αυτοί δεν είναι κορίτσια (οπότε κάτι παθαίνει, μπαίνει ο διάολος μέσα του και δεν μπορεί να κάτσει ήσυχα). Έφαγα και ένα γιγαντιαίο "βρώμικο", που πραγματικά δεν ξέρω πώς είναι δυνατόν να χώρεσε στο στομάχι μου, αλλά ήταν φανταστικό παρ' όλο που-ή ακριβώς επειδή- είχε μέσα όλο το σύμπαν ανακατεμένο. Σπανίως τρώω μετά τα ποτά, αλλά όποτε το κάνω, το απολαμβάνω πολύ. Θυμάμαι και κάτι κοτόσουπες και κάτι μακαρονάδες με κιμά στο Τούνελ και στον Αχνό στην Ξάνθη, ωραία ξημερώματα.
Ακόμα, ο Ν. απ' την άλλη άκρη της Ευρώπης με ενημέρωσε ότι την Τετάρτη στο Αλάβαστρον έχει Φριτζήλα-Σκανδάμη, όπου θα ήθελα τρομερά να πάω, αλλά αφού αυτός λείπει, δε νομίζω να βρεθεί άλλος άνθρωπος να έρθει μαζί μου, χωρίς να θεωρεί ότι θυσιάζεται, και δεν είναι καλό πράγμα οι ανθρωποθυσίες
Έχω αρχίσει να βελτιώνομαι τρομερά με τα ονόματα. Νομίζω βρίσκω πλέον τρόπους να τα συνδυάζω και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα φτάσω στο σημείο να μην χρειάζεται να δηλώνω εκ των προτέρων σε όποιον γνωρίζει ότι "μάλλον δε θυμάμαι το όνομά σου σε λίγο", φράση που ακούγεται αλαζονική και απαίσια, αλλά δυστυχώς περιγράφει τη δυσλειτουργία του εγκεφάλου μου. Είναι πολύ κρίμα να έχεις συμπαθήσει έναν άνθρωπο που πρωτογνωρίζεις και να αφήνεις αυτή την εικόνα αδιαφορίας, επειδή η μνήμη σου είναι άθλια.
Κατά τα λοιπά, δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικά όσον αφορά την ψυχολογική μου κατάσταση (βλ. προηγούμενο ποστ), αλλά πάντα βοηθάει να περνάς τις ώρες σου με ανθρώπους με τους οποίους περνάς καλά. Με λίγη καλή θέληση και ενδιαφέρουσες κουβέντες, αδειάζει το μυαλό από τα άγχη και κοιμάσαι κάπως πιο γαλήνιος.
Υ.Γ.: ένα ακόμη γράμμα, με προορισμό την Αγγλία αυτή τη φορά, βρέθηκε δυο βδομάδες αφότου το θεωρούσαμε κι εγώ και ο Σ. χαμένο.
Υ.Γ.2: Ο Σ. πήρε viewmaster. Με εκπλήσσει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο και πάντα ευχάριστα. Νομίζω ότι αν έκοβε τις φλέβες του, θα έτρεχε από μέσα λικέρ μέντα και σιρόπι από γλυκό κουταλιού βύσσινο. Ανυπομονώ να έρθει για Πάσχα :)

3 σχόλια:

  1. δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί εδώ, ή αλλού, αλλά έχω μια γνωστή που μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο και δεν θυμάμαι το πρόσωπο της. αν τη δω στον δρόμο δεν θα την αναγνωρίσω. άσε η μνήμη μου με εκδικείται, ο ιππόκαμπος μου πήγε σ' άλλες παραλίες, ερωτικέεες. :p

    μ' αρέσει η καινούργια φωτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φλο, λες να το 'χει σκασει μαζί με τον δικό μου ιππόκαμπο??! Απαράδεκτα πράγματα!
    (Μερσί μποκού)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο Key πήγα για κρασί, πάλι καλά ο Α. θυμάται κάπως καλύτερα από μένα :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.