Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ωραία Κυριακή. Ήρεμη το πρωί και ενδιαφέρουσα το βράδυ, με προβολή των Απόντων στον Ειλισσό. Ήρθαν και ο Γραμματικός με τον Παναγιωτόπουλο και έγινε μετά μια όμορφη κουβέντα. Είναι περίεργο, το πως οι άνθρωποι στους οποίους άλλοι άνθρωποι βάζουν την ταμπέλα του κακώς εννοούμενου "κουλτουριάρη", διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Είναι κρίμα να επικρατεί προς τα έξω ότι όσοι ασχολούνται με βιβλία, ταινίες, εκθέσεις, μουσεία είναι σνομπ, ή επηρμένοι ή ψώνια ή νούμερα ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Εγώ είδα μια αίθουσα γεμάτη με νέους ανθρώπους, με όρεξη να μοιραστούν διαθέσεις και απόψεις. Καλά και τα Booze, και τα Taf και τα λοιπά, και ξέρετε ότι μου αρέσουν και απολαμβάνω τις βραδιές εκεί, αλλά κι αυτά τα πιο σεμνά και μαζεμένα έχουν μια άλλη ατμόσφαιρα. Ενώ τα πρώτα έχουν ένα πνεύμα "δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σου, δεν έχω να σου αποδείξω τίποτα, απλώς θαύμασέ με", τα δεύτερα έχουν ένα πνεύμα "δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι είμαι εδώ για να αποδείξω κάτι, αλλά αν θες να το συζητήσουμε". Γι' αυτό είναι ωραίες και οι βραδιές στα σπίτια με φίλους. Γι' αυτό είναι ωραία τα θερινά, κοινοτικά σινεμά. Γι' αυτό είναι ωραία στο Μικρόκοσμο. Γι' αυτό είναι ωραία όταν βγαίνουν όργανα ξαφνικά σε μαγαζιά που δεν έχουν καν μικρόφωνο. Γι' αυτό είναι ωραία να ακούμε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Γι' αυτό είναι ωραία να διαβάζουμε περισσότερο και να γράφουμε λιγότερο. Δεν μου είναι εύκολο να το κάνω. Παθιάζομαι και παρασύρομαι και μιλάω πολύ και γράφω πολύ. Προσπαθώ να ακούω πολύ και να διαβάζω πολύ, για να ισορροπώ. Αλλά μόνο κερδίζεις όταν βάζεις στην άκρη το υπέροχο Εγώ σου και ανακαλύπτεις τους άλλους.
Δευτέρα. Δουλειά. Κάναμε με τη Μ. μια μακέτα (αφού ανησύχησε ο Τ. που δεν βλέπει πια νέα απ' το γραφείο και με πήρε τηλέφωνο, μήπως έφυγα, θα ξανα-αρχίσω!), η οποία ήταν άκρως χαρούμενη και πήγαμε να τη φωτογραφίσουμε στην ταράτσα, γιατί είχε ήλιο. Σοκ. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει μια ταράτσα με τέτοια θέα, και να μην υπάρχει ούτε μια καρέκλα εκεί πάνω! Φαίνεται όλο το λεκανοπέδιο. Οι λόφοι να εξέχουν πάνω απ' το χαλί των πολυκατοικιών, τα βουνά να μας περικυκλώνουν. Η πόλη δεν είναι γκρίζα. Η πόλη είναι sepia. Λίγο πριν αρχίσει η δύση. Και είναι πανέμορφη. Το δάσος των κεραιών είναι πανέμορφο. Οι αντανακλάσεις στα τζάμια και τα δορυφορικά πιάτα είναι μαγικές. Η θέα ήταν πραγματικά συγκινητική. Τα ξεχνάς όλα εκεί πάνω. Όλα όλα.
Τρίτη. Απαίσια μέρα. Παρ' ότι ξεκίνησε με ένα μέηλ απ' την Ολλανδία με ευχάριστα νέα και πολύ διασκεδαστικές περιγραφές, εξελίχθηκε σκατά. Ένας καυγάς με τη "μανούλα", που είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει τη δύναμη να με βγάλει εκτός εαυτού, μου κατέστρεψε τη διάθεση. Έτσι έβαλα το γκρι φαρδύ μου πουλόβερ και το φαρδύ μου τζιν, ούτε κραγιόν ούτε τίποτα, και πήγα στη δουλειά σερνόμενη. Η Β. μου έφτιαξε λίγο τη διάθεση, διότι έχει αποφασίσει να με κάνει άνθρωπο και να με μάθει να οργανώνομαι και να κάνω σωστές παρουσιάσεις, αποκαλώντας με πάντα "daaaaarling", πράγμα που βρίσκω ακαταμάχητα χαριτωμένο.
Αύριο ελπίζω να είναι μια καλύτερη μέρα. Είναι και η γιορτή μου, πράγμα που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Απλώς ο παππούς μου, που είναι συνονόματος, θα μας μαγειρέψει κοτόπουλο με πατάτες και θα φάμε οικογενειακώς. Ποτέ δεν τη συμπαθούσα τη γιορτή μου, γιατί όταν ήμουν μικρή και πήγαινα γλυκά στο σχολείο, με κοιτούσαν όλοι σαν χαζοί και μετά μου έλεγαν χρόνια πολλά για τα γενέθλιά μου, διότι κανείς δεν φανταζόταν ότι υπάρχει η γιορτή μου. Μεγαλώνοντας μου άρεσε που το όνομά μου ήταν ασυνήθιστο. Αυτά. Φεύγω από δω, γιατί δεν το 'χω σήμερα.

7 σχόλια:

  1. daaaarling μια ταράτσα με θέα θέλω κι εγώ. Καλή σου μέραααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Καλά και τα Booze, και τα Taf και τα λοιπά"

    Booztaf what? :P

    "υπάρχει η γιορτή μου"

    Υπάρχει η γιορτή σου? Ποια είναι?

    "Η πόλη δεν είναι γκρίζα. Η πόλη είναι sepia."

    Just beautiful.

    Είμαι λιγομίλητος, το ξέρω, αλλά δεν είμαι και στα καλύτερα μου τελευταία. Θέλω κι εγώ να βλέπω όλα αυτά τα ωραία που βλέπεις κι εσύ. Κρυμμένα είναι? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mahler, εγώ έχω ταράτσα με θέα και σπίτι, αλλά πρέπει να βρω έναν τρόπο να εξαφανίσω από αυτήν όλη την οικογένεια και να την απολαύσω μόνη μου.
    DmJapan, η γιορτή μου είναι του Αγίου Αλεξίου. Γιατί παιδί μου δεν είσαι καλά? Και γιατί ακόμα κι όταν δεν είμαι καλά όλοι επιμένετε να επισημαίνετε πως τα βλέπω όλα ωραία?? Δλδ, θα πάθω κατάθλιψη και μ' αυτή την σουρεαλιστική "θετικότητα" που εκπέμπω ασυναίσθητα, δε θα με πάρει χαμπάρι κανείς. Φο-βά-μαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι ακριβώς έτσι: sepia!!!
    Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Jerry, τώρα που γύρισες και όταν αναρρώσουν όλοι, πρέπει να οργανώσουμε και εκείνο το έγκλημα.. (τώρα που έμαθες να το σκας και από τα αεροδρόμια με φονικά όπλα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χρόνια πολλά έστω και με αργοπορία.
    και να βγάλεις τα γκρι. ακου με.
    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το έγκλημα είναι στο δρόμο του. Με το που φύγουν οι ιοί από τους υιούς έφτασεεεεε.
    Εξάλλου μην ανησυχείς, είμαι επισήμως τρομοκράτης- τρομάζω τους ανθρώπους με ένα κουρδιστό πουλί και αφήνω στους γιακάδες τους κουνούπια που έπιασα με το υπερόπλο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.