Μην ακούσω κανέναν να παραπονιέται για γραφειοκρατία στην Ελλάδα! Διότι αποδεδειγμένα, μπορείς να δώσεις εξατάσεις για άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στο ΤΕΕ, χωρίς ταυτότητα. Δεν θα πω τίποτα άλλο για τις εξετάσεις, εκτονώθηκα με ένα μέηλ και μια μεγάλη κουβέντα. Μας είπαν τρεις φορές "συγχαρητήρια". Θεωρώ ότι αυτό σημαίνει ότι μάλλον περάσαμε. Και δεν θεωρώ ότι αυτές οι εξετάσεις έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.
Κατά τ' άλλα, σήμερα, λόγω απεργίας των ΜΜΜ, με πήρε η Μ. τηλέφωνο να μην πάω στο γραφείο. Έτσι είμαι σπίτι και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα δω πρώτα το Breakfast at Tiffany's ή το Breakfast on Pluto. Τα λατρεύω και τα δύο και έχω όρεξη για ταινία που έχω ξαναδεί. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που αν λατρέψουν μια ταινία, μπορεί να την δουν και είκοσι φορές.
Σήμερα η μαμά με φώναξε, για να μου δείξει ότι στο μωσαϊκό υπάρχουν μερικά σχηματάκια που μοιάζουν με χαμογελαστό Κινέζο, και μου είπε ότι είναι φίλος της. Μερικές μέρες τη συμπαθώ πολύ. Έχει αγχωθεί πάρα πολύ με την Κρίση και όλη μέρα ξεφυσάει σαν το τρένο. Όσο και να της λέμε ότι βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι, τρώει φρίκες και πιστεύει ότι σε ένα χρόνο θα έχουμε πάλι δραχμή και άλλα τέτοια. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι εκείνη προσωπικά δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό και βασανίζεται, γιατί θεωρεί ότι η γενιά τους είναι υπεύθυνη για όσα θα περάσει η δική μας (που είναι βέβαια ένα γεγονός..). Κρίμα είναι η καημένη..
Το soundtrack του απογεύματος είναι το "Φτηνή pop για την ελίτ", των Κόρε Ύδρο, που μπορεί να μην είναι και ό,τι πιο χαρούμενο, αλλά μ' αρέσει να θυμάμαι πώς τους πρωτοάκουσα, τότε που ο Ν. μου είχε πει ότι του φέρνουν στο μυαλό εμένα, και στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί το έλεγε και μετά από δυο-τρεις ακροάσεις κατάλαβα ότι αν ήμουν μουσική, μπορεί και να ακουγόμουν κάπως έτσι σε μερικές περιόδους της ζωής μου.