Ξέρω ότι έχει καταντήσει αηδία αυτό το μπλογκ. Είναι πλέον μόνο περιγραφές ξενυχτιών (απαίσια η γενική του "ξενύχτια") και κάποιες σκόρπιες περιγραφές από συμβάντα στη δουλειά, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η ζωή μου, και σα να μην έφτανε αυτό, το απολαμβάνω κιόλας.
Σήμερα.
Σήμερα οι PS πέταξαν για το Τροντχάημ (κάπου στη Νορβηγία), αλλά έπρεπε ταυτόχρονα να βρίσκονται σε ένα μίτινγκ με καμιά δεκαριά άλλους αρχιτέκτονες, για ένα πρότζεκτ που πρέπει να παραμείνει εμπιστευτικό για λίγο καιρό ακόμη. Κι έτσι, αποφάσισαν να στείλουν εμένα σαν αντιπρόσωπο. Τη μασκότ. Δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω, κι έτσι στολίστηκα, έβαλα τα τακουνάκια μου της ορκωμοσίας (κάτι πολύ ωραίες σοκολά γόβες με στρογγυλή μύτη και λεπτό λουράκι, που τις αγαπώ), την φούστα μου με τα τούλια που ανεμίζουν κι ένα μαύρο βίντατζ (βλ.: της μαμάς μου) μπλουζάκι, το κόκκινο κραγιόν μου, και πήγα. Παρένθεση: Είχα πάει και κομμωτήριο το πρωί. Βάψιμο- Κούρεμα.
Η συνάντηση ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, με αποκορύφωμα τη λιτανεία της εικόνας του Αγίου Γεωργίου που πέρασε απ' έξω και διέκοψε το μίτινγκ και σταθήκαμε όλοι στις μύτες να δούμε τα εξαπτέρυγα. Πέταξα ένα άκυρο "βοήθειά μας" στη σιωπή που ακολούθησε, με ρίσκο να με περάσουν για τελείως τρελή οι άγνωστοι άνθρωποι, αλλά ευτυχώς κατάλαβαν το χιούμορ μου.
Μετά ο Α. με ενημέρωσε ότι ήταν σε ένα μπαρ στη Βουλής (7 Jokers? μπορεί, δεν θυμάμαι) με τον φίλο του τον Γ., τον οποίο είχα διαβάσει, αλλά όχι γνωρίσει. Πήγα και τους βρήκα, και τον γνώρισα και πλέον έχει καταντήσει λίγο αηδία αυτό το πράγμα που όλοι σ' αυτή την παρέα είναι τόσο συμπαθητικοί
Την ώρα εκείνη πήρε τηλέφωνο ο Κοσμάς τον Α. και σήκωσα το τηλέφωνο εγώ, μετά από προτροπή του Α. και ας λέει ότι θέλει ο Κοσμάς, όλοι καταλάβαμε ότι στράβωσε και ότι θέλει ο Α. να έχει φίλο μόνο εκείνον. Αλλά άμα θες, να έρθεις εδώ να κάνουμε παρέα Κοσμά! Άκου εκεί.. Πήρε το κορίτσι και πήγε στην Κύπρο..Ύστερα ήρθε κι ο Χ. και αφού τους διηγήθηκα μερικές από της χθεσινοβραδινές ιστορίες (τις οποίες δεν θα μάθετε ποτέ), πήγαμε στον Ευαγγελισμό και βρήκαμε τον Α., αδελφό του Χ.. Θα πηγαίναμε να γιορτάσουμε την γιορτή του άλλου Γ. στο Red Lion (o πρώτος Γ. είχε φύγει, καθ' ότι φανταράκι και είχε εγερτήριο νωρίς-νωρίς). Όμως θέλαμε διακαώς να του πάμε λουλούδια, για να τον εκθέσουμε στους φίλους του τους "μεταλλάδες". Αλλά ανθοπωλείο πουθενά. Κι έτσι (είχαμε πιεί και λίγο) πήγαμε σε ένα γειτονικό πάρκο και μαζέψαμε πρασινάδες. Πρέπει όλοι να παραδεχτούν ότι η δικιά μου ανθοδέσμη ήταν η καλύτερη. Ο Γ., όταν μπήκαμε μέσα με τα γκαζόν και τις νεραντζιές πήρε τη γκριμάτσα ακριβώς που έπρεπε και θέλαμε να πάρει. Κάτι μεταξύ απαξίωσης, απογοήτευσης, ντροπής και κρυφού καμαριού. Τον ξεπαραδιάσαμε, ως οφείλαμε, είπαμε πολλές ιστορίες, μάθαμε μια ιστορία που περιλαμβάνει τη Μίνι Μάους και το βρώμικο παρελθόν της, συζητήσαμε περίπου 150 ώρες που θα γιορτάσουμε τα γενέθλια του Α., δεν καταλήξαμε κάπου, και πεινάσαμε. Ο Α., ο Α., κι εγώ πήγαμε στην καντίνα της Μιχαλακοπούλου, η οποία για κάποιο λόγο είναι πάρα πολύ υπερυψωμένη και δεν έχει μέρος κοντά να κάτσεις και παρ' ότι ο Α. μου εμπιστεύτηκε ότι λένε ότι κάνει το καλύτερο βρώμικο της Αθήνας, σαφέστατα θα προτιμούσαμε να είμαστε στη Μαβίλη. Παρ' όλα αυτά, όταν πήραμε τα βρώμικα στα χέρια μας, νιώσαμε μια ψυχική ανάταση. Περπατήσαμε μέχρι το γειτονικό πάρκο και καθίσαμε σε ένα παγκάκι και ήταν τόσο ήσυχα και καθησυχαστικά και ωραία, που ήταν σχεδόν ευτυχία. Μετά μπήκα σε ένα ταξί για το σπίτι και ο πενηντάρης ταξιτζής άρχισε να μου λέει κάτι ιστορίες για τα τυχερά της νύχτας κλπ και στο τέλος μου είπε "θέλω να σε ξαναδώ και όταν σε ξαναπετύχω θα την βρούμε εμείς οι δύο" και νομίζω ότι αυτό το λένε σεξουαλική παρενόχληση. Μπορεί να είμαι υπερβολική, εγώ πάντως παρενοχλήθηκα και μου χάλασε όλη τη ζεν ηρεμία του βρώμικου στο παγκακάκι.
Παρ' όλα αυτά, τώρα που γράφω τη βραδιά και τα ξαναθυμάμαι, επανέρχεται η ηρεμία μου. Αύριο είναι μια δύσκολη μέρα, καθώς έχει γενέθλια ο Α. και πρέπει να βάλουμε στο πάρτυ του κάτι ώστε να είμαστε πολύ όμορφοι όλοι και φυσικά πρέπει να βρω ένα δώρο αντάξιο των δικών τους, πράγμα πρακτικά αδύνατο, αλλά θα κάνω αυτή τη μάταιη προσπάθεια.
Σκηνή της βραδιάς: Διαφημιστική φωτεινή πινακίδα σε στάση λεωφορείου, χωρίς διαφήμιση, με ένα λευκό διάχυτο φως. Κι ο Α. να προχωράει γοργά προς το μέρος της λέγοντας "τώρα θα μπω σε άλλη διάσταση". Και μπήκε.
Ήταν πολύ ωραία σήμερα που δεν είχα δουλειά, το ομολογώ. Ήταν ωραία που μίλησα με άγνωστους αρχιτέκτονες και ήταν πρόκληση που έπρεπε να κρατάω τόσο ακριβείς σημειώσεις.
Θα είναι ένα ωραίο Σ/Κ. Κι ελπίζω το επόμενο Σ/Κ να είναι ακόμη πιο ωραίο και Ολλανδικό.