Σήμερα. Δουλειά. Κάψιμο στον υπολογιστή, πολύ autocad, πολλή έρευνα για το διαγωνισμό στην Taiwan. Στην αρχή, καλή διάθεση χωρίς λόγο. Λίγο αργότερα, κακή διάθεση χωρίς λόγο.
Τηλέφωνα με την Α., να κανονίσουμε συνάντηση μετά το γραφείο.
Τελειώνει πιο αργά από μένα κι είχαμε ραντεβού στο σύνταγμα. Έτσι, πήγα στα Public και πήρα τρία βιβλία:
1.Λένος Χρηστίδης, Bororo
2.Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, Η φυλή των Happy few
3.Άθως Δημουλάς, Τα Ποιήματα.
Η κάθε επιλογή κουβαλάει μια μικρότερη ή μεγαλύτερη ιστορία πίσω της. Το θέμα είναι οτι κανένα δεν έκανε πάνω από 15 ευρώ, και όταν πληρώνω κάτω από 15 ευρώ και παίρνω το μυαλό του άλλου στην τσέπη μου, μου φαίνεται ότι σχεδόν κάνω κλοπή. Κι έτσι μπερδεύτηκα και τα πήρα και τα τρία.
Ύστερα πήγα με την Α. στο Bartessera. Περιέργως, ενώ τα νέα της και η διάθεσή της ήταν καλά, εγώ ήμουν μέσα στον εκνευρισμό, την κούραση, την ένταση και την αίσθηση ματαιότητας. Άγνωστο το γιατί. Το δεύτερο κρασί με βοήθησε κάπως, αλλά λίγα πράγματα.
Η Α. θα συνέχιζε. Θα πήγαινε στην πλατεία Μαβίλη, να τα πει με την Σ., με την οποία εγώ τα είχα πει τη Δευτέρα και ήμουν πολύ πτώμα για να ακολουθήσω.
Πήρα την αυριανή Athens Voice και τη Lifo "της ώρας" και μπήκα στο μετρό.
Έτσι ήρθα στο σπίτι, όπου οι καημένοι οι γονείς μου με περίμεναν, για να με ρωτήσουν μήπως με πειράζει που θα φύγουν το Σ/Κ, ενώ έχω καλέσει τους φίλους μου, μήπως νιώθω ότι σνομπάρουν τους φίλους μου ή ότι χρειάζομαι βοήθεια και αυτοί θα λείπουν. Είναι πολύ καλούληδες ώρες-ώρες. Τους διευκρίνισα ότι ΟΧΙ, καμία σχέση! Καλό δρόμο, καλά να περάσουνε κλπ.
Αυτή η εβδομάδα περνάει αρκετά αργόσυρτα. Θα ήθελα να έρθει η Παρασκευή το συντομότερο δυνατόν.
Βασικά, θα ήθελα να έρθει η 29η Απρίλη το γρηγορότερο δυνατόν, γιατί έχω να φύγω από την Αθήνα από το Νοέμβρη και ήρθε η ώρα μου να το σκάσω για λίγο πάλι. Το νευρικό μου σύστημα μου στέλνει μηνύματα με ακαριαίους πονοκεφάλους. Χρειάζομαι αποσυμπίεση.